Κάθε χρόνο τιμάμε την 8η Μάρτη, ως ημέρα μνήμης αγώνων του γυναικείου κινήματος, ως ημέρα αποτίμησης των κατακτήσεων των γυναικών και ως αφετηρία νέων στόχων σε κυβερνητικό, πολιτικό, κοινωνικό και ατομικό επίπεδο για την ουσιαστική κατοχύρωση της Ισότητας των δύο φύλων σε όλες τις εκφράσεις της ζωής.
Κατά κοινή ομολογία ο 21ος αιώνας χαράζει ως ο αιώνας της καταξίωσης και της ανάδειξης του κοινωνικού φύλου των γυναικών. Της ανάδειξης που σημαίνει ισοτιμία, ισότητα, συμπληρωματικότητα, αλληλοσεβασμό, ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα.
Σημαίνει απελευθέρωση των δημιουργικών δυνατοτήτων των γυναικών για την ατομική τους ολοκλήρωση, σε όφελος της κοινωνίας και των δημοκρατικών θεσμών.
Στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, των μνημονίων και των περιοριστικών πολιτικών η γυναικεία καταπίεση δεν έχει ξεπεραστεί. Οι γυναίκες είναι οι πρώτες που θα απολυθούν, ειδικά για λόγους εγκυμοσύνης (βλέπε πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ (ΔΕΕ) για νομιμότητα ομαδικών απολύσεων και εγκύων), ή γιατί αντιδρούν στη σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας. Είναι επίσης, αυτές που υποφέρουν πιο πολύ από τις περικοπές στους μισθούς, στις συντάξεις, στην υγεία, στις κοινωνικές υπηρεσίες, στην εκπαίδευση, στις εποχές της ακραίας λιτότητας. Αυτές που ακόμα πληρώνονται λιγότερο για ίση εργασία με τους άνδρες. Αυτές που καλούνται να φροντίσουν τα άνεργα μέλη της οικογένειας, να εργαστούν στο σπίτι, καλύπτοντας όλες τις ανάγκες της οικογένειας, αυτές που θα πεθάνουν πρώτες αφού η ενδοοικογενειακή βία βρίσκεται στην πρώτη θέση των αιτιών θνησιμότητας και αναπηρίας των γυναικών στην ίδια την Ευρώπη. Είναι αυτές που δέχονται σεξουαλική παρενόχληση στον δρόμο. Είναι αυτές που θα συρθούν στα δικαστήρια επειδή αμύνθηκαν την ώρα του βιασμού. Είναι αυτές που θα ασχοληθούν λιγότερο με το συνδικαλισμό και τους αγώνες γιατί δεν υπάρχει χρόνος.
Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να υπερασπιστεί τις γυναίκες, να προστατεύσει το «μισό» δυναμικό του, να εξασφαλίσει τις συνθήκες να παραμείνουν οι γυναίκες στην εργασία τους, διεκδικώντας την απόλυτη ισότητα στην εργασία, την ενίσχυση των κοινωνικών παροχών αλλά και τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας γυναικών και ανδρών εργαζομένων.
Οι κυβερνήσεις έχουν ευθύνες για τη συνέχιση αυτής της κατάστασης, αφού, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, οι μνημονιακές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές έχουν χειροτερεύσει τη θέση της γυναίκας.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. θέλοντας να υπερασπίσει τις γυναίκες, αλλά και τους άντρες εργαζόμενους, διεκδικεί:
- δωρεάν παιδικούς σταθμούς στους χώρους εργασίας
- πραγματική δημόσια- δωρεάν παιδεία & υγεία
- παροχή παιδικών κατασκηνώσεων
- προστασία της μητρότητας
- ίση αμοιβή για ίση εργασία
- κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας
Σε αυτό το πλαίσιο, ως Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ, για τον αγωνιστικό γιορτασμό της 8ης Μάρτη 2019:
1. Καλούμε τα Σωματεία να αναδείξουν με κάθε τρόπο την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας και τα σύγχρονα αιτήματα της εργαζόμενης γυναίκας, οργανώνοντας συζητήσεις κι εκδηλώσεις στα σχολεία, στα νοσοκομεία, στους δήμους, και σε όλους τους χώρους εργασίας.
2. Καλούμε τους εργαζομένους να συμμετέχουν στην προκηρυχθείσα από την ΑΔΕΔΥ πανδημοσιοϋπαλληλική στάση εργασίας στο Δημόσιο, από τη 1:00μμ μέχρι τη λήξη του ωραρίου εργασίας.
Από την Εκτελεστική Γραμματεία του Ν.Τ. Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Κοζάνης
