Η Κοζάνη, όπως και ολόκληρη η Δυτική Μακεδονία, βρίσκεται σε μια κομβική στιγμή της ιστορίας της, καθώς καλείται να αντιμετωπίσει την τεράστια πρόκληση της μετάβασης σε ένα νέο παραγωγικό και οικονομικό μοντέλο.
Είναι γνωστό σε όλους τους συμπατριώτες μας πως η περιοχή μας για 60 ολόκληρα χρόνια στήριξε, με τη χρησιμοποίηση του λιγνίτη, την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και ουσιαστικά στήριξε αυτό που σήμερα αντιλαμβανόμαστε ως σύγχρονη Ελλάδα.
Η Δυτική Μακεδονία ήταν το μεγαλύτερο ενεργειακό κέντρο της χώρας (75% της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, εκ των οποίων το 50% παραγόταν στον Νομό Κοζάνης) και ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Η χρήση του λιγνίτη για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας απέφερε στην Ελλάδα τεράστια εξοικονόμηση συναλλάγματος (περίπου 1 δισ. δολάρια ετησίως).
Αυτό, όμως, είχε ως συνέπεια την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της περιοχής σε μεγάλο βαθμό, δημιουργώντας μια μονοκαλλιέργεια, μια παθογένεια που είχε ως συνέπεια τη μείωση των παραδοσιακών παραγωγικών δραστηριοτήτων της περιοχής.
Είναι ενδεικτικό πως ο μέσος ετήσιος ρυθμός μεταβολής ΑΕΠ Ν. Κοζάνης για το 1996-2004 ήταν 4,66%, ενώ για τον διπλανό και ανταγωνιστικό Ν. Ιωαννίνων ήταν 13,23%. Είναι φανερό ότι ο Νομός Κοζάνης παρουσίαζε αναπτυξιακό και ανταγωνιστικό έλλειμμα σε σχέση με τους όμορους και ανταγωνιστικούς νομούς. Η βασική αιτία ήταν η σχεδόν απόλυτη εξάρτηση της ανάπτυξης του νομού από μια δραστηριότητα, την ενέργεια, και μια επιχείρηση, τη ΔΕΗ.
Οι εξελίξεις όμως είναι ραγδαίες. Η λιγνιτική δραστηριότητα βαίνει μειούμενη και η περιοχή αναζητά νέες διεξόδους για να στηρίξει το μέλλον της. Και, δυστυχώς, ενώ κάποιοι έβλεπαν για χρόνια τον τοίχο μπροστά τους να έρχεται, επέλεξαν να βάζουν το κεφάλι τους στην άμμο. Οταν πριν από μία δεκαετία βάζαμε το θέμα στον δημόσιο διάλογο, ο λόγος μας θεωρήθηκε σχεδόν υβριστικός. Και αυτό, γιατί αρθρώναμε έναν πολιτικό λόγο που επεσήμαινε την άμεση ανάγκη προετοιμασίας της περιοχής για ένα άλλο παραγωγικό μοντέλο, που πέρα από επείγουσα έπρεπε να είναι και δίκαιη.
Ευτυχώς σήμερα τα πράγματα αλλάζουν και οι θέσεις μας πλέον είναι κοινός τόπος στην περιοχή. Εμείς πιστεύουμε πως η Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στη Μετάβαση, καθώς έχει ευθύνη να υπερασπιστεί τα δίκαια και τις ανάγκες των ανθρώπων μας.
Από το 2014 και την άρνηση του συνόλου του πολιτικού κατεστημένου της περιοχής να παραδεχτεί ότι βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την αποβιομηχάνιση, χωρίς κανένα «σωσίβιο», χωρίς κανένα σχέδιο, εμείς:
– Θέσαμε σε συνεργασία με το Δίκτυο Ενεργειακών Δήμων το θέμα της Μεταλιγνιτικής Εποχής στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου σε εθνικό επίπεδο.
– Δημιουργήσαμε, σε συνεργασία με το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το Εθνικό Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης, που θα χρηματοδοτεί τις ενεργειακές περιοχές αρχικά με 30.000.000 ευρώ ετησίως.
– Προκαλέσαμε, και τελικά καταφέραμε, να ενταχθεί η Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας στο ευρωπαϊκό δίκτυο Coal Platform που προετοιμάζει και στηρίζει τις περιοχές σε αποβιομηχάνιση.
Ολα αυτά που το 2014 φάνταζαν ακτιβισμοί και ρομαντικοί βερμπαλισμοί, σήμερα έγιναν πραγματικότητα. Και τα κάναμε πραγματικότητα με συνεργασίες τόσο εντός της περιοχής μας, με το τοπικό ακαδημαϊκό και επιστημονικό δυναμικό, όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Εχουμε φτάσει σε ασφαλές λιμάνι; Οχι. Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος. Είμαστε περήφανοι για τη βιομηχανική μας κληρονομιά και τους ανθρώπους που τη δημιούργησαν με μόχθο. Η λιγνιτική παραγωγή στήριξε την εθνική οικονομία για πάνω από μισό αιώνα. Κι αυτό καθιστά το θέμα της Μετάβασης της Δυτικής Μακεδονίας εθνικό ζήτημα.
Γι’ αυτό ζητάμε από τους εκπροσώπους του Κοινοβουλίου και του Ευρωκοινοβουλίου, από όλους όσοι νομοθετούν για τον εθνικό αλλά και τον ευρωπαϊκό σχεδιασμό, από όλα τα κόμματα, να καταθέσουν τώρα τις απόψεις και προτάσεις τους. Αλλά απαιτούμε και τη δική τους δέσμευση πως θα υπερασπιστούν και αυτοί μαζί μας το μέλλον της Κοζάνης. Οτι θα στηρίξουν τη Δυτική Μακεδονία, όπως η Δυτική Μακεδονία στήριξε τη χώρα.
Στο δια ταύτα δήμαρχε. Καλές οι επιτροπές και τα επιδόματα αλλά ουσιαστικές προτάσεις δεν υπάρχουν. Για την ανεργία και νέες θέσεις εργασίας κουβέντα. Όχι αγαπητέ μου, δεν θέλουμε να ζούμε με επιδόματα και να εξαρτόμαστε από το κράτος πατερούλη.
Μπράβο σας για αυτά που κάνατε αλλά όσο εσείς κάνατε αυτά υπάρχουν πολλοί στην περιοχή -και εκτός- που έχουν δουλέψει και ατομικά και μέσω άλλων φορέων εκτενέστατα για τη μεταβατική περίοδο, και όχι δεν περίμεναν εσείς για να συνεργαστούν, με το να δημιουργείτε εντυπώσεις ότι το 2014 όλα αυτά φάνταζαν ‘καπως’ και τα κινήσατε μονομερώς γίνεστε προσβλητικός. Και προς ανθρώπους που εργάζονται σκληρά και προς όλους τους συμπολίτες σας.
Οι αναλύσεις του Ιωαννίδη και της παρέας του είναι μονίμως λάθος. Μέχρι το 2004 δεν υπήρχε η Εγνατία, ο Νομός Ιωαννίνων κι όλη η Δυτική Ελλάδα διαχωριζόταν απ’ την περιοχή της Κοζάνης απ’ την Πίνδο και δεν λειτουργούσε ανταγωνιστικά. Συνεπώς η αναφορά στη μεταβολή του ΑΕΠ, χωρίς ανάλυση του γιατί και πως έγινε, είναι εντελώς παραπλανητική.
Μέχρι και το 2009 η περιοχή μας έπαιρνε πολύ χρήμα απ’ τη ΔΕΗ, τόσο σε μισθούς όσο και σε Τοπικό Πόρο, και μ’ αυτό κινούνταν μεγάλο μέρος της τοπικής οικονομίας. Οι περισσότεροι ήταν ικανοποιημένοι μ’ αυτά τα λεφτά, αλλά αυτό δεν εμπόδιζε κανέναν να κάνει επιχειρήσεις ή ο,τιδήποτε άλλο. Απόδειξη πως την ίδια ακριβώς περίοδο αναπτύχθηκε η γνωστή βιομηχανία ζύμης της περιοχής, παίρνοντας κι ενίσχυση απ’ τον Τοπικό Πόρο κι ίσως ήταν τα μόνα λεφτά που έπιασαν τόπο.
