Έχουμε συνηθίσει να γκρινιάζουμε, να βλέπουμε μόνο τα αρνητικά της καθημερινότητας και να καυτηριάζουμε τα κακώς κείμενα. Κριτικάρουμε τους μίζερους ανθρώπους, τα βάζουμε με τους αγενείς, ενοχλούμαστε από τους αδιάφορους, και κανένας μας σχεδόν δεν ασχολείται με όλους εκείνους τους φωτεινούς ανθρώπους που συναντάμε στην καθημερινότητά μας. Ίσως κάποιος να αναρωτιόταν, γιατί υπάρχουν; Και αν ναι που βρίσκονται; Κι όμως υπάρχουν, κι αν την επόμενη φορά προσέξεις καλύτερα ίσως τους αναγνωρίσεις πιο εύκολα. Είναι ίσως ο υπάλληλος του φούρνου που σε εξυπηρέτησε το πρωί, ο οποίος μπορεί να έφθασε στη δουλειά εκνευρισμένος γιατί είχε κίνηση, ή να τσακώθηκε με έναν αγαπημένο του άνθρωπο, αλλά εσύ δεν κατάλαβες τίποτα από όλα αυτά. Γιατί σε εξυπηρέτησε με το χαμόγελο και με όλη την καλή διάθεση σαν να μην υπήρχαν προβλήματα. Ίσως είναι εκείνος ο υπάλληλος που ενώ ήταν έτοιμος να σχολάσει γιατί υπήρχε ανάγκη να επιστρέψει σπίτι, έκανε υπομονή και σε εξυπηρέτησε γιατί κατάλαβε ότι και εσύ δεν μπορούσες να έρθεις νωρίτερα. Είναι όλοι εκείνοι που όσα προβλήματα κι αν έχουν δεν τα μεταφέρουν στο χώρο εργασίας, δεν καθρεφτίζονται στα πρόσωπά τους οι στεναχώριες, ούτε επηρεάζουν την συμπεριφορά τους. Με το ίδιο χαμόγελο θα σε εξυπηρετήσουν, θα σου μιλήσουν είτε είναι οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι, είτε τους κυνηγάνε ένα σωρό αναποδιές. Ακόμα κι εκείνη η περικοπή του μισθού δεν τους πτόησε και δεν έχουν κάνει έκπτωση στην ευγένεια, στην υπομονή, στην καλοσύνη και στο χαμόγελο. Και για να καταλάβεις ότι δεν είναι εύκολο, βάλε τον εαυτό σου στη θέση τους και προσπάθησε να σκεφτείς αν θα μπορούσες να τα καταφέρεις. Μπορεί ναι, ίσως όμως κι όχι. Με λίγη προσπάθεια όμως θα καταφέρεις να αναγνωρίσεις όλους αυτούς τους φωτεινούς ανθρώπους που θα είναι εκεί όπου υπάρχει ανάγκη, οπλισμένοι με υπομονή και χαμόγελο. Και πιθανόν αυτοί οι άνθρωποι να μας βοηθήσουν σε μια δύσκολη κατάσταση, να μας βγάλουνε από ένα αδιέξοδο ή απλά να μας φτιάξουν την μέρα με την καλή τους διάθεση. Ας τους χαρίσουμε λοιπόν την επόμενη φορά ένα αυθεντικό ευχαριστώ και ένα ζεστό χαμόγελο.
Γράφει η Δήμητρα Ν. Παπανικολάου
Χημικός Μηχανικός
Πόσο δίκιο έχεις! Ναι είναι πολλά τα παραδείγματα κι αυτών που θα σου δώσουν προτεραιότητα στο γκισέ ή στο δρόμο οδηγώντας, που με ευχαρίστηση κι ευγένεια θα σου αλλάξουν τη διάθεση θεωρώντας δεδομένο και υποχρέωσή τους αυτή την πηγαία πολιτισμένη συμπεριφορά. Οφείλουμε να τους αναγνωρίσουμε μέσα στο δύσκολο 24ωρό μας και μέσα από αυτούς να βελτιωθούμε σε διάθεση, παιδεία και πολιτισμό.