Tο μεγάλο παζάρι (από το παζάρεμα της νύφης στο παζάρι των εκλογών – Του Πασχάλη Τσολάκη)

Το παζάρι ήταν γνωστό από τα χρόνια της τουρκοκρατίας. Το ίδιο γνωστό, της ίδιας εποχής, ήταν και το παζάρεμα της νύφης.

Στην εποχή μας το γνωστότερο παζάρι είναι αυτό των ποδοσφαιριστών. Αλλά για να ακούγεται ποιο εύηχα, τα παζάρια ονομάστηκαν μεταγραφές.

Δυστυχώς όμως για την κοινωνία, τα παζάρια, οι μεταγραφές δηλαδή και πιο εκλεπτυσμένα οι συναλλαγές, εισχώρησαν και στην πολιτική.

Σήμερα οι μεταγραφές και η νέα μόδα των ανεξαρτητοποιήσεων καθιερώθηκαν και στην αυτοδιοίκηση.

Μέσα λοιπόν σε αυτό το συνωστισμό και βουητό του μεγάλου παζαριού η κοινωνία, θα διαλέξει τους άρχοντές της και τους συμβούλους τους.

Ποια είναι όμως τα κριτήρια της κοινωνίας στις επιλογές της; Εάν ήταν ορθά τα κριτήρια και σωστές οι επιλογές, δεν θα διαμαρτύρονταν διαχρονικά, για την ποιότητα ζωής, την παροχή υπηρεσιών, για το περιβάλλον, τον πολιτισμό, τα έργα υποδομής, την κοινωνική πρόνοια και μέριμνα και εν τέλει τον σεβασμό του ανθρώπου.

Μήπως πρέπει να αναθεωρήσει τα κριτήρια επιλογής της; Με ποια κριτήρια θα επιλέξει τον δήμαρχο Κοζάνης και τους συμβούλους, ανάμεσα σε τουλάχιστον οκτώ υποψηφίους;

Θα επιλέξει, ως είθισται, με κομματικά κριτήρια; Θα επιλέξει ανάλογα με τους συγγενικούς και φιλικούς δεσμούς; Θα επιλέξει ανάλογα με τις προσωπικές υποσχέσεις και τα προσωπικά συμφέροντα;

Εάν οι άνθρωποι αποτοξινωθούν από πάθη, εμμονές, εμπάθειες, από χαμηλής ποιότητας προσωπικά κίνητρα και συμφέροντα τότε θα μπορέσουν να επιλέξουν πολύ πιο εύκολα το γενικό κάλο από άλλες πρόσκαιρες και συγκυριακές επιλογές.

Όσο δύσκολη και να φαντάζει μια επιλογή, ανάμεσα σε οκτώ, ίσως και εννιά υποψήφιους συνδυασμούς, αν αναλύσει τα δεδομένα, γίνεται πολύ πιο εύκολη.

Ποια είναι τα προς ανάλυση δεδομένα;

Γιατί δημιουργήθηκαν τόσοι πολλοί συνδυασμοί. Από ποιους δημιουργήθηκαν και από ποιους πλαισιώνονται. Ποιο είναι το κοινό όραμα, το κοινό πλάνο, το σχέδιο, οι προοπτικές και οι λύσεις, ο τρόπος διοίκησης κάθε συνδυασμού.

Ποια είναι η συνοχή κάθε συνδυασμού και που ήταν μέχρι χθες οι αρχηγοί και οι άμεσοι συνεργάτες τους. Ποια η προσφορά τους από κάθε μετερίζι που βρέθηκαν.

Ποιο είναι το ήθος το ύφος και ο βίος όλων αυτών που οι περισσότεροι ασχολούνται από δέκα έως 20-25 χρόνια με τα κοινά.

Ποια η θέση τους και τι έπραξαν όλα αυτά τα χρόνια με την λειτουργία της ΔΕΗ στην περιοχή, το περιβάλλον, την αισθητική της πόλης, τον πολιτισμό, την παροχή υπηρεσιών στον πολίτη, τον τρόπο άσκησης εξουσίας κι όλα όσα συμβάλουν στην δημιουργία ενός δήμου που ο κάθε δημότης να αισθάνεται τουλάχιστον καλά.

Στον μικρόκοσμο της τοπικής κοινωνίας που ζούμε όλοι γνωρίζουν όλους.

Έγραψε ο Γκαίτε. «Δεν υπάρχει βιβλίο τόσο ευανάγνωστο, όσο ο βίος του κάθε ανθρώπου». Αρκεί να το διαβάσει βέβαια.

Πρέπει να γνωρίζει η κοινωνία ότι η εξουσία δεν διαφθείρει τους ανθρώπους, οι άνθρωποι διαφθείρουν την εξουσία.

Δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο διεφθαρμένη εξουσία. Διεφθαρμένοι άνθρωποι υπάρχουν, τους οποίους η ίδια η κοινωνία επιλέγει.

Μακάρι οι άνθρωποι των κοινωνιών να γνώριζαν την ρήση του Τσώρτσιλ και να την αποκωδικοποιούσαν

«Οι άλλοι αλλάζουν απόψεις για χάρη του κόμματός τους, εγώ αλλάζω κόμμα για χάρη των απόψεών μου»

Γιατί τίποτα δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν ηθικά είναι λάθος.

Οι άρχοντες που ξεχωρίζουν, είναι αυτοί που ακούν πριν από τους άλλους το μακρινό χλιμίντρισμα των αλόγων της ιστορίας.Ο πολιτικός μικρής η μεγάλης κοινωνίας, ο άρχοντας δηλαδή πρέπει να έχει την ικανότητα να παρουσιάζει σήμερα, αυτό που θα γίνει αύριο και να εξηγεί αύριο γιατί δεν έγινε.

Καλό και χρήσιμο είναι να γνωρίζουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι άρχοντες αυτό που είπε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. « Η ανάγκη δεν έκανε ποτέ καλά παζαρέματα».

Υ.Γ: Ας ελπίσουμε πως θα έρθει ο καιρός που οι άνθρωποι δεν θα χειροκροτούν τα πυροτεχνήματα αλλά την ανατολή του ήλιου