Η “δίκαιη μετάβαση” του Ιωαννίδη και της παρέας δεν είναι τίποτ’ άλλο απ’ την αγωνιώδη προσπάθειά τους να διαχειριστούν με τη σειρά τους δημόσιο χρήμα, όπως έκαναν πριν απ’ αυτούς οι προηγούμενοι. Στη προσπάθειά τους αυτή συκοφαντούν συστηματικά τη μεγαλύτερη μεταλλευτική βιομηχανία της χώρας, που είναι η βιομηχανία του λιγνίτη και η οποία δημιούργησε πλούτο στην περιοχή. Αλλά τα χρήματα της “δίκαιης μετάβασης” είναι ψίχουλα μπροστά στα χρήματα του Τοπικού Πόρου. Με ψίχουλα η περιοχή δεν πρόκειται να περπατήσει.
Ο Ιωαννίδης κι η παρέα του όχι μόνο έκαναν ζημιά στην περιοχή, αλλά αποδείχθηκαν ανίκανοι να προσαρμοστούν στις ανάγκες της πόλης κι εμμένουν αλαζονικά να ολοκληρώσουν την καταστροφή. Αντί να μαζέψουν τα νερά της βροχής, να πλύνουν τους κάδους απορριμμάτων, να βουλώσουν λακκούβες ακόμα και στους βασικούς δρόμους, να μαζέψουν τα’ αδέσποτα, να καθαρίσουν τις παράνομες αφίσες, να συμμαζέψουν το μπάχαλο που λέγεται οικονομικά της ΔΕΥΑΚ, ό,τι πρέπει να κάνει μια δημοτική αρχή δηλαδή, ονειρεύονται να διαχειριστούν χρήμα.
Ψηφίσαμε το 2014 τον Ιωαννίδη για να φύγει μια ακίνητη, ρουσφετολογική κι αλαζονική 25ετής δημοτική αρχή, αλλά τέτοιο λάθος δεν πρόκειται να ξανακάνουμε. Γι’ αυτό και την Κυριακή μας τελειώνει. Η Δευτέρα θα είναι μια νέα μέρα για την περιοχή.
Μετά το λιγνίτη η Δυτική Μακεδονία θα έχει την ίδια κατάληξη με τις υπόλοιπες επαρχίες της Ελλάδας που δεν εχουν υψηλής έντασης γεωργία όπως πχ ο κάμπος της Θεσσαλίας ή τουρισμό όπως πχ η Χαλκιδική ,δηλαδή σε μια δεκαετία μέσα θα μείνετε οι μισοί και αυτοί εξαρτώμενοι απο συντάξεις και επιδόματα ,αν περιμένετε από κρατικοδίαιτους αριστερούς και δεξιούς να σχεδιάσουν την επόμενη δεκαετία λυπάμαι αλλά είστε καταδικασμένοι .
Λευτέρη μετά την συμφωνία που τόσο πολύ πανηγύρισες θα παραμείνουμε Δυτική Μακεδονία η να το αλλάξουμε για να μην έχουν πρόβλημα οι γείτονες μας ?
Για πες μου μια αναφορά στην οποία πανηγύρισε. Μία
ΛΕΥΤΕΡΑΚΗ ΑΝΤΕ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΣ ΓΡΑΦΕΙΣ ! ΔΕΝ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ !
Εντάξει κύριε Ιωαννίδη. Επειδή εμείς θυμόμαστε τι μας έλεγες το 2014. Πες μας κάτι που άλλαξες στην πόλη;
ΥΓ: Μην αναφέρεις το ISO στην οικονομική υπηρεσία γιατί μας ζαλισες.
παντως 5 χρονια μας τιναξες την ανεργια στον αερα, γεμισαμε αδεσποτα και καταγματα απο τους παγους. αν ξεχασα κανενα δικο σου εργο θυμισε μου. εστω ενα.