Κάποτε στο φανταστικό κόσμο του ΑΜΩΚΑΣΑΝΤΕΥΑΦ.
στην Πολιτεία του ΑΛΛΑΜΠΟΥΚΑΓΙΑ ο Κυβερνήτης για το καλό της πολιτείας και την ευτυχία των υπηκόων του
Φορολόγησε τις χειραψίες , τις αγκαλιές , τα φιλιά , την κοινωνική απόσταση μικρότερη των δυο μέτρων.
Άφησε ελεύθερους τους υπηκόους να κυκλοφορούν στα όρια της Πολιτείας, όχι όμως έξω απ αυτή.
Ενίσχυσε το σύστημα υγείας με το απαραίτητο προσωπικό, υλικό και ΜΕΘ , όπως όριζε η διεθνής επιστημονική κοινότητα
Με τα έσοδα που συγκέντρωσε ενίσχυσε τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους, αναπτύχτηκε η οικονομία , δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας και αυξήθηκαν οι εξαγωγές.
Απο το περίσσεμα δάνεισε τις γειτονικές πολιτείες που είχαν ανάγκη.
Το αποτέλεσμα ήταν όταν μια μέρα τους επιτέθηκε ένας αόρατος εχθρός, δε βρήκε πρόσφορο έδαφος και αναγκάστηκε να επιτεθεί σε γειτονικές Πολιτείες.
Στη Πολιτεία του ΓΙΑΤΗΝΕΛΡΕΓΑ ο εκεί Κυβερνήτης πριν χρόνια είχε μειώσει τις συντάξεις , τους μισθούς , τα μεροκάματα.
Επέβαλε φόρους στους υπηκόους για να αποπληρώσει τα δάνεια που είχε πάρει από τη γειτονική Πολιτεία.
Δάνεια που δεν είχε διοχετεύσει στην οικονομία και την ανάπτυξη , αλλά στις τσέπες στενών φίλων και κολλητών που άφησαν εγκαταλειμμένα γιαπιά ή πούλησαν τις επιχειρήσεις τους σε ξένους και φυγάδευσαν τα κεφάλαια σε φορολογικούς παραδείσους.
Οι επενδυτές προτίμησαν άλλες Πολιτείες.
Στον τομέα της υγείας απέλυσε μέρος του υγειονομικού προσωπικού έβαλε εισιτήριο εισόδου στα Νοσοκομεία , υποβάθμισε συνολικά το δημόσιο σύστημα υγείας προς δόξα των ιδιωτικών μονάδων υγείας των φίλων του.
Η αγανάκτηση και η οργή των υπηκόων έφθασε στο αποκορύφωμα , άλλαξαν τον Κυβερνήτη και ο νέος πήρε άλλα δάνεια , επέβαλε φόρους και αρκέστηκε σε σοβατίσματα και μερεμέτια , ενώ συνεχώς τον υπονόμευε ο παλιός κυβερνήτης τάζοντας λαγούς με πετραχήλια.
Οι υπήκοοι πίστεψαν , άλλαξαν γνώμη και επανέφεραν τον παλιό κυβερνήτη , που άλλαξε κουστούμι και εγκατέστησε στο σαράϊ επιτελικά ραντάρ για να κατευθύνει και να ελέγχει τους συνεργάτες και τα τηλεοπτικά καναρίνια κι όλοι μαζί να υμνούν και να δοξάζουν την αιώνια βασιλεία του.
Ξαφνικά στο τέλος κάποιου χειμώνα αρχές άνοιξης η Πολιτεία δέχτηκε επίθεση από τον αόρατο εχθρό που δε βρήκε πρόσφορο έδαφος στη γειτονική πολιτεία. Αλαφιασμένος και έντρομος ο Κυβερνήτης συγκάλεσε το ανώτατο επιστημονικό συμβούλιο υγείας και ζήτησε τη συμβουλή του.
Του συνέστησαν να κλείσει τους υπηκόους στα σπίτια τους , να περιορίσει τις μετακινήσεις στους δημόσιους χώρους , να απαγορεύσει τις χειραψίες, τις αγκαλιές , τα φιλιά , την κοινωνική απόσταση μικρότερη των δυο μέτρων και να ενισχύσει το σύστημα υγείας με το ανάλογο υγειονομικό προσωπικό και υλικό.
Αναθάρρησε και άρχισε να βγαίνει τακτικά στα κανάλια με μελοδραματικά διαγγέλματα, άλλοτε συμβουλεύοντας και άλλοτε τρομάζοντας τους υπηκόους , όρισε και Σεϊζη για την τήρηση των μέτρων δίνοντάς του και το σχετικό βούρδουλα.
Οι μόνοι που ‘’επαναστάτησαν’’ ήταν οι πιστοί που στερήθηκαν τις προσευχές τους στους ναούς.
Στον οικονομικό τομέα έδωσε τη δυνατότητα στις επιχειρήσεις να αναστείλουν τη λειτουργία τους , ανέστειλε την πληρωμή φόρων και εισφορών , ανέλαβε ο ίδιος να μοιράσει χαρτζιλίκια στους εργαζόμενους και σε κάποιους άνεργους και να φορέσει γυαλιά στους ελεύθερους επαγγελματίες και τους επιστήμονες με τα ‘’ επιμορφωτικά ‘’ voucher.
Γιατρούς και νοσηλευτές προσλάμβανε με το σταγονόμετρο , ελπίζοντας ότι στην πορεία θα του ήταν περιττοί , αύξησε τις ΜΕΘ με την προσθήκη των ιδιωτικών πληρώνοντάς τες με τιμές σουϊτας πολυτελέστατου ξενοδοχείου και τα παπαγαλάκια της ενημέρωσης τα χρύσωσε τα κλουβιά για να ψάλλουν το Ωσαννά.
Κουρασμένος στρογγυλοκάθισε στο θρόνο του και περίμενε το αποτέλεσμα με την αγωνία της επόμενης μέρας , όταν οι υπήκοοι θα είχαν καταναλώσει τα χαρτζιλίκια , θα βγαίνανε στους δρόμους να ξεμουδιάσουν , θα πήγαιναν στις δουλειές τους , θα βγαίνανε τέλος πάντων στη ζωή και θα διαπίστωναν με τα μάτια τους τα φέσια που τους φόρεσε ο Κυβερνήτης στις μέρες του εγκλεισμού.
Οι επιτελικοί της ανάπτυξης , της υγείας , της παιδείας , της εργασίας , της ενημέρωσης πέσανε με τα μούτρα για το σχέδιο επανόδου και μάλιστα κλιμακωτά , έτσι που η φιμωτρομάσκα των υπηκόων να βγαίνει σιγά-σιγά για να ακούγονται ψιθυριστά οι φωνές τους.
Ολοι μαζί Κυβερνήτης και επιτελικοί περίμεναν την επόμενη μέρα , αργούσε κι ακόμα δεν ήρθε.
Σε άλλες παραπάνω και παρακάτω Πολιτείες , πιο πλούσιες και πολυάριθμες , τα θύματα αυξήθηκαν δραματικά , ίσως γιατί αργοπόρησαν και άφησαν κάποιες κερκόπορτες ανοικτές.
Δεν αρκέστηκαν στο θρήνο των θυμάτων μα πρόβλεψαν για την επομένη της επανόδου τη δαπάνη σημαντικών ποσών για τη στήριξη της οικονομίας και του βιοτικού επιπέδου των υπηκόων τους.
Χρηματοδότησαν τα συστήματα υγείας για κάθε μελλοντική επάνοδο του αόρατου εχθρού
Ο αόρατος εχθρός κτύπησε αδιάκριτα πