Δεν χρειάζεται παρά μια μικρή βόλτα, ένας περίπατος, μια πιο προσεκτική ματιά για να καταλάβεις ότι σιγά – σιγά η φύση ξυπνάει από το χειμωνιάτικο λήθαργο. Σαν να είναι όλα σε μια εγρήγορση, σαν να θέλουν να είναι έτοιμα να ανταμώσουν την άνοιξη. Σαν να έχουν κουραστεί από την αδράνεια του χειμώνα και ανυπόμονα κάνουν σχέδια και όνειρα. Και δεν είναι μόνο η φύση που θέλει να ξυπνήσει, να ζωηρέψει. Σε αυτό το παιχνίδι ευτυχώς παρασέρνει και τους ανθρώπους, σαν να μην μπορούν να αντισταθούν στο ζωηρό και διαυγές φως του ήλιου, σαν να παίρνουν ζωή και ένταση. Τους βοηθά κι εκείνο το γλυκό αεράκι που φυσάει και διώχνει τις σκόνες που είχαν μαζευτεί στην καρδιά, στο μυαλό και στην ψυχή κατά την διάρκεια του χειμώνα. Καθαρίζει ο νους και βλέπουν πιο καθαρά, το φως τους φωτίζει την ψυχή και η αναγέννηση της φύσης κάνει την καρδιά να σκιρτήσει πιο εύκολα. Όχι ότι έχουν τελειώσει τα προβλήματα, αλλά να, είναι που τα χαμόγελα έρχονται πιο εύκολα, πιο αβίαστα και σκορπίζουν μια αισιοδοξία, που ίσως πριν την είχε κρύψει βαθιά ο χειμώνας, σαν να την είχε παγώσει. Και όσο βλέπουν τριγύρω τα πάντα να γεννιούνται ξανά μέσα από τις στάχτες, τόσο πιο αποφασισμένοι είναι να ανανεωθούν και οι ίδιοι, να παλέψουν, να μάθουν, να συναντήσουν την άνοιξη… γιατί είναι στο χέρι τους να αναγεννηθούν, είναι στο χέρι τους να μην αφήσουν την άνοιξη να τους ξεχάσει και τους προσπεράσει!
