Ο διάλογος για τον ρόλο του Συνδικάτου στις σημερινές συνθήκες είναι επιβεβλημένος όσο ποτέ άλλοτε. Το τεράστιο κενό σε ότι αφορά μια επεξεργασμένη νέα στρατηγική στην σχέση συνδικάτου με την οικονομία, τις ριζικές αλλαγές στην κοινωνία, στις πολιτικές απασχόλησης για την αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας και η πολυετής κρίση που πλήττει την χώρα, μας θέτουν αντιμέτωπους μπροστά σε τεράστιες προκλήσεις.
Μέχρι σήμερα αλλά δυστυχώς ακόμη και σήμερα τα θεωρητικά εφόδια και μέσα ανάλυσης των πολιτικών δυνάμεων, όλων των αρμόδιων δεν έφθαναν να αναλύσουν τις κοινωνικές εξελίξεις, την οικονομική και θεσμική πραγματικότητα της χώρας μας ή αποτελούσαν «ξένα» μέσα για «ξένες» πραγματικότητες. Αποτέλεσμα να μην μπορούν να δουν και να αναλύσουν την Ελληνική πραγματικότητα.
Η ανάγκη μιας νέας συνδικαλιστικής πολιτικής με όρους Ορθού Λόγου, είναι δικαίωμα του συνδικάτου.
Το άνοιγμα μιας συζήτησης και μιας κριτικής προβληματικής για το ζήτημα της παραγωγικής και μη παραγωγικής εργασίας.
Μια συζήτηση που θα αποκαλύπτει τις βάσεις του παρασιτισμού, του λαϊκισμού δεξιάς ή αριστεράς μορφής, θα συμβάλει στην ανάπτυξη μιας κουλτούρας και μιας συνείδησης με ποιοτικά και μόνον χαρακτηριστικά.
Αυτό που ζούμε είναι «βαρβαρότητα».
Σε συνθήκες «βαρβαρότητας» τις επόμενες ημέρες θα πραγματοποιηθεί το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης με απουσία του Ορθού Λόγου και της Ελληνικής Πολιτικής Παιδείας.
Τα φαινόμενα ολοκληρωτισμού που προηγούνται του συνεδρίου μας δείχνουν ένα πολύ μεγάλο κενό ηθικής.
Η Αναγεννητική και Απελευθερωτική διαδικασία και έκφραση είναι η απάντηση στους –ισμούς που για ακόμη μια φορά έχουν επιβληθεί.
Θα τους ανεχθούμε;
Κοζάνη 01 Μαρτίου 2017
Θεόφιλος Παπαδόπουλος
κε Παπαδόπουλε,
επειδή θέτετε το ερώτημα “θα τους ανεχθούμε”
θέλω να πιστεύω ότι εσείς είστε συνδικαλιστικά συμμέτοχος στο σωματείο σας και συμμετέχετε σε δράσεις του
(αν και δεν έχω δει καμιά δράση του σωματείου των δημοσιογράφων ούτε καν κάποια τοποθέτηση για τόσα ζητήματα που υπάρχουν)ούτε καν για την απλήρωτη “εργασία” του κλάδου σας
δεν αναφέρω καν ότι καμία τοποθέτηση δεν έχει γίνει για την επίσημη κατάθεση ότι η ζίμενς είχε το πέι ρολ της δημοσιογραφους-δοαμορφωτές κοινής γνώμης
καμία τοποθέτηση για την ομολογία Γ. Πρετεντέρη “ξέραμε ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο αλλά μας είχαν πει να μην το λέμε” και άλλα τέτοια φαινόμενα
αλλά και εσάς δεν σας έχουμε δει στις διάφορες συγκεντρώσεις, δράσεις που γίνονται κατά καιρούς στην πόλη από σωματεία, ομάδες, κινήσεις κλπ. Και να πω ότι δεν διακρίνεστε λόγω σωματοδομής….
θα ήθελα επίσης να υπενθυμίσω ότι η φράση “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” ανήκει στον Κ.Καστοριάδη ο οποίος εξέδιδε μαζί με μια ομάδα ομότιτλο περιοδικό.
υγ η γσεε όπως και η αδεδυ ειναι νεκρή. το ίδιο και ο κομματικά καθοδηγούμενος συνδικαλισμός
“Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα” (γαλλικά: Socialisme ou Barbarie) ήταν μία ριζοσπαστική ελευθεριακή σοσιαλιστική ομάδα που ιδρύθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και δραστηριοποιούνταν κυρίως στη Γαλλία. Το όνομά της προέρχεται από μία φράση που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον Φρίντριχ Ένγκελς και παρατέθηκε από την Ρόζα Λούξεμπουργκ στο δοκίμιό της του 1916 «Το Φυλλάδιο του Ιουνίου». Η ομάδα προέρχεται από την τροτσκιστική Τέταρτη Διεθνή, στην οποία ο Καστοριάδης και ο Κλοντ Λεφόρ συγκρότησαν την Τάση Σολιέ-Μοντάλ στο γαλλικό Κομμουνιστικό Διεθνιστικό Κόμμα το 1946. Όταν αποχώρησαν από το κόμμα συγκρότησαν την ομάδα “Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα” και εξέδωσαν το ομόνυμο περιοδικό.
Έχει συνδικαλιστικό σωματείο η ΑΝΚΟ?