Το Υπουργικό Συμβούλιο, που συγκρότησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αριθμεί 50 στελέχη. Απ’ αυτά 29 Υφυπουργοί, 2 αναπληρωτές Υπουργοί και 18 Υπουργοί. 21 στελέχη του κυβερνητικού σχήματος είναι εξωκοινοβουλευτικοί.

Στην επιστολή μας, που δημοσιεύσαμε στις 11-4-2018 Νο 4: Α) Η αναδιοργάνωση του Ελληνικού Κράτους ξεκινάει από την κορυφή προς τα κάτω. Β) Παραμονή ή Φυγή των νεοελλήνων από τη χώρα τους; Πρόβλημα ή λύση; σημειώνουμε μεταξύ άλλων και τα εξής: «…… Το Υπουργικό Συμβούλιο με τον τωρινό αριθμό των μελών του καθίσταται προβληματικό σε επίπεδο αποτελεσματικότητας, μεθοδολογίας, οργάνωσης και αποφασιστικότητας για τα υψίστης σημασίας θέματα που χειρίζεται . Η δυσλειτουργία του από μόνη της δείχνει την οδό της μείωσης του αριθμού των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου στο 1/3. Η Ελλάδα έχει Υπουργικό Συμβούλιο με 48 μέλη, η Κύπρος έχει συμβούλιο με 11 μέλη, η Γαλλία με 23 μέλη, η Ισπανία με 14 μέλη, η Αυστρία με 13 μέλη, η Γερμανία με 20 μέλη. Αισθανόμαστε την ανάγκη να επαναλάβουμε ότι μπορεί κάποιος ή κάποιοι να ισχυριστούν ότι οι δομές των κρατών είναι διαφορετικές. Να τους ακούσουμε και ευχαρίστως να πούμε και την γνώμη μας. Ο όλος τρόπος διακυβέρνησης αναδεικνύει, ως αναγκαιότητα την ανάθεση Υπουργείων μέχρι την βαθμίδα Υφυπουργού (χωρίς τον τίτλο) σε τεχνοκράτες μετά από προκήρυξη διαγωνισμού και στη συνέχεια διακομματική επιλογή με 5ετή θητεία, ώστε να επιτελούν απρόσκοπτα το έργο που θα τους αναθέσει ο πρωθυπουργός (ειδικές περιπτώσεις) ή ο αρμόδιος Υπουργός και να μην έχουν Υπουργική Ασυλία, τουλάχιστον μέχρι να θεραπευτεί το άρθρο 86 του Συντάγματος. Επίσης όλες, μα όλες, οι οικονομικές διαχειρίσεις όλων των Υπουργείων, μυστικές, κοινές, απλές, σοβαρές, μεγάλες, μικρές, μετά τις υπογραφές των αρμοδίων υπηρεσιών των Υπουργείων και του αρμόδιου Υπουργού αποκλειστικά και μόνο να κατατίθενται στην μόνιμη διακομματική οικονομική επιτροπή της Βουλής για επικύρωση,…… Αφήστε τους τεχνοκράτες να βάλουν μπρος το Δημόσιο. Ένα δημόσιο το οποίο έχει στους κόλπους του υπαλλήλους τελείως διαφορετικούς από αυτούς της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60 . Υπαλλήλους με τυπικά προσόντα τα οποία απαιτούνται ως προϋπόθεση διορισμού, αλλά οι νόμοι και οι κανόνες του ίδιου του δημοσίου πολλές φορές δεν επιτρέπουν την ανάδειξη της ουσιαστικότητας αυτών των τυπικών προσόντων. Ας βάλουν λοιπόν μπρος τη μηχανή του δημοσίου οι τεχνοκράτες και οι βουλευτές μακριά από τα υπουργικά χαρτοφυλάκια, ας περιοριστούν στους τέσσερις και καθοριστικούς στην δημοκρατία ρόλους τους : -Ψήφιση ή κατάργηση νομοσχεδίων , με την προϋπόθεση ότι τα έχουν μελετήσει. -Βελτίωση του Συντάγματος. -Έλεγχος στους πάντες, στα πάντα και παντού μέσω και των διακομματικών επιτροπών τους. -Ενημέρωση των πολιτών………»

Διαπιστώνουμε ότι η κατεύθυνση και η μεθοδολογία του Πρωθυπουργού δεν απέχει από τις εμπειρικές προτάσεις μας, ως απλοί πολίτες τις οποίες διατυπώσαμε σε ανύποπτο χρόνο. Οι διαφορές που υπάρχουν, μη γνωρίζοντες βέβαια όλες τις λεπτομέρειες, μπορούν να διορθωθούν στο άμεσο μέλλον, εάν συνεχίζεται να υπάρχει η πολιτική βούληση. Δηλαδή όταν πλέον η Δημόσια Διοίκηση λειτουργήσει με τις απαιτούμενες προδιαγραφές ενός προηγμένου Κράτους. Ευελπιστούμε και πιστεύουμε σ’ αυτού του είδους τις διορθώσεις, τις οποίες θα αποφύγουμε ν αναλύσουμε για να μην κουράσουμε τους αναγνώστες. Επίσης διαπιστώνουμε την καθιέρωση ενός διευθυντηρίου (σοφών-τεχνοκρατών) «παρά τω πρωθυπουργώ». Εμείς άλλωστε το υποδεικνύουμε με τα αποσπάσματα στην παραπάνω επιστολή μας, ως εξής : «…… Διατήρηση των Υπουργείων σε βαθμίδα Υπουργών: Εξωτερικών, Εθνικής Άμυνας, Οικονομικών, Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης. Καθώς και τον ορισμό επιπλέον τεσσάρων υπουργών αξιόλογων, φωτισμένων, αχρωμάτιστων, αντικειμενικών, σοβαρών παρά τον εκάστοτε Πρωθυπουργό, οι οποίοι θα είναι επικεφαλής και συντονιστές των παρακάτω πυλώνων-αξόνων της ανάπτυξης με πρωταγωνιστή την ΤΑΧΥΤΗΤΑ…..»

Πρωτογενή Προϊόντα……., Ναυτιλία-Επενδύσεις….., Παροχή υπηρεσιών….., παραγωγική αναδιάρθρωση του Ελληνικού Πανεπιστημίου…., Πανεπιστήμια με προφίλ ΝΠΙΔ….., Τουρισμός….., Ιατρικός Τουρισμός….

Στην παραπάνω επιστολή μας, σ’ ένα άλλο σημείο για την μείωση του αριθμού των βουλευτών σημειώνουμε τα εξής : «….. Ο υπερβολικά ασύμφορος αριθμός βουλευτών, για μια μικρή χώρα όπως η Ελλάδα, επιβάλλεται για ποικίλους λόγους να οδηγηθεί στην μείωση τους. Μια μικρή σύγκριση σε νούμερα θα έπειθε για την ορθότητα της ένστασής μας και κατά συνέπεια της πρότασής μας. Η Γερμανία με 82 εκατ. πληθυσμό διαθέτει 7 βουλευτές στο εκατομμύριο. Η Ιταλία με 60 εκατ. πληθυσμό διαθέτει 10 βουλευτές. Η Γαλλία με 63 εκατομμύρια 9 βουλευτές. Η Αγγλία με 62 εκατ. 10 και η Ελλάδα με 11 εκατομμύρια πληθυσμό έχει 27 βουλευτές. Η Ελλάδα όπως φαίνεται από τα παραπάνω είναι πρωταθλήτρια της Ευρώπης στις δαπάνες της Βουλής (από το κουτί της Πανδώρας). Ρωτούμε με αυτή την αντιπροσώπευση έχουμε καλύτερα αποτελέσματα του λαού στη Βουλή ; Εάν ίσχυε ο Ελληνικός εκλογικός νόμος στη Γερμανία, έπρεπε να έχουν πάνω από 2.200 βουλευτές, το αντίθετο στην Ελλάδα θα πρέπει να είχαμε 71 βουλευτές …….». Βέβαια η συγκεκριμένη πρόταση δεν αφορά τους σημερινούς βουλευτές, αλλά θα μπορούσε να εφαρμοστεί στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις, εάν θεωρηθεί ότι βοηθάει την Δημοκρατία και την πρόοδο της Χώρας.

Επίσης διαπιστώνουμε, από την πρώτη ημέρα, την αυστηρή προειδοποίηση του Πρωθυπουργού για την ίση μεταχείριση φίλων και συγγενών των Υπουργών με τους άλλους πολίτες.

Στην επιστολή μας, που δημοσιεύσαμε στα ΜΜΕ στις 21-6-2019 Thomas Gkatzoflias 29 Ιουνίου στις 9:10 π.μ. : «Ν. Βούτσης, για τη μετάταξη της πρώην συζύγου του: Δεν αισθάνομαι απολογούμενος», σημειώνουμε στην τελευταία παράγραφο της επιστολής από 29-6-2019 τα εξής : «……Κύριε Μητσοτάκη είστε ο αυριανός εν δυνάμει Πρωθυπουργός της Ελλάδος, σας προτρέπουμε, ως απλοί πολίτες, να διορθώσετε άμεσα τα κακώς κείμενα. Είμαστε βέβαιοι ότι μπορείτε να το κάνετε γιατί είναι στον χαρακτήρα σας και είμαστε βέβαιοι ότι ο Ελληνικός Λαός θα σας δώσει την δύναμη να τα υλοποιήσετε. Μπορείτε να μείνετε στην πολιτική ιστορία, ως ο πολιτικός που έκανε και δρομολόγησε τις απαραίτητες αλλαγές του σημερινού Ελληνικού Κράτους. Γνωρίζουμε πως αυτό το εγχείρημα δεν είναι εύκολο, γιατί θα έρθετε αντιμέτωπος με πολλά κατεστημένα, για τα οποία «ελήλυθεν η ώρα» να αλλάξουν. Σας ευχόμαστε ειλικρινά να έχετε δύναμη, υγεία και αδιάκοπη βούληση.»

Συμπεραίνουμε πως, ό, τι εμείς γράφαμε εδώ και δύο χρόνια, αποφασίστηκε και δρομολογήθηκε σε μία ημέρα και μένει τώρα να κρίνουμε το αποτέλεσμα, μετά από ένα χρονικό διάστημα. Οι προεκλογικές εξαγγελίες βρίσκονται, προς το παρόν, στην σωστή τροχιά εφαρμογής, κατά την δική μας άποψη.

Στο δεύτερο σκέλος, της επικεφαλίδας της παρούσας επιστολής μας, σημειώνουμε :

-«Πολιτικές εξελίξεις με στόχο την επικρότηση του δικομματισμού ή του πολυκομματισμού».

Το συγκεκριμένο πολιτικό φαινόμενο παίχτηκε πολλές φορές στην Ελληνική Βουλή. Την τελευταία φορά το ζήσαμε έντονα μετά την μεταπολίτευση, όταν στην δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, το έτος 1977, ήταν πλέον αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ με 25% και τρίτη η Ε.Κ. με 13%. Οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες σχετικά με τις μετακινήσεις πολιτικών της Ε.Κ. προς το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., που είχε 42%.θεωρούμεαπαραίτητο να καταθέσουμε την μαρτυρία μέλους της ομάδας μας η οποία ναι μεν είναι βιωματική ερμηνεύει όμως και αιτιολογεί ιστορικές καταστάσεις της πολιτικής ζωής του τόπου μας. Τις παραθέτουμε όπως μας τις εκμυστηρεύτηκε το μέλος της ομάδας μας. « Εκείνες τις ημέρες με ζήτησε να μιλήσουμε ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου (είχαμε σχέσεις οικογενειακές– συγγενικές και τιμήθηκε από πολλές Κυβερνήσεις, προ και μετά την μεταπολίτευση, σε πολλούς και αξιόλογους θώκους, ως Υπουργός), που τότε ήταν Γενικός Γραμματέας της Ε.Κ., με πρόεδρο τον Ζίγδη. Μετά τον καφέ, μεταξύ των άλλων μου εκμυστηρεύεται την πρόθεση του να μετακινηθεί στη Ν.Δ, τους επόμενους μήνες. Παρ’ όλο που ήμασταν «πολιτικοί αντίπαλοι» προσπάθησα να τον μεταπείσω, γι αυτήν την ενέργειά του, με το σκεπτικό ότι στις διαφαινόμενες πολιτικές εξελίξεις η τότε Ένωση Κέντρου χρειαζόταν απαραίτητα να υπάρχει ως κομματικό όργανο και να παίζει τον ρόλο του ρυθμιστή, για το καλό της Δημοκρατίας και της Χώρας, έστω και με εκείνο τον εκλογικό νόμο, που έδινε στο πρώτο κόμμα «πολλά». Μου απάντησε με τον ιδιαίτερο χαρισματικό τρόπο που είχε, ότι τα δύο κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με τις δύο τότε χαρισματικές προσωπικότητες (Καραμανλή και Παπανδρέου) δυστυχώς, με κάθε τρόπο, εμβολίζουν την Ε.Κ. και δεν υπάρχουν περιθώρια επιβίωσης πολιτικού στελέχους της Ενώσεως Κέντρου, εάν δεν μετακινηθεί αριστερά ή δεξιά. Μάλιστα εκείνη την στιγμή μου εξήγησε και γιατί θα προσχωρήσει στην ΝΔ και όχι στο ΠΑΣΟΚ (δεν το θεωρώ απαραίτητο σήμερα να καταθέσω την προτίμηση του.»

