Μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει στις Βρυξέλλες για το κατά πόσο η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο, είναι «πράσινη» και κατά επέκταση εάν οι επενδύσεις σε τεχνολογίες με χρήση φυσικού αερίου θα χρηματοδοτούνται στο άμεσο μέλλον από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αφορμή για τη συγκεκριμένη συζήτηση είναι τα αποτελέσματα μελέτης που έχει αναθέσει εδώ και περίπου ενάμιση χρόνο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την ταξινόμηση των οικονομικών δραστηριοτήτων ως προς τη βιωσιμότητα τους. Στόχος της ταξινόμησης αυτής είναι να κατευθυνθούν οι ιδιωτικές επενδύσεις σε «καθαρές» τεχνολογίες.
Μάλιστα πριν από δύο εβδομάδες, οι εκπρόσωποι των 28 χωρών μελών της ΕΕ ψήφισαν για την αποκατάσταση της πυρηνικής ενέργειας ως καθαρής πηγής ενέργειας στο πλαίσιο του προτεινόμενου συστήματος ταξινόμησης των πράσινων χρηματοδοτήσεων.
Η ψηφοφορία προκάλεσε ανησυχία στην Αυστρία, τη Γερμανία και το Λουξεμβούργο, οι οποίες είχαν εκδώσει κοινή δήλωση για να αντιταχθούν στη συμπερίληψη των πυρηνικών στην ταξινόμηση της ΕΕ για τις βιώσιμες χρηματοδοτήσεις.
Το φυσικό αέριο εκτοπίζει τον άνθρακα
Πέραν αυτού όμως η ταξινόμηση των οικονομικών δραστηριοτήτων που προωθείται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προκαλέσει αντιδράσεις και από τους εκπροσώπους της βιομηχανίας φυσικού αερίου που υποστηρίζουν ότι το συγκεκριμένο καύσιμο πρέπει να θεωρείται «πράσινο» αφού εκτοπίζει τον άνθρακα από την παραγωγή ενέργειας.
Έτσι έχει ξεκινήσει ένας νέος γύρος αντιπαραθέσεων γύρω από την επικείμενη ταξινόμηση των χρηματοδοτήσεων της ΕΕ ως προς τη βιωσιμότητα τους.
Η πράσινη χρηματοοικονομική ταξινόμηση της ΕΕ «έχει προβλήματα που πρέπει επειγόντως να διορθωθούν», λέει ο Didier Holleaux, εκτελεστικός αντιπρόεδρος και αρμόδιος για το φυσικό αέριο στη γαλλική εταιρία ενέργειας ENGIE.
«Το πιο ενδεικτικό παράδειγμα είναι οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής με καύση άνθρακα», δήλωσε ο Holleaux, λέγοντας ότι η μετατροπή αυτών των μονάδων καύση φυσικού μπορεί να μειώσει σημαντικά το αποτύπωμα άνθρακα βραχυπρόθεσμα, παρόλο που θα χρειαστούν άλλες τεχνολογίες στο μέλλον για να οδηγηθούμε στις μηδενικές εκπομπές».
«Δεν λέω ότι το φυσικό αέριο είναι πράσινο, Αλλά θεωρώ ότι η αντικατάσταση μιας παλιάς πολύ ρυπογόνου εγκατάστασης με μια νέα φυσικού αερίου είναι πράσινη. Και νομίζω ότι η αντικατάσταση ενός φορτηγού ντίζελ με ένα φορτηγό LNG είναι πράσινο» δήλωσε ο Holleaux, στο EURACTIV.
Απαραίτητα τα «καύσιμα γέφυρα» για την ενεργειακή μετάβαση;
Το σχόλιο του Holleaux αγγίζει μια κεντρική ερώτηση γύρω από την ενεργειακή μετάβαση: Είναι εφικτή μια καθαρή μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα;
Πρέπει να προωθηθούν τα «καύσιμα γέφυρα» όπως το φυσικό αέριο κατά τη μετάβαση σε ένα σύστημα 100% από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας;
«Αναγνωρίζω ότι δεν είναι εύκολο. Αλλά εάν η ταξινόμηση δεν λαμβάνει υπόψη αυτό, κινδυνεύει να καταστεί αντιπαραγωγική και να ωθήσει ορισμένες βιομηχανίες να παραμείνουν στον άνθρακα, προειδοποιεί ο Holleaux σημειώνοντας ότι η ηλεκτρική ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές είναι «εκτός τιμής» και ακατάλληλη για βιομηχανίες όπως αυτές του τσιμέντου ή του χάλυβα, οι οποίες χρειάζονται υψηλές θερμοκρασίες για τις διαδικασίες παραγωγής τους.
Επενδύσεις 175-290 δισ. ευρώ μέχρι το 2050
Αξίζει να σημειωθεί ότι για τη μετάβαση στην οικονομία μηδενικού άνθρακα θα χρειαστούν ετήσιες επενδύσεις ύψους 175 έως 290 δις. ευρώ μέχρι το 2050, σύμφωνα με την Ομάδα Τεχνικών Εμπειρογνωμόνων της ΕΕ για την Αειφόρο Χρηματοδότηση.
Η ταξινόμηση θα δώσει στους επενδυτές, τα συνταξιοδοτικά ταμεία και τις εταιρείες ιδιωτικών κεφαλαίων «έναν κοινό ορισμό του τι είναι πράσινο και τι δεν είναι» για να διοχετεύσουν περισσότερα κεφάλαια σε βιώσιμες επιχειρήσεις. Η ομάδα παρουσίασε πέρυσι τον προτεινόμενο νέο κανονισμό ταξινόμησης.
Για να είναι επιλέξιμη, μια οικονομική δραστηριότητα πρέπει να συμβάλλει σημαντικά σε τουλάχιστον ένα από έξι προκαθορισμένους περιβαλλοντικούς στόχους, όπως ο μετριασμός της αλλαγής του κλίματος, η πρόληψη της ρύπανσης και η ανακύκλωση.
Ωστόσο, ο Holleaux υποστηρίζει ότι μια οικονομική δραστηριότητα δεν μπορεί να οριστεί ως πράσινη «σε απόλυτες τιμές», αλλά μόνο σε σχέση με ένα σημείο εκκίνησης, το οποίο ποικίλλει ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες και τη γεωγραφία.
«Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι πιο πολύπλοκη», δήλωσε ο Holleaux, προειδοποιώντας για το «στρεβλό αποτέλεσμα» μιας άμεσης προσπάθειας για 100% ανανεώσιμη ηλεκτρική ενέργεια. Απαιτείται πολύ μεγαλύτερη προσοχή στην ταξινόμηση της ΕΕ.
Πάντως οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, ζητούν «πλήρως βιώσιμες οικονομικές δραστηριότητες» στην ταξινόμηση της ΕΕ και τον αποκλεισμό όλων των άλλων αρχής γενομένης από τα ορυκτά καύσιμα και την πυρηνική ενέργεια.
Σε κοινή δήλωση, ένας συνασπισμός πράσινων ΜΚΟ ζήτησε να αποκλειστεί πλήρως το φυσικό αέριο από την ταξινόμηση, λέγοντας ότι το σημερινό κατώτατο όριο εκπομπών που προσδιορίστηκε από την Ομάδα Τεχνικών Εμπειρογνωμόνων (TEG) της Επιτροπής πρέπει να μειωθεί, προκειμένου να αποκλειστεί τόσο το φυσικό αέριο όσο και η δέσμευση -αποθήκευση άνθρακα (CCS).
www.worldenergynews.gr
Μέσος βαθμός απόδοσης μονάδας συνδυασμένου κύκλου: 60%
Μέσος βαθμός απόδοσης μονάδης λιγνίτη: 45%
Στις μονάδες λιγνίτη έχεις επιπλέον μεγάλες ιδιοκαταναλώσεις για τα φίλτρα σωματιδίων και αποθείωση.
Άρα ναι, το φυσικό αέριο είναι πιο πράσινο από τον λιγνίτη.
“Άρα ναι, το φυσικό αέριο είναι πιο πράσινο από τον λιγνίτη.”
Τώρα αυτό θυμίζει εκείνο το ανέκδοτο με το ενυδρείο.
Ποιος αμφιβάλει ότι το ΦΑ είναι ποιο “Καθαρό” από τον λιγνίτη;
Το ΦΑ όμως είναι τόσο καθαρό όσο θέλουν να το παρουσιάζουν;
https://www.americangeosciences.org/critical-issues/faq/how-much-carbon-dioxide-produced-when-different-fuels-are-burned
Στην παραπάνω σελίδα υπάρχει πίνακας όπου φαίνεται πως οι εκπομπές από καύση λιγνίτη είναι 215,4 ενώ από καύση αερίου 117 ανα BTU. Είναι περίπου οι μισές.
Σε καμιά όμως περίπτωση δεν είναι μηδενικές!!
Άρα αυτό που προσπαθούν οι κυβερνήσεις να μας πουν πως πρέπει να κλείσουμε τώρα τις λιγνιτικές μονάδες, για να καίμε αέριο (Αμερικανικό κατά προτίμηση) σε μονάδες του Μυτιληναίου, Λάτση και Βαρδινογιάννη είναι μέγα ψεύδος και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των παραπάνω και φυσικά των αμερικανικών εταιρειών φυσικού αερίου.
Η λύση θα ήταν περιορισμός του λιγνίτη σταδιακά μέχρι το 2038 (όπως η Γερμανία) και αντικατάσταση του με αιολικά και φωτοβολταϊκά.