Οι γυναίκες κοινωνικά είναι υπεύθυνες και προορισμένες για τον τομέα της ιδιωτικής ζωής και της αναπαραγωγής συνολικότερα. Έτσι είναι υποχρεωμένες να επωμίζονται πολλαπλούς και δύσκολους ρόλους, (όπως της εργαζόμενης, της μητέρας, της συζύγου, της νοσοκόμας, της δασκάλας των παιδιών τους, της καθαρίστριας ….) με αποτέλεσμα η συμμετοχή τους στον δημόσιο χώρο, στα κοινά, στην πολιτική ζωή και στον εργασιακό τομέα, να είναι ελλιπής και ως εκ τούτου να επηρεάζουν λιγότερο τις αποφάσεις στα κέντρα λήψης τους, για όσα τις αφορούν.
Επίσης ακόμη και σήμερα οι γυναίκες είναι θύματα σωματικής, ψυχολογικής, οικονομικής και πολλών άλλων μορφών βίας από το ενδοοικογενειακό περιβάλλον τους και κυρίως από τους συζύγους ή συντρόφους τους. Το φαινόμενο της βίας αφορά όλες τις γυναίκες, και οι διαστάσεις του είναι ιδιαίτερα ανησυχητικές και επικίνδυνες:
Προκειμένου να γίνει αντιληπτή η έκταση του φαινομένου της βίας κατά των γυναικών, είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική η ανάγνωση των επίσημων στατιστικών στοιχείων που προκύπτουν από τις έρευνες των διεθνών οργανισμών. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του Οργανισμού Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στη σύγχρονη Ευρώπη 13 εκατομμύρια γυναίκες ηλικίας 18 – 74 ετών έχουν πέσει θύματα σωματικής βίας, ενώ περίπου 3,7 εκατομμύρια γυναίκες έχουν υποστεί σεξουαλική βία, κατά τους 12 μήνες που προηγήθηκαν των συνεντεύξεων της έρευνας. Σε εξίσου ανησυχητικό τόνο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας καταλήγει σε ένα δραματικό απολογισμό, αποκαλύπτοντας σε έρευνά του ότι μία στις τρεις γυναίκες στον κόσμο έχει δεχθεί βία από σύντροφο ή άγνωστο σε αυτή πρόσωπο και αναγνωρίζοντας ότι η βία κατά των γυναικών συνιστά τόσο κατάφωρη παραβίαση των δικαιωμάτων των γυναικών όσο και μείζον ζήτημα δημόσιας υγείας.
Όσον αφορά στη χώρα μας, σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων (FRA), κάθε μέρα κακοποιούνται σωματικά 762 γυναίκες στην Ελλάδα, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη στους υπολογισμούς αυτούς οι γυναίκες που για διάφορους λόγους (π.χ. φόβος, έλλειψη ενημέρωσης, απειλές συντρόφου, οικονομικές δυσκολίες κ.λπ) δεν κατήγγειλαν ότι ήταν θύματα βίας.
Επίσης πρέπει να αναγνωρίσουμε, να καταγγείλουμε, ώστε να σταματήσουμε το ειδεχθές φαινόμενο του βιασμού σε γυναίκες και κορίτσια, που συχνότερα πέφτουν θύματα βιασμού και άλλων ασελγών πράξεων, από το οικείο και συγγενικό περιβάλλον τους, καθιστώντας το ακόμη δυσκολότερο στο να καταγγελθεί.
Οι γυναίκες επίσης είναι τα πρώτα θύματα της οικονομικής κρίσης και της συρρίκνωσης του κοινωνικού κράτους. Γιατί αυτές οδηγούνται πρώτα στην ανεργία ή στις περικοπές, αυτές επωμίζονται της ανάγκης περίθαλψης των παιδιών, των αρρώστων και των ηλικιωμένων. Τα στατιστικά στοιχεία για την ανεργία των γυναικών είναι συντριπτικά και βαίνουν αυξανόμενα όπου υπάρχει κρίση και λιτότητα.
Η Πολιτεία σήμερα μέσω της ΓΓΙ κάνει σημαντικά βήματα στα θέματα ισότητας και της καταπολέμησης των έμφυλων διακρίσεων.
Πρόσφατα λοιπόν έγινε ένα σημαντικό βήμα από την Κυβέρνηση με την υλοποίηση της ουσιαστικής ισότητας σε όλο το νομοθετικό φάσμα με την εναρμόνιση στη «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης», γεγονός μας δίνει επιπλέον εργαλεία για διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας.
Όμως είναι ακόμη μακρύς ο κατάλογος των διακρίσεων λόγω φύλου κατά των γυναικών και πολλοί οι τομείς που το γυναικείο κίνημα θα πρέπει να αγωνιστεί. Τα αιτήματα για ουσιαστική ισότητα, για εξάλειψη της βίας, για συνταξιοδότηση στις γυναίκες που δεν εργάστηκαν στην αγορά εργασίας αλλά μια ολόκληρη ζωή ως νοικοκυρές, για απόλυτη ισοτιμία στην αγορά εργασίας και ίσες ευκαιρίες, είναι πάντα επίκαιρα και πρέπει να μας παρακινούν για περαιτέρω αγώνες.
Ο δρόμος αυτός δεν είναι μοναχικός.
Συναντά όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται και διεκδικούν!!!
ΘΕΟΔΩΡΑ ΓΟΥΛΙΑΡΟΥ
ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΣ ΕΟΡΔΑΙΑΣ
Κ. ΓΟΥΛΙΑΡΟΥ,ΤΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ ΛΑΘΟΣ,ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ , ΠΟΥ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΘΕΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ,ΕΝΩ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ Ν`ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΙΣΟΝΟΜΙΑ.