Διαβάστε στο kozan.gr, το μήνυμα του Γ. Σιβίλογλου, με καταγωγή από το Τσοτύλι Βοΐου της Π.Ε. Κοζάνης, που εργάζεται στο πανεπιστήμιο SUSTech του Σεντζέν στην Κίνα, για το πως βιώνει την κατάσταση με την εξάπλωση του κορωνoϊού: “Εγω και ο μικρός δεν έχουμε βγει απο την πολυκατοικία εδω και εναν ολόκληρο μήνα”

Απομονωμένοι στην Κίνα.

Δεν ξέρω τι αξία έχει η μαρτυρία μου για την κατάσταση στην Κίνα κατα τις τελευταίες βδομάδες που αντιμετωπίζουμε τον ιό. Δεν είμαι ούτε γιατρός, ούτε έχω ενημερωθεί για όλους τους κινδύνους, ούτε έχω παρακολουθήσει την εξάπλωση στην Κίνα καί παγκοσμίως, δεν ξέρω πόσος είναι ο χρόνος επώασης, και δεν ξέρω πως ακριβως κολλάει. Η εμφάνιση και κυρίως η γρήγορη εξάπλωση του ιού συνέπεσε με την περίοδο του κινέζικου νέου έτους που λένε πως είναι η μεγαλύτερη μετακίνηση θηλαστικών στον κόσμο. Για μια-δυό βδομάδες ερημώνουν οι δρόμοι των μεγάλων πόλεων και ο κόσμος επιστρέφει στο πατρικό του. Η κινέζικη πρωτοχρονιά φέτος έπεσε 25 Ιανουαρίου. Αυτό σημαίνει ότι πάνω στην έξαρση του μεταδιδόμενου ιού δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια ηταν στα σπίτια τους και είχαν την δυνατότητα αν χρειαζόταν να κάτσουν μέσα ωσπου να περάσουν τα δύσκολα.

Εγω δουλεύω στο πανεπιστήμιο SUSTech του Σεντζέν καί τις μέρες της άδειας θα τις πέρναγα εδω. Το Γουχάν (όπου πιθανότατα ξεκίνησε ο ιός και εχει τα περισσότερα κρούσματα εως τώρα) του Χουμπέι βρίσκεται περίπου χίλια χιλιόμετρα βόρεια και ετσι η εικόνα που έχω δεν είναι τόσο δραματική. Την ίδια στιγμή η επαρχία που ζώ έχει αν δεν κάνω λάθος τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων που επιστρέφουν απο το Γουχάν και αυτό νομίζω φαίνεται και απο τον αριθμό των κρουσμάτων που είναι δεύτερος σε όλη την Κίνα παρόλο που δεν είχαμε κανέναν νεκρό μέχρι πριν λίγες μέρες που το είχα κοιτάξει.

Οι διαφορες της Κίνας με την Ελλάδα είναι πάμπολλες και πολλές δεν είναι του παρόντος. Δεν ξέρω που πάει το πράγμα γενικά μόνο ξέρω πως περνάμε και άν θέλετε πως την παλεύουμε στο σπίτι. Τα ίδια περνάνε και εκατομμύρια άλλοι.

Το πανεπιστήμιο έχει κλείσει εδω και εναν μήνα περίπου και μόλις την Δευτέρα (24/1) πήραμε έγκριση να επιστρέψουμε αν και μας προτείνουν να κάνουμε δουλειά στο σπίτι.

Εγω και ο μικρός δεν έχουμε βγει απο την πολυκατοικία εδω και εναν ολόκληρο μήνα. Η συμβία που είναι απο δω κάνει μέρα παρά μέρα τα απαραίτητα ψώνια απο το σουπερμάρκετ που για 3-4 μέρες δεν είχε κρέατα και κάποια λαχανικά αλλά γρήγορα όλα επανήλθαν και δεν στερούμαστε κάτι βασικό. Βασικά στην Κίνα είναι δυνατό και είναι πολύ συνηθισμένο να κάνεις τα περισσότερα ψώνια σου μέσω ίντερνετ. Ακόμα και ζαρζαβατικά, τυριά και κρέατα μπορείς να τα βρείς στο ίντερνετ. Κάποια τρόφιμα πολυτελείας δεν είναι διαθέσιμα αλλά εμένα που μου τελείωσε ο καφές μπόρεσα να τον προμηθευτώ εύκολα. Δεν παρατηρήσαμε κανέναν πανικό στα σουπερμάρκετς αλλά κάποια είδη ανάγκης όπως οι μάσκες και το οινόπνευμα δεν μπορείς να τα προμηθευτείς εύκολα.

Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια σε όλη την χώρα φτιάξαν προγράμματα και δραστηριότητες για να συνεχίσουν το εκπαιδευτικό τους έργο ακόμα και μέσα στην τωρινή κρίση. Ακόμα και τα νηπιαγωγεία και οι παιδικοί σταθμοί καθημερινά προτείνουν κάποιες δραστηριότητες για το σπίτι. Πειράματα, τραγούδια, ζωγραφιές και τα λοιπά. Ο μικρός έχει ξεχάσει το έξω και αδιαμαρτύρητα περνάει τις μέρες του με λέγκο, πλαστελίνες, φαγητό, και κάθε τι παιδικό. Ομολογώ ότι είναι αυτός που έχει πάρει το θέμα καλύτερα απο όλους μας. Δεν θυμώνει, δεν γκρινιάζει, δεν ζορίζεται.

Εμείς οι δύο μεγάλοι περνάμε πιο ζόρικα. Φυσικά απολαμβάνουμε τις μέρες της οικογενειακής σύναξης αλλά όλο και κάποιες γκρίνιες, μιζέριες, και μικροκαβγαδάκια έρχονται να αλατίσουν το σχετικά μονότονο των ημερών. Μαγείρεμα, ίντερνετ, ταινίες, διάβασμα, παιχνίδι, ξάπλες. Τις πρώτες μέρες όλο και λίγη δουλειά αλλά σιγά σιγά αυτό το ναυάγιο που είναι η καραντίνα στο σπίτι σε επηρεάζει και πρέπει να ξαναβρείς τα πατήματά σου. Εγώ κάνω λίγο προγραμματισμό.

Οι άλλοι συνάδελφοι και συγγονεις που επικοινωνούμε στον ίντερνετ φαίνεται να βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. Δεν μιλάω φυσικά για τους ανθρώπους που χάσανε τους δικούς τους. Δεν γνωρίζω κανέναν και μάλιστα δεν έχω κανέναν γνωστό που έχει αρρωστήσει. Το κοντινότερο που ξέρω και μας επηρεάζει είναι ότι δύο ορόφους πάνω απο την οικογένεια της συμβίας στην Σαντόνγκ κάποιοι που πήγαν στο Χουμπέι προσβλήθηκαν και ο παππους της οικογένειας είναι κάπως σοβαρα. Οι δικοί μας δεν βγαίνουν καθόλου πια απο το σπίτι και τους φέρνουν το φαγητό και το παραλαμβάνουν με αυτοσχέδια καλαθάκια και σχοινιά.

Ο κόσμος λόγω ανάγκης και ίσως κάμψης των ρυθμων εξάπλωσης του ιου στην Κίνα άρχισε σιγά σιγά να επιστρέφει θέλοντας ή μη στις δουλειές του. Εχτες συνέκρινα τον αριθμό των αυτοκινήτων που βλέπω απο το μπαλκόνι μου και μου φάνηκε περίπου δεκαπλάσιος σε σχέση με την προηγούμενη βδομάδα. Ο καιρός καλυτερεύει εδώ και ίσως ο ιός πάψει να διαδίδεται γρήγορα αλλά σε άλλα μέρη τις Κίνας η άνοιξη αργεί. Οι επόμενες βδομάδες νομίζω θα δείξουν πως θα πάνε τα πράγματα στην Κίνα και ελπίζω γρήγορα να βρεθεί η θεραπεία.

Με ενόχλησε η αντίδραση πολλών για τους Κινέζους. Για το τι τρώνε, για το οτι δήθεν είναι βρώμικοι. Με ενόχλησε ο ρατσισμός που παρατήρησα στο ίντερνετ λες και κάθε ασιάτης είναι μολυσμένος. Με ενόχλησε η υποτίμηση των προσπαθειών να φτιάξουν νοσοκομεία στα γρήγορα για τους ασθενείς απο τον ιό. Δεν είναι ώρα να πω περισσότερα. Σιγά σιγά ο κόσμος μεταστρέφεται και βάζει τα πράγματα στην κανονική τους θέση.

Αισιοδοξώ ότι τα πράγματα θα πάνε καλά εδω στην Κίνα. Δεν έχω καλή εικόνα μιας και είμαι τόσα χρόνια εκτός Ελλάδας για τις υποδομές και για το σχέδιο αντιμετώπισης του ιου στην περίπτωση που φτάσει στην χώρα μας. Το μόνο που θα ήθελα είναι να ακούσω συγκεκριμένο σχέδιο δράσης απο τους υπευθύνους. Όχι κάτι γενικόλογο που είναι βασικά μια ευχή παρουσιασμένη ως σχέδιο.

Θα περάσει και αυτό.