Παραπομπή σε ευθετότερο χρόνο της πώλησης υδροηλεκτρικών μονάδων, εκποίηση παλαιών και νέων λιγνιτικών, καθώς και συνέχιση των δημοπρασιών ενέργειας ΝΟΜΕ, όχι μόνο ως υποχρέωση της ΔΕΗ, αλλά και εκείνων των ιδιωτών που θα αγοράσουν από αυτήν λιγνιτικά εργοστάσια.
Στο τρίπτυχο αυτό στηρίζεται σύμφωνα με πληροφορίες του energypress το κείμενο που συνέταξε η ελληνική πλευρά, ανακεφαλαιώνοντας τα αποτελέσματα της διαπραγμάτευσης των Βρυξελλών, προκειμένου να αποτελέσει βάση περαιτέρω συζήτησης με τους θεσμούς, αφού τίποτα δεν έχει ακόμη κλείσει. Τις βασικές αυτές πτυχές αναμένεται να παρουσιάσει αύριο ο υπουργός Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης στους πέντε βουλευτές Δυτικής Μακεδονίας του ΣΥΡΙΖΑ (Μ. Δημητριάδη, Θ. Μουμουλίδη, Ι. Θεοφύλακτο, Γ.Ντζιμάνη, Κ.Σέλτσα) με τους οποίους και θα έχει συνάντηση στην Αθήνα, ώστε να τους ενημερώσει για τις εξελίξεις στα ενεργειακά.
Διαβάζοντας το κείμενο, προκύπτουν δύο νέα κομμάτια στο “παζλ” για τη μορφή που θα έχει η αγορά ηλεκτρισμού την επόμενη ημέρα, σύμφωνα πάντα με την ελληνική εκδοχή. Αφενός η εξαίρεση, προς ώρας τουλάχιστον, από πώληση για τα υδροηλεκτρικά, αφετέρου η υποχρέωση παράλληλα με την διάθεση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, να συνεχίσουν να τρέχουν και οι δημοπρασίες ΝΟΜΕ, όχι μόνο για τον δεσπόζοντα παίκτη, αλλά και για όσους αποκτήσουν από αυτόν σταθμούς.
Αναφορικά με το πρώτο, τα υδροηλεκτρικά, μένουν για την ώρα στον “πάγκο”, καθώς παρ’ ότι τέθηκαν στο τραπέζι των συζητήσεων από τους θεσμούς, τελικά δεν εντάχθηκαν στο κείμενο που συνέταξε η ελληνική πλευρά ως βάση συζήτησης (άλλωστε σε αυτό περιλαμβάνονται τα σημεία που θεωρείται ότι υπάρχει συμφωνία). Τούτο φυσικά δεν σημαίνει ότι η πώληση υδροηλεκτρικών έχει φύγει από το παιχνίδι. Το ζήτημα προφανώς θα επανέλθει εφόσον στο market test του Σεπτεμβρίου αποδειχθεί ότι το προς πώληση πακέτο μονάδων της ΔΕΗ δεν συγκεντρώνει επενδυτικό ενδιαφέρον. Τα πάντα μέχρι τότε θα παραμένουν ανοικτά, χώρια που η Κομισιόν, η οποία μελετά χρόνια τώρα την ελληνική αγορά, είναι της άποψης ότι άρση των στρεβλώσεων θα επιτευχθεί μόνο όταν η ΔΕΗ πάψει να έχει τον αποκλειστικό έλεγχο των νερών.
Αναφορικά με το δεύτερο θέμα, αυτό των ΝΟΜΕ, υπάρχει ειδική πρόβλεψη στο κείμενο για μια ομαλή μετάβαση στο καθεστώς της επόμενης ημέρας, προκειμένου να μην προκύψει άνισος ανταγωνισμός ανάμεσα σε όσους αγοράσουν μονάδες και σε όσους δεν πάρουν. Σε αυτό το πλαίσιο εξετάζεται ακόμη και το ενδεχόμενο να δεσμευτούν όσοι αποκτήσουν εργοστάσια της ΔΕΗ να διαθέτουν και εκείνοι στην αγορά, μέρος της παραγόμενης ενέργειας μέσω των ΝΟΜΕ, όπως ακριβώς κάνει η κρατική επιχείρηση. Το σκεπτικό είναι ότι με τον τρόπο αυτό, θα έχουν πρόσβαση στο ίδιο φθηνό μείγμα ενέργειας και οι υπόλοιποι προμηθευτές που δεν ανήκουν σε ομίλους, οι οποίοι απέκτησαν λιγνιτικούς σταθμούς.
Στην πραγματικότητα, η συζητούμενη συμφωνία προσομοιάζει όλο και περισσότερο στην πρόταση που είχε υποβάλει το 2012 προς την Κομισιόν ο τότε υπ. Ενέργειας Γιώργος Παπακωσταντίνου για πώληση μονάδων δυναμικότητας περίπου 1.100 MW και παράλληλη διάθεση προς ενοικίαση (μέθοδος drawing rights) μονάδων ισχύος περί τα 500 MW. Η διαφορά, πέραν των λιγνιτικών μεγαβάτ που ουδείς ξέρει αυτή τη στιγμή τον ακριβή αριθμό τους, είναι ότι η ενοικίαση μονάδων έχει δώσει την θέση της στα ΝΟΜΕ που είναι ένα συγγενές μοντέλο.
Τι θα αναφέρει το Staff Level Agreement
Σχετικά με την πώληση των λιγνιτικών μονάδων, δεν περιγράφεται στο κείμενο το πόσες και ποιές θα διατεθούν, καθώς αυτό είναι κάτι που θα αποφασιστεί στην πορεία, ανάμεσα στην κυβέρνηση και τους δανειστές που βρίσκονται σε συνεχείς διαβουλεύσεις (μέσω emails, κ.ο.κ). Το βέβαιο είναι ότι η ελληνική πλευρά φαίνεται να έχει υποχωρήσει από την αρχική της γραμμή να πουλήσει μόνο “σαπάκια”, δηλαδή λιγνιτικά εργοστάσια της ΔΕΗ που αποσύρονται την διετία 2018-2020, όπως το Αμύνταιο 1&2 και η Καρδιά 1, 2, 3, και 4. Συζητά πλέον, υπό την ισχυρή πίεση των δανειστών, την ένταξη στο μείγμα και κάποιων από τις δύο πιο σύγχρονες λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, δηλαδή την Μελίτη 1 στη Φλώρινα (επρόκειτο να ενταχθεί στο σχήμα με τους Κινέζους της CMEC) και τον Αγιο Δημήτριο 5 στην Πτολεμαίδα.
Ετσι, και σύμφωνα με πηγές της ελληνικής πλευράς, εφόσον φτάσουμε σε Staff Level Agreement, αυτό θα μιλά γενικά για την πώληση λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, δίχως να τις ονοματίζει, θα ορίζει πιθανότατα ένα ποσοστό της λιγνιτικής παραγωγής της επιχείρησης που πρέπει να διατεθεί, (ποσοστό που θα κινείται κάτω του 40%), και θα παραπέμπει για τον τελικό προσδιορισμό του προς διάθεση μείγματος στα ευρήματα του market test τον Σεπτέμβριο.
Κερδίσαμε χρόνο ως τον Ιούνιο του 2018
Στο επίσης βασικό πολιτικό θέμα που καίει την κυβέρνηση, δηλαδή πως θα καταφέρει να σπρώξει όσο πιο μακριά γίνεται μέσα στο 2018, τα πρώτα πωλητήρια, φαίνεται να έχει συμφωνηθεί το εξής χρονοδιάγραμμα : Εναρξη market test τον Σεπτέμβριο, για τη διαπίστωση του ενδιαφέροντος εκ μέρους εγχώριων και ξένων ομίλων, νομοθετική ρύθμιση έως το τέλος Δεκεμβρίου 2017 που θα καθορίζει αριθμό και σύνθεση του πακέτου (ή πακέτων) μονάδων, και εφαρμογή της διαδικασίας πώλησης τον Ιούνιο του 2018.
Σημειωτέον ωστόσο ότι η απόλυτη θέση των δανειστών για διάθεση του 40% δεν έχει καμφθεί εντελώς. “Μπορεί να φαίνεται ότι κάνουν πίσω, τίποτα ωστόσο δεν έχει ακόμη κλείσει”, αναφέρουν οι ίδιες πηγές.
Η εμμονή στο 40% δεν πρωτοεμφανίζεται τώρα, αλλά αποτελεί απόφαση του Ευρωδικαστηρίου από το 2009. Εκτοτε ωστόσο τα δεδομένα έχουν αλλάξει, η διάρκεια ζωής των μονάδων της ΔΕΗ έχει μειωθεί, γι’ αυτό και η ελληνική πλευρά επέμενε με κάθε ευκαιρία ότι η απαίτηση είναι ανεδαφική.
energypress.gr
