Η φετινή εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου βρίσκει όλους τους Έλληνες –και τον πλανήτη φυσικά – στη δίνη μιας σοβαρότατης πρόκλησης. Αυτή τη φορά δεν θα ριχτούμε σε έναν εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, δεν θα χρειαστεί να υπερασπιστούμε ιδανικά, παραδόσεις και την ιστορική μας συνέχεια. Αυτή τη φορά η απειλή είναι αόρατη, αλλά υπαρκτή. Φονική για συγκεκριμένες ομάδες πληθυσμού, αλλά ιάσιμη, αν συνεργαστούμε. Πλήττει την υγεία μας, αλλά επηρεάζει και θα επηρεάσει όλες τις πτυχές του βίου μας. Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε την πανδημία του κορονοϊού και να κερδίσουμε αυτή τη μάχη με τις λιγότερες δυνατές απώλειες.
Το μήνυμά μου φέτος λίγο αφορά στην επέτειο καθώς και στον εορτασμό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Προτιμώ, επικαλούμενος πρώτα την ιατρική μου ιδιότητα, τον θεσμικό μου ρόλο και τέλος το γεγονός ότι ακόμη είμαι γιος μιας ηλικιωμένης, πατέρας και παππούς, να τονίσω πόσο σημαντικό είναι όλοι μας να συμπορευτούμε με την ιατρική κοινότητα, να δείξουμε εμπιστοσύνη στις οδηγίες και να υπομείνουμε τα μέτρα.
Στη συνεργασία και στην αλληλεγγύη βρίσκεται το μήνυμα του «ευαγγελισμού» για εμάς. Η συγκυρία απαιτεί να ανταπεξέλθουμε γρήγορα όχι μόνο βιολογικά, αλλά και ψυχολογικά. Όχι μόνο εμείς, αλλά και όλη η ανθρωπότητα! Ο αγώνας που μας έλαχε να δώσουμε ευτυχώς είναι ελαφρύτερος από αυτόν που έδωσαν οι μαχητές του 1821! Η πεισματική φύση των Ελλήνων να προσπαθούν το ακατόρθωτο μας έσωσε πολλές φορές, ας το αποδείξουμε και τώρα!
