Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (International Day of Persons with Disabilities) καθιερώθηκε το 1992 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ και τιμάται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου.
Η επιλογή της ημερομηνίας αυτής συνδέεται με την υιοθέτηση από το διεθνή οργανισμό στις 3 Δεκεμβρίου 1982 του προγράμματος δράσης για τα ΑΜΕΑ, το οποίο οδήγησε στην υπογραφή της διεθνούς Σύμβασης για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία στις 30 Μαρτίου 2007 (Η Κύπρος την κύρωσε το 2011 και η Ελλάδα το 2012).
Η Ημέρα αυτή δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.
Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ (2014), γύρω στο 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πάσχουν από κάποιας μορφής αναπηρία, το 80% των οποίων ζει στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Από τότε μέχρι σήμερα γίνανε πολλά για την αναπηρία αλλά δεν φτάνουν και έτσι πρέπει καθημερινά να δίνουμε το αγωνιστικό μας παρών για να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας.
Εργασία – Απασχόληση των Ατόμων με Αναπηρία;
Με το Νόμο 4440/2016 καθιερώσαμε το ποσοστό 15% για τα άτομα με αναπηρία και μέλη των οικογενειών τους σε όλες τις προσλήψεις στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Με τον Νόμο 4488/2017 ενσωματώθηκε στο ελληνικό Δίκαιο η Διεθνής Σύμβαση του ΟΗΕ και το προαιρετικό Πρωτόκολλο για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία, μια τεράστια θεσμική τομή που εκκρεμούσε πάνω από 20 χρόνια.
Εφεξής κάθε δημόσια πολιτική οφείλει να λαμβάνει υπόψιν τη διάσταση της αναπηρίας, με θεσμικά εργαλεία αξιολόγησης αυτής της υποχρέωσης. Ταυτόχρονα, αναγνωρίστηκε η νοηματική γλώσσα για τους κωφούς και βαρήκοους πολίτες ως επίσημη γλώσσα του κράτους και η γραφή Braille ως μορφή επικοινωνίας των πολιτών με τυφλότητα. Αλλά και σε όλα τα πεδία κρατικής πολιτικής, τα αποτελέσματα αυτά τα χρόνια των πολιτικών για την αναπηρία είναι θεαματικά.
Φορολογικά
Θεωρούμε αδιανόητο η κάθε κυβέρνηση να μας κατηγοριοποιεί βάση του ποσοστού μας. Θεωρούμε σωστό κάθε φορολογική ελάφρυνση για άτομα με αναπηρία τουλάχιστον με 67% και άνω από οποιαδήποτε φορολογία (χτίσιμο αφορολογήτου, εισφορά αλλυλεγγύης, μείωση – απαλλαγή του ΦΠΑ σε ορθοπεδικά υλικά – αναλώσιμα, τεκμήρια να υπολογίζονται μόνο τα πραγματικά και όχι τα τεκμαρτα, αύξηση ακατασχέτου ποσού, μείωση του φόρου σε επιχειρηματίες με αναπηρία και σε αυτούς που απασχολούν εργαζόμενους με αναπηρία, Απαλλαγή από το τέλος επιτηδεύματος, μείωση φόρου από ιατρικές δαπάνες).
Εκπαίδευση των Ατόμων με Αναπηρία
Τα άτομα με κάποια μορφή αναπηρίας, και κυρίως εκείνα με προβλήματα στην κίνηση, αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή. Η δυσκολία στη μετακίνηση, είναι ένας αποτρεπτικός παράγοντας για πολλές εργασίες της καθημερινότητας, και πολλές φορές οδηγεί στον αποκλεισμό από δραστηριότητες πολύ σημαντικές.
Μια δραστηριότητα, στην οποία τα άτομα με κινητικά προβλήματα, και όχι μόνο, βιώνουν αποκλεισμό, είναι η πρόσβαση στην εκπαίδευση. Η Δυτική Μακεδονίας είναι μια περιοχή η οποία παρουσιάζει σημαντικές ελλείψεις στη παροχή υποδομών για την εκπαίδευση ατόμων με αναπηρία.