Τελικά η Ένωση Κέντρου διαλύθηκε και είχαμε τα επακόλουθα του δικομματισμού μέχρι το 2012, με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, για άλλους θετικά και για άλλους αρνητικά.

Προς αποφυγή παρερμηνειών αυτό, που προσπαθούμε να διατυπώσουμε με την κατάθεση αυτής της προσωπικής βιωματικής εμπειρίας, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την αυτοδυναμία ή μη του πρώτου κόμματος, αλλά με την αναγκαιότητα της πολυφωνίας όλων των ιδεολογιών στη Βουλή. Η Δημοκρατία έχει ανάγκη από όλες τις δημοκρατικές τάσεις, για να βελτιωθεί και έτσι να μεταβληθεί σε πυλώνα προόδου και ανάπτυξης της Χώρας.

Σήμερα διαφαίνεται στον πολιτικό ορίζοντα η προσπάθεια εμβολισμού του ΠΑΣΟΚ και για την ακρίβεια του ΚΙΝΑΛ, που θεωρείται ότι κατέχει τον κεντρώο ιδεολογικό χώρο. Όταν αυτό το φαινόμενο επαναλαμβάνεται, μόνο σοφό δεν είναι. Την ευθύνη θεωρούμε, όχι με την ίδια αναλογία, ότι έχουν οι ηγεσίες και των τριών κομμάτων ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, ΣΥΡΙΖΑ.

Πρέπει κατά την άποψη μας να γίνει έστω και την τελευταία στιγμή διόρθωση πλεύσης, απ’ όλους, για να αποφύγουμε ένα ολοκληρωτικό εμβολισμό, ως άνω, σε μία περίοδο κρίσιμη για πολλά προβλήματα της χώρας μας και προς την κατεύθυνση αυτή δεν περισσεύει κανείς. Αναφερόμαστε στα υπόλοιπα κόμματα της Βουλής, εκτός από το ΚΚΕ, που κρατάει τις δυνάμεις του και έχει δική του πολιτική, την οποία ναι μεν σεβόμαστε αλλά μπορεί να μην συμφωνούμε. Βέβαια την κυρία ευθύνη θα έχει η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και όταν θα γίνει το μοιραίο (το οποίο απευχόμαστε) θα πάμε στην λαϊκή ρήση «μετά την απομάκρυνση από το ταμείο ουδεμία ευθύνη έχει ο ταμίας».

Τα άλλα κόμματα , δυστυχώς, και διαχρονικά δεν απέδωσαν στις προσδοκίες των ψηφοφόρων τους. Γι αυτό κάθε φορά στο τέλος της θητείας της Βουλής εξαϋλώνονται και μένουν μόνο γραμμένα τα ονόματα τους στις επετηρίδες της Βουλής. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, αυτά τα άλλα κόμματα, πριν τις εκλογές 7-7-2019, είχαν χαρακτηριστικά συμπεριφοράς αποκλειστικά των παιδιών του Νηπιαγωγείου, χωρίς θετικό πρόσημο, αφού οι ψηφοφόροι τους τα καταδίκασαν παραδειγματικά, πράγμα που εμείς το καταγράφουμε και το επισημαίνουμε στην επιστολή μας: Νο 4β: Εκλογές στην Ελλάδα έτος 2019 (26-4-2019) ).

Με την παρούσα επιστολή σκοπεύουμε σε έναν αντικειμενικό πολιτικό προβληματισμό και πρόθεσή μας είναι να καταδείξουμε την αγωνία μας για το αύριο αυτής της Χώρας και την υπερηφάνεια μας ως Έλληνες υπερβολικά ταλαιπωρημένοι.

Δείξαμε και αποδείξαμε, μέσα από μία μεγάλη κρίση, σε πολλούς τομείς τεράστια αντοχή, υπομονή και επιμονή και σταθήκαμε όρθιοι μία ολόκληρη 10ετία. Προσδοκούμε ανάταση, η οποία διαχρονικά και ιστορικά άλλωστε έτσι επαναλαμβάνεται, μετά από δύσκολες περιόδους. Βέβαια σε κάθε οικονομική κρίση ενός Κράτους ή Κρατών έχουμε ποικίλες απώλειες, με την ανθρώπινη απώλεια ως την πιο επώδυνη μορφή της.

ΚΟΖΆΝΗ 27-1–2019

Γκατζοφλιας Θωμάς

Χατζάρα Φωτεινή

Αποδέκτες : ΜΜΕ

Κοινοποίηση: Νέα Δημοκρατία, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