Από τη Γενοκτονία στην Ευρωπαϊκή Ένωση (του Απόστολου Παπαδημητρίου)

Εφέτος οι εκδηλώσεις τιμής στα θύματα της γενοκτονίας του μικρασιατικού ελληνισμού ατόνησαν λόγω της προεκλογικής περιόδου. Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αφού οι άλλες για το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο δεν κινούν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του λαού μας. Αυτός, όπως και πολλοί άλλοι, όχι μόνο αγνοεί παντελώς τα εκεί τεκταινόμενα, επειδή υπάρχει ελλιπής και μονόπλευρη πληροφόρηση, αλλά και επειδή δεν θέλει να καταστεί γνώστης. Όσο και αν οι ευρωπαϊστές, αυτοί δηλαδή που κοπιάζουν να μας κάνουν ευρωπαίους, σαν να μην ήμασταν, πριν μας εντάξουν στην ΕΟΚ, όσο και αν προβάλλουν τις ευρωπαϊκές «αξίες», τις οποίες οι ίδιοι έχουν ενστερνιστεί και διαφημίζουν όχι με το αζημίωτο, ο λαός μας είναι ακόμη επιφυλακτικός. Και βέβαια έχει τους λόγους του, άσχετα αν οι ευρωπαϊστές καταβάλλουν άοκνες προσπάθειες να λησμονήσει την ιστορία του!

Η γενοκτονία του μικρασιατικού ελληνισμού υπήρξε μέρος γενικότερου σχεδίου εκτουρκισμού ή εξόντωσης των χριστιανών της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και επειδή μικρός σχετικά αριθμός των πιστών στον Χριστό υπέκυψε στις πιέσεις, ετέθη σε εφαρμογή η Β΄ φάση του σχεδίου, η εξόντωση αυτών. Είναι κατ’ αρχήν τραγικό ότι μόλις το 1974 η ελληνική Βουλή αποφάσισε να αναγνωρίσει τη γενοκτονία. Σ’ αυτό οφείλεται ότι ελάχιστες χώρες την έχουν επίσης αναγνωρίσει. Οι Αρμένιοι της διασποράς χωρίς ελεύθερη πατρίδα, αφού αυτή αποτελούσε τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης, επέτυχαν την αναγνώριση από περισσότερες χώρες. Επέτυχαν, επειδή είχαν όραμα, το οποίο φυγαδεύτηκε από την πατρίδα μας!

Έναντι της γενοκτονίας μερίδες του λαού μας κρατούν διάφορες στάσεις. Μία, μάλλον μικρή, στρέφει τις κατάρες της κατά των βαρβάρων και απολίτιστων Τούρκων, των αιμοδιψών και γενοκτόνων. Εμφορούμενη από εθνικιστικά ιδεώδη και αγνοώντας τα ιστορικά συμβάντα, καλλιεργεί την αντίληψη ότι οι Τούρκοι είναι διαχρονικά ο πλέον επικίνδυνος εχθρός των Ελλήνων. Μάλιστα συνδέοντας τη γενοκτονία με τις προσκλήσεις επί των ημερών μας, συντελούν στα να καλλιεργείται κλίμα ανησυχίας και φόβου από τις προθέσεις των ηγετών της γείτονος χώρας. Από τις απόψεις αυτές επηρεάζεται σημαντικό μέρος της κοινής γνώμης, το οποίο δεν εμφορείται βέβαια από εθνικιστικά ιδεώδη, αλλά ανησυχεί για την όλη κατάσταση, καθώς το μόνο, για το οποίο νοιάζεται είναι η ησυχία του. Τρίτο τμήμα, στο οποίο εντάσσονται ευρωπαϊστές ποικίλων «ιδεολογικών» αποχρώσεων, αν υπάρχουν ακόμη ιδεολογίες, επιθυμεί να λησμονήσουμε την ιστορία, ως προϋπόθεση για την ειρηνική συνύπαρξη! Κάποιοι εντελώς ασπόνδυλοι εθνικά, δεν θέλουν να στενοχωρήσουν τους άκρως «φιλειρηνικούς» «φίλους», «συμμάχους» και «εταίρους» μας εμμένοντες στην ιστορική μνήμη. Κάποιοι άλλοι υπερακοντίζοντες τους πάντες σε διεθνισμό και «αλληλεγγύη» κατάντησαν να αμφισβητούν τη γενοκτονία! Ευτυχώς απέναντι σ’ όλους αυτούς στέκονται οι πλείστοι των απογόνων των θυμάτων της γενοκτονίας, οι οποίοι δεν καλλιέργησαν αισθήματα μίσους κατά των γενοκτόνων. Άλλωστε δεν είναι επιτρεπτό να επιρριφθεί η ευθύνη στο σύνολο του τουρκικού λαού, καθώς Τούρκοι με πλούσιο συναισθηματικό κόσμο συνέβαλαν στη διάσωση κατατρεγμένων ακόμη και με κίνδυνο της ίδιας τους της ζωής.