Είναι αδιανόητο τα σχολεία (Γενικά – Ειδικά) ακόμη και σήμερα να μην έχουν την σωστή προσβασιμότητα σε όλους τους χώρους (ράμπες, ασανσέρ, τουαλέτες, κτλ.). Δεν μιλάμε για τις ελλείψεις εκπαιδευτικού προσωπικού που κάθε χρόνο περιμένουν μέχρι και την άνοιξη για να στελεχωθούν.
Υγεία – Πρόνοια – Αθλητισμός για τα Ατόμα με Αναπηρία;
Μιλάμε για υγεία όταν στην περιοχή μας υπάρχουν πέντε (5) Νοσοκομεία τα οποία στο σύνολο τους είναι υποστελεχομένα. Γιατί να συμβαίνει αυτό το πράγμα τόσα χρόνια και να μην στελεχώνονται (αν όχι όλα κάποια από αυτά) πλήρως και πολλές φορές αναγκαζόμαστε να μεταναστεύουμε σε μεγαλύτερα αστικά κέντρα για να πάρουμε καλύτερες παροχές υγείας.
Υπάρχουν και δύο (2) Κέντρα Αποκατάστασης (Αμύνταιο – Καστορία) γιατί να μην λειτουργούν επανδρωμένα και χωρίς προβλήματα; Μιλάμε για ανάπτυξη στην περιοχή και δεν σκεφτόμαστε πόσο κόσμο (πλήρη παροχή αποκατάστασης) μπορεί να προσφέρουν σε επίπεδο Βαλκανίων και όχι μόνο.
Ο Αθλητισμός για τα άτομα με αναπηρία δυστηχώς δεν είναι ο ανάλογος όπως σε άλλα μέρη της χώρας μας και φυσικά οφείλεται στην έλλειψη υποδομών αλλά και εκεί που υπάρχουν οι υποδομές δεν είναι κατάλληλες ή δεν υπάρχει το ανάλογο προσωπικό ώστε να μπορεί κάποιο άτομο απλά να αθληθεί και όχι να κάνει πρωταθλητισμό.
Προσβασιμότητα για τα Άτομα με Αναπηρία
Δυστηχώς ακόμη και σήμερα η προσβασιμότητα στο Φυσικό Δομημένο Περιβάλλον θέλει δουλειά για να βελτιωθεί και έτσι το άτομο με αναπηρία ζει καθημερινό γολγοθά για να μπορέσει να μετακινηθεί ελέυθερα και χωρίς βοήθεια ετέρου προσώπου.Όσο επίσης για την ηλεκτρονική προσβασιμότητα εκεί είναι που τα πράγματα χρειάζονται ακόμη πολλά βήματα μέσα στον κυβερνοχώρο που όπως ξέρουμε είναι τεράστιος.
Παρατηρητήριο της Αναπηρίας
Νόμος 4488 2017 άρθρα 69, 70,71,72 και 73
Αρθρο 70. Ορισµός Κεντρικού Σηµείου Αναφοράς για την παρακολούθηση εφαρµογής της Σύµβασης
Αρθρο 71. Ορισµός Επιµέρους Σηµείων Αναφοράς για την παρακολούθηση εφαρµογής της Σύµβασης
Αρθρο 72. Πλαίσιο για την προαγωγή εφαρµογής της Σύµβασης
Αρθρο 73.
Όπου προβλέπεται κατ’ εξουσιοδότηση του παρόντος μέρους η έκδοση κανονιστικών ή κοινών κανονιστικών πράξεων, αυτή λαμβάνει χώρα το αργότερο εντός τεσσάρων (4) μηνών από τη θέση αυτού σε ισχύ.
Περιμένουμε επιτέλους να εφαρμοστεί στην πράξη.
Εμείς ο Συλλόγος Ατόμων με Αναπηρία, Περιφερειακής Ενότητας Κοζάνης Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε να προσαπιζόμαστε τα δικαιώματα μας για ένα καλύτερο αύριο εξάλυψης της οποιασδήποτε διάκρισης της αναπηρίας.
Ως επίλογο θα θέλαμε να πούμε πως η Νομοθεσία στην χώρα μας υφίστατε αρκετά καλά σε πολλά από τα παραπάνω θέματα που αναφέραμε, το πρόβλημα είναι η εφαρμογή της.
Για το Δ.Σ.
|
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Μήγγος Μιχάλης |
Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Δάφας Ευάγγελος |
