Εκλογές χωρίς Ευρώπη και το οφειλόμενο δημοψήφισμα (του Γκουντιού Β. Γιάννη)

Την Κυριακή ψηφίζει όλη η Ευρώπη. Για την Ευρώπη; Δεν έχουν αυτή τη γνώμη οι λαοί της. Το μεγαλύτερο «πρόβλημα» των εκλογών (λένε στις Βρυξέλες) είναι ότι οι ευρωπαίοι ψηφίζουν με κριτήριο τα εσωτερικά θέματα σε κάθε χώρα. Μάταια προσπαθούν να προπαγανδίσουν τη σπουδαιότητα της Ευρώπης ως πολιτικής υπερκρατικής οντότητας – ομπρέλας στον καιρό της παγκοσμιοποίησης. Αυτή την άποψη δεν την ασπάζονται οι πολίτες της. Αντιλαμβάνεται όμως ότι μια γραφειοκρατική και άκρως κλειστή κάστα ανθρώπων οι οποίοι αμείβονται πλουσιοπάροχα εξυπηρετούν συγκεκριμένα χρηματοπιστωτικά μεγαθήρια και όχι τον λαό. Επιδίωξή τους ένας χυλός χωρίς αξίες, χωρίς ιδιαιτερότητες, χωρίς διακριτά προβλήματα, χωρίς εθνική ιδιοπροσωπία, χωρίς ξεχωριστή ιστορία, χωρίς διαμορφωμένη στον χρόνο παράδοση, χωρίς δικές του καταβολές.
Χρόνο με τον χρόνο, η «Ευρώπη» απομακρύνεται από τους κατοίκους της. Χρόνο με τον χρόνο επιχειρείται όλο και πιο απροκάλυπτα η ισοπέδωση εθνών, θρησκειών, ιδεών, προσώπων. Χρόνο με το χρόνο, η στάση αυτή δίνει χώρο σε απάνθρωπες συλλογικές οντότητες με ακραίους τρόπους συμπεριφοράς. Χρόνο με το χρόνο, γίνεται φρούριο χρηματοοικονομικών συμφερόντων. Χρόνο με το χρόνο γίνεται υποχείριο της Γερμανίας. Χρόνο με το χρόνο το όραμα των ευρωπαίων ηγετών για συνεργασία διακριτών κρατών προς το κοινό συμφέρον μετατράπηκε σε μεταφορά πλούτου από το Νότο στον Βορά. Χρόνο με το χρόνο, η Ευρώπη βαίνει προς διάλυση παρά το γεγονός ότι ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση.
Καμιά συζήτηση για την ΕΕ, αλλά πλήθος καταγγελιών, μαύρης διαφήμισης, ισχνός «πολιτικός» λόγος, ύμνος στην πολιτική ορθότητα και στα fake news, λοιδορία της άλλης άποψης, φίμωση των αντιρρησιών, διαφθορά, υποκρισία, καιροσκοπισμός, κατακερματισμός, ευτελισμός, ύβρεις, πεζοδρόμιο, πολιτικός βούρκος και λάσπη. Αλαζονεία των Βορείων, υποτέλεια των Μεσογειακών γραφικότητα των πρώην Σοβιετικών. Καταπάτηση, κατ’ εντολή των συνταγμάτων των κρατών. Εν τέλει υπονόμευσης της δημοκρατίας.
Στο ίδιο κλίμα βρίσκεται και η Ελλάδα.
Στην πατρίδα μας όμως έχουμε και μια οφειλή την οποία πρέπει να εξοφλήσουμε την ερχόμενη Κυριακή. Οφείλουμε να δείξουμε ότι οι ευρωεκλογές αυτές είναι δημοψήφισμα για την Απάτη των Πρεσπών. Το δημοψήφισμα το οποίο η επίσημη πολιτεία όφειλε να προκηρύξει (ούτε παλαιότερα δεν το έπραξε για την είσοδο στην ΕΟΚ ή την αποδοχή του ευρώ). Δεν προκήρυξε όμως προκλητικά και απαξιωτικά προς το λαό και τη δημοκρατία. Δεν επιτρέπεται αδράνεια, αποχή ωχαδερφισμός, εφησυχασμός. Ο λαός οφείλει να δείξει έμπρακτα ότι δεν δέχεται αποφάσεις ερήμην του ή χωρίς τη συγκατάθεσή του. Το επιβάλει το σύνταγμά του, το οποίο οφείλει να υπερασπίζεται. Είναι πρωτίστως υποχρέωση του κάθε Έλληνα να διαφυλάξει την αξιοπρέπειά του και τη βαθιά δημοκρατικότητα αυτού του τόπου.
Σ’ αυτές τις εκλογές πρέπει να δείξουμε ότι δεν δεχόμαστε την Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν ψηφίζουμε κανένα κόμμα που άμεσα ή έμμεσα δίνει ή επιθυμεί να δώσει εθνότητα, γλώσσα αλλά και κυρίως όνομα. Όνομα με οποιοδήποτε συνθετικό, με οποιοδήποτε προσδιορισμό, σε οποιαδήποτε γλώσσα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε τη συμφωνία.
Η ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ, το ΚΚΕ δέχονται τον όρο Μακεδονία ως γεωγραφικό προσδιορισμό.
Οι ΑΝΕΛ διέπραξαν ολέθριο λάθος. Ενώ μπορούσαν ως κυβερνητικός εταίρος να σταματήσουν εγκαίρως αυτή την κουβέντα (δεν το λέω τώρα αλλά το είπα δημόσια σαφώς και εγκαίρως
πολύ πριν ωριμάσει, ώστε ο κύριος Κοτζιάς με τον κύριο Τσίπρα να αναγκαστούν να μην φέρουν το θέμα στη Βουλή τον Ιούνιο του 2018. Δεν το έπραξαν.
Οι Ναζί, φασίστες, νεοπαγανιστές και κατά συνέπεια ανθέλληνες, βρήκαν ευκαιρία να καπηλευτούν την κατάσταση.
Η τόση προπαγάνδα των ΜΜΕ, οι εντεταλμένοι πανεπιστημιακοί, οι σκλάβοι «πνευματικοί» άνθρωποι, οι πορωμένοι ιδεοληπτικοί, οι ριζοσπάστες με συλλογική μνήμη ψαριού, οι μονίμως εκσυγχρονιστές που αλλάζουν απόψεις χωρίς ενδοιασμό προκειμένου να μην χάσουν την επαφή με τη δημοσιότητα και την όποια εξουσία, οι εξαφανισμένοι ηγέτες, οι προσαρμοσμένοι πατέρες, οι «αγωνιστές» που πάνε πάντα με το ρεύμα υπερασπίζονται την συμφωνία.
Εύλογο το ερώτημα: τότε τι μένει;
Μένει ο λαός των δεκάδων συλλαλητηρίων σε όλη τη χώρα. Και των παλαιών (επί κυρού Χριστοδούλου) και νέων εδώ και ένα χρόνο με τον ίδιο παλμό σαν να μην πέρασε μια μέρα και όχι εικοσιεπτά χρόνια.
Λείπει όμως η ομόνοια. Η κοινή συνισταμένη των προβεβλημένων των συλλαλητηρίων. Είναι όπως πάντα παρούσα η διχόνοια, η εξουσιομανία, ο εγωισμός, το αρχηγιλίκι του 0,5% (να ‘χουμε να λέμε τον καημό μας), η Κατάρα της Εκάβης. Ο εχθρός είναι εντός. Η συντριπτική πλειοψηφία που είναι κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών πρέπει τώρα δημοκρατικά να αδράξει την ευκαιρία και να πάρει θέση. Να αποφύγει το λευκό, το άκυρο, την αποχή. Να επιλέξει κόμματα (ας είναι μικρά και άγνωστα) με θέση γνήσια πατριωτική (αποκλείοντας τους καιροσκόπους, τους πωλητές κηραλοιφών και αυτούς του κοινού ποινικού δικαίου) που υπερασπίζονται γλώσσα, εθνότητα, σύμβολα, αλλά κυρίως όνομα. Οφείλει ο καθένας από εμάς, ως ελάχιστη υποχρέωση σ’ αυτούς που θυσιάστηκαν και στα παιδιά του, να ψάξει και βρει και να στείλει το μήνυμα με σαφήνεια και αποφασιστικότητα. Στο όνομα της δημοκρατίας και των ιδανικών του έθνους.
ΟΧΙ σε όλους όσους δεν πράττουν το θέλημα του λαού.
Καλό και εύστοχο βόλι.
Υ.Γ. Σε αυτούς (όχι τους γραφικούς) που κατέγραψαν σοβαρή παρουσία στον δημόσιο ή επαγγελματικό βίο τους, επιδιώκοντας να προβάλλονται ως ηγήτορες των συλλαλητηρίων και κρύβονται την ώρα της έμπρακτης πρωτοβουλίας, των εκλογών και των αποφάσεων, η ανοχή τελειώνει εν όψη εθνικών εκλογών.
Γκουντιός Β. Γιάννης