Τη γενοκτονία οργάνωσε η ηγεσία του νεοτουρκικού Κομιτάτου. Την αποτελούσαν Τούρκοι αξιωματικοί, οι οποίοι είχαν μαθητεύσει σε στρατιωτικές σχολές δυτικοευρωπαϊκών χωρών, κυρίως της Γερμανίας. Το θεωρούμενο βάρβαρο και άκρως δυναστικό σουλτανικό καθεστώς δεν είχε διαπράξει ως τότε γενοκτονία. Βίαιοι εξισλαμισμοί ασφαλώς υπήρξαν και επειδή η έννοια του έθνους δεν είχε οριστεί όπως την καθόρισαν οι «φωτισμένοι» Ευρωπαίοι κατά τον 19^ο αιώνα, ο εξισλαμιζόμενος προσχωρούσε στο έθνος (μιλέτ) των κατακτητών. Γι’ αυτόν οι πρόγονοί μας έλεγαν ότι «τούρκεψε». Όσοι αντιστάθηκαν στην πίεση προς εξισλαμισμό μαρτύρησαν και έδωσαν το νέφος των νεομαρτύρων, οι οποίοι συντρίβουν τα ιδεολογικά φληναφήματα περί οικονομικών κινήτρων στις ανθρώπινες ενέργειες. Σφαγές ασφαλώς διέπραξαν οι Οθωμανοί κατακτητές και μάλιστα πολλές. Αυτές όμως συνέβησαν μετά από εξεγέρσεις των υποδούλων λαών και ποτέ με βάση σχέδιο αφανισμού τους. Οι «φωτισμένοι» και «πολιτισμένοι» Νεότουρκοι διέπραξαν τη γενοκτονία εν ψυχρώ προς σχηματισμό καθαρού εθνικώς τουρκικού κράτους καθ’ υπόδειξη Γερμανών «πολιτισμένων» συμβούλων, οι οποίοι είναι και οι ηθικοί αυτουργοί της γενοκτονίας. Οι γενοκτονίες είναι γνώρισμα των «πολιτισμένων». Η πρώτη των Ινδιάνων της Αμερικής, η ακόλουθη των σκλάβων της Αφρικής (μικρό ποσοστό έφθαναν ζωντανοί αμερικανικές ακτές) και πολλές κατά τους νεότερους χρόνους.

Στη Μικρά Ασία οι Ιταλοί, χολωμένοι για την ασυνέπεια των «συμμάχων», που είχαν τάξει σ’ αυτούς την Ιωνία πριν από μας, εκδήλωσαν ευθύς τον ανθελληνισμό τους. Ακολούθησαν οι Γάλλοι, που παραχώρησαν την Κιλικία με όλες τις αποθήκες πλήρεις στρατιωτικού εξοπλισμού στον Μουσταφά Κεμάλ. Οι Άγγλοι, πλέον δόλιοι, δεν εκδηλώθηκαν, αλλά πολέμησαν με κάθε τρόπο την προσπάθεια προσέγγισης ανταρτών του Πόντου προς τα ελληνικά στρατεύματα. Τα φιλικά τους αισθήματα αυτοί έδειξαν και σε πολλές άλλες περιπτώσεις μεταγενέστερα! Σχεδίασαν τον εμφύλιο πόλεμο, που ολοκλήρωσε την καταστροφή των κατακτητών, και τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη (1955) μεταδίδοντας από το BBC την τοποθέτηση βόμβας στην «οικία» του Κεμάλ, ώρες πριν αυτή τοποθετηθεί! Έδειξαν ακόμη τα «φιλικά» τους αισθήματα κατά τον ηρωικό αγώνα των Κυπρίων αδελφών μας για ανεξαρτησία και πρόσφατα με τη ανακίνηση θέματος «μακεδονικής» μειονότητας στη χώρα μας και στήριξης των επικινδύνων ενεργειών της Άγκυρας στην κυπριακή ΑΟΖ! Και οι αναλαβόντες την εξουσία στη Ρωσία Σοβιετικοί, οπαδοί δυτικής ιδεολογίας, στήριξαν το έργο της γενοκτονίας, το οποίο ανέλαβε να ολοκληρώσει ο Κεμάλ. Οι ηττημένοι του Α΄ μεγάλου πολέμου Γερμανοί, έδειξαν τη φιλική τους στάση κατά τη διάρκεια της κατοχής, ώστε να προκαλέσουν τον θάνατο από πείνα δεκάδων χιλιάδων Αθηναίων και να εκτελέσουν δεκάδες χιλιάδες άλλους αθώους ως αντίποινα για τον θάνατο από αντάρτες ευαρίθμων Γερμανών της «καθαρής» άριας φυλής! Και δεν χόρτασαν με την καταλήστευση του χρυσού και με τη μη επιστροφή του κατοχικού δανείου, για να μην τονίσουμε και την άρνηση αποζημίωσης των θυμάτων της άγριας εκδικητικότητάς τους. Επιμένουν ακόμη και σήμερα να στέκονται εχθρικοί έναντι της χώρας μας καταληστεύοντάς την με τη βοήθεια των υποτελών στο διεθνές σύστημα εξουσίας κυβερνήσεών μας! Βέβαια θα ήταν παράλειψη, αν απαλλάσσαμε από κάθε ευθύνη τους πρωταιτίους του διχασμού του λαού μας και υπηρετήσαντες τα ξένα συμφέροντα στη χώρα μας, Κωνσταντίνο και Βενιζέλο, καθώς και όλους τους άλλους υπηρέτες του διεθνούς συστήματος εξουσίας.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση τιμήθηκε με το βραβείο Nobel ειρήνης (2012). Το σκεπτικό της Επιτροπής ήταν ότι συνέβαλε στην ειρηνική συνύπαρξη αντιμαχομένων σο παρελθόν χωρών, οι διενέξεις μεταξύ των οποίων στοίχισαν τη ζωή δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Η Επιτροπή παρέλειψε να εξετάσει τον ρόλο που διαδραματίζουν ακόμη και σήμερα οι ισχυρές χώρες της Ένωσης στους πολέμους που ξέσπασαν πρόσφατα στην Ασία και στην Αφρική για την εξυπηρέτηση ωμών οικονομικών συμφερόντων! Εμείς όμως γιατί να σχετίζουμε την πορεία μας στο ιστορικοί γίγνεσθαι μ’ αυτούς τους υπεύθυνους για τη μεγαλύτερη γενοκτονία στην έκταση του πλανήτη, που προκαλεί η φτώχια από την κραυγαλέα άδικη κατανομή του πλούτου της γης; Στην Ευρώπη των λαών, λέμε ναι, ακούγεται από κάποιους το ωραίο σύνθημα. Είναι όμως η ΕΕ Ευρώπη των λαών ή του παγκοσμίου τραπεζικού συστήματος;

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»