Στη δυνατότητα που παρέχει το νομοθετικό πλαίσιο να χαμηλώσει ο πήχης αποτίμησης των μονάδων της ΔΕΗ βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό το κλειδί για την επιτυχία του δεύτερου διαγωνισμού για τους λιγνίτες, το οποίο φυσικά κρατά στα χέρια της η διοίκηση της επιχείρησης, και επομένως εξαρτάται από την ίδια πως θα το χρησιμοποιήσει.
Στη πράξη τα πάντα είναι ανοικτά, καθώς μπορεί ο πρόεδρος της ΔΕΗ Μ.Παναγιωτάκης να δηλώνει ανοικτός “στο πλαίσιο της λογικής” σε μια νέα αποτίμηση της Μελίτης και της Μεγαλόπολης, το εγχείρημα ωστόσο παραμένει δύσκολο, και όπως και ο ίδιος έχει πει “αν κάποιος ψάχνει να βγάλει τα λεφτά του σε ένα, δύο χρόνια, ας πάει αλλού, δεν τις πουλάμε”.
Το εγχείρημα θα κριθεί στη φάση των διαπραγματεύσεων με τους επενδυτές για το τελικό κείμενο της συμφωνίας αγοραπωλησίας μετόχων (SPA), με τη διοίκηση της ΔΕΗ να γνωρίζει ότι αν και αυτός ο δεύτερος διαγωνισμός κηρυχθεί άγονος, τότε έρχεται ακόμη πιο κοντά το ενδεχόμενο οι Βρυξέλλες να απαιτήσουν κάποια στιγμή πώληση υδροηλεκτρικών ή αύξηση των ποσοτήτων των δημοπρασιών ΝΟΜΕ.
Το γνωρίζει καλά και η ηγεσία του ΥΠΕΝ όπου η κατεύθυνση είναι “να τελειώνουμε με τους λιγνίτες”, εξ ου άλλωστε και η ρύθμιση που παρέχει τη δυνατότητα στη ΔΕΗ ο εκτιμητής να λάβει υπόψιν του αντίστοιχες εμπορικές συναλλαγές στην ευρωπαϊκή αγορά, όπως και τα αποτελέσματα του προηγούμενου διαγωνισμού.
Τι έχει αλλάξει από το Φεβρουάριο
Τα περιθώρια ελιγμών είναι λιγοστά, το γνωρίζουν και οι επενδυτές, οι οποίοι δηλώνουν επιφυλακτικοί αν δεν πάρουν πρώτα στα χέρια τους τη νέα σύμβαση αγοραπωλησίας μετόχων (SPA), εξηγούν ότι η τελική τους στάση θα κριθεί από τους όρους της και τη νέα αποτίμηση, ενώ θυμίζουν με νόημα ότι οι τιμές των δικαιωμάτων ρύπων έχουν ξαναπάρει την ανιούσα, καθώς κινούνται σε επίπεδα πάνω από τα 22 ευρώ ο τόνος.
Στην πραγματικότητα, η εικόνα σε σχέση με το ναυάγιο του πρώτου διαγωνισμού το Φεβρουάριο έχει αλλάξει σε σχέση με δύο-τρία δεδομένα, ωστόσο παραμένει η ίδια σε όλα τα υπόλοιπα.
Τα νέα δεδομένα, εκτός από την προσθήκη μιας ακόμη κινεζικής εταιρείας, είναι αφενός η παρεχόμενη δυνατότητα για χαμηλότερη αποτίμηση των μονάδων και αφετέρου η αυξανόμενη πίεση προς τη ΔΕΗ και τη κυβέρνηση από τον κίνδυνο επανάληψης της αποτυχίας. Όσο για τα υπόλοιπα θέματα που παραμένουν αμετάβλητα σε σχέση με το Φεβρουάριο, είναι ότι οι ενδιαφερόμενοι εξακολουθούν να αμφισβητούν τις εκτιμήσεις της ΔΕΗ για τη βιωσιμότητα των μονάδων της Μελίτης και Μεγαλόπολης, καθώς συνεχίζουν να εκκρεμούν τουλάχιστον τέσσερα ζητήματα, τα οποία έπαιξαν κομβικό ρόλο στο ναυάγιο του πρώτου διαγωνισμού.
Ποιες είναι οι 4 εκκρεμότητες
Το πρώτο είναι το σινιάλο από τις Βρυξέλλες και η τελική απόφαση για τον μηχανισμό αποζημίωσης της λιγνιτικής ισχύος των μονάδων (ΑΔΙ), το δεύτερο αφορά το αν τελικά θα συμπεριληφθεί στη σύμβαση αγοραπωλησίας η καθιέρωση ενός μηχανισμού επιμερισμού κερδών-ζημιών μεταξύ αγοραστή και πωλητή, το τρίτο σχετίζεται με το εύρος της μείωσης προσωπικού των προς πώληση μονάδων, και το τέταρτο συνδέεται με τη μείωση του κόστους προμήθειας λιγνίτη της Μελίτης από το ορυχείο της Αχλάδας.
Καθοριστικός για παράδειγμα όρος για τη συμμετοχή των Τσέχων της κοινοπραξίας Sev.Energy -Indoverse Coal Investments στην επόμενη και τελική φάση του διαγωνισμού, ήταν και παραμένει η καθιέρωση ενός μηχανισμού επιμερισμού των ζημιών-κερδών των μονάδων.
Το είχαν κάνει σαφές και στην εκτός όρων του πρώτου διαγωνισμού προσφορά που κατέθεσαν, ύψους 103 εκατ ευρώ για το σύνολο των προς πώληση μονάδων, ορίζοντας μάλιστα τη διάρκεια του μηχανισμού στα έξι χρόνια. Ο όρος αυτός είχε συμπεριληφθεί στο αρχικό σχέδιο της τροπολογίας του ΥΠΕΝ, ωστόσο απορρίφθηκε από την DG Comp, γι’ αυτό και απουσίαζε από το τελικό κείμενο.
Το εύλογο φυσικά ερώτημα είναι ότι αφού ο επίμαχος όρος “κόπηκε” από την τροπολογία, πως θα καταστεί δυνατό να περάσει τώρα, στο υπό κατάρτιση νέο SPA, το οποίο θα κληθεί να διαπραγματευτεί τις επόμενες εβδομάδες η ΔΕΗ με τους επενδυτές.
Έτερο κομβικό ζήτημα, το οποίο είχε αναδείξει εμφατικά στο πλαίσιο του πρώτου διαγωνισμού η ελληνο-κινεζική κοινοπραξία του ομίλου Κοπελούζου – China Energy (σσ: Damco – BEIJING GUOHUA POWER COMPANY), αφορά τη μείωση του κόστους του λιγνίτη με τον οποίο τροφοδοτείται η Μελίτη από τα ορυχεία της Αχλάδας. Ο στόχος δεν επετεύχθη στις μέχρι τώρα διαπραγματεύσεις της διοίκησης της ΔΕΗ με την ιδιοκτησία των ορυχείων, με αποτέλεσμα να παραμένει ως ζητούμενο, η μείωση του κόστους από τα 23 ευρώ ο τόνος στα 18 ευρώ, επίπεδα που κατά τον κ. Παναγιωτάκη, καθιστούν τη μονάδα κερδοφόρα.
Το Αμύνταιο
Τέλος υπάρχει ένα ακόμη ερωτηματικό, που έρχεται και επανέρχεται στις συζητήσεις και αφορά τη μονάδα του Αμυνταίου. Ουδείς ακόμη γνωρίζει τι θα απογίνει με τη συγκεκριμένη μονάδα, αν η ΔΕΗ θα προκηρύξει διαγωνισμό για την αναβάθμισή του, πότε , με ποιους όρους, κ.ό.κ. Η τύχη του συγκεκριμένου σταθμού προβληματίζει τους υποψήφιους επενδυτές για τη διεκδίκηση της Μελίτης και της Μεγαλόπολης. Διότι αν συμβούν όλα τα παραπάνω, τότε ο νέος ιδιοκτήτης των σταθμών της Μελίτης και της Μεγαλόπολης θα έχει να αντιμετωπίσει έναν νέο ισχυρό ανταγωνιστή, δηλαδή μια αναβαθμισμένη λιγνιτική μονάδα, που θα έχει προνομιακή είσοδο στο σύστημα απέναντι στις υπόλοιπες της κατηγορίας του.
energypress.gr
