Πραγματοποιήθηκε, στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής, στον ακατοίκητο πλέον οικισμό της  Βογγόπετρας (Πάδης) της Τ.Κ. Τρανοβάλτου, το «αντάμωμα» των απανταχού Βογγοπετριωτών (Φωτογραφίες)

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 28 Ιουλίου 2019, παρουσία αρκετών κατοίκων της περιοχής, η καθιερωμένη τα τελευταία χρόνια την πλησιέστερη Κυριακή της εορτής της Αγίας Παρασκευής (26.7.2019) πανηγυρική Θεία Λειτουργία, δοξολογία και αγιασμός, στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στον ακατοίκητο πλέον οικισμό της  Βογγόπετρας (Πάδης) της Τ.Κ. Τρανοβάλτου,

…εκδήλωση που τα τελευταία χρόνια αποτελεί και το «αντάμωμα» των απανταχού Βογγοπετριωτών.

Μετά το πέρας και του αγιασμού προσφέρθηκαν από την εκκλησιαστική επιτροπή εδέσματα στους παρευρισκόμενους. Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν οι νεοεκλεγέντες, δήμαρχος Σερβίων Χρήστος Ελευθερίου και δημοτικός σύμβουλος Μάκης Βητόπουλος, καθώς επίσης και ο νέος πρόεδρος της ΤΚ Τρανοβάλτου με την ιδιότητα και του οικοδεσπότη Αχιλλέας Ντοβόλης.

Σύντομο ιστορικό για την Βογγόπετρα (Πάδη)

Εξετάζοντας τα ιστορικά στοιχεία, βρίσκουμε την Βογγόπετρα (Πάδη) σύμφωνα με τον εκκλησιαστικό κανόνα της Μητρόπολης το 1907 με 156 κατοίκους “Έλληνες” και το 1940 με 102. Το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Γερμανούς τον Αύγουστο του 1943 και αυτό αποτέλεσε τη βασική αιτία της φυγής των Παδιωτών, που ολοκληρώθηκε κατά την περίοδο του εμφύλιου το 1947. Ενδιάμεσα υπήρξαν και κρούσματα θανάτων από ελονοσία -τη “βαριά αρρώστια”- που επίσπευσαν τη φυγή, αφού τα συνέδεσαν με διάφορες προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες. Έτσι οι κάτοικοι μετεγκατεστάθηκαν στο Τρανόβαλτο, τους Λαζαράδες, την Αιανή, το Κοντοβούνι, το Σπάρτο, την Κοζάνη και αλλού. Κράτησαν όμως τη συνείδηση του Παδιώτη και την αγάπη για τον τόπο αυτό και κάθε χρόνο στην εορτή της Αγίας Παρασκευής 26 Ιουλίου (ή την πλησιέστερη Κυριακή), κάνουν εκεί και το ετήσιο αντάμωμά τους.

Περιδιαβαίνοντας στην ακατοίκητη πλέον Πάδη, συναντάς τα πρώτα ερείπια που είναι της -πάλαι ποτέ- πολιούχου εκκλησίας του Αγίου Αθανασίου. Μένει όρθιο το μεγαλύτερο μέρος των πλευρικών τοίχων ενώ προκαλούν εντύπωση οι αντιστηρίξεις της βόρειας πλευράς. Γενικά φαίνεται ότι επρόκειτο για ένα ευρύχωρο και μεγαλοπρεπή -για εκείνη την εποχή- ναό. Νοτιότερα ένα ερείπιο τοίχου και η πινακίδα στο πλάι μας δείχνουν τη θέση του Δημοτικού Σχολείου. Πιο πάνω υπάρχει μια βρύση με τρεχούμενο νερό.

Επόμενη στάση διακόσια μέτρα πιο πάνω και αριστερά, στην αναστηλωμένη εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Ο χώρος είναι περιφραγμένος  με έντονες κτιριακές και αισθητικές παρεμβάσεις που αποπνέουν έναν οργασμό δημιουργίας και μια νοικοκυροσύνη. Στην πάνω μεριά δεσπόζει το “αρχονταρίκι” ένα βοηθητικό κτίσμα υποδοχής και διαμονής επισκεπτών και δίπλα μια βρύση με κτιστή πέτρα. Τα ξύλινα τραπέζια και τα πεζούλια δένουν αρμονικά με το τοπίο όπου κυριαρχούν οι βελανιδιές. Παρεμβάσεις της εκκλησιαστικής επιτροπής με επικεφαλής τον πρώην δήμαρχο Καμβουνίων και νεοεκλεγέντα πρόεδρο της ΤΚ Τρανοβάλτου Αχιλλέα Ντοβόλη.

Στο εσωτερικό του μικρού ναού, που σύμφωνα με την κτητορική επιγραφή κτίστηκε το  1726, κυριαρχούν οι καλοδιατηρημένες εξαιρετικές τοιχογραφίες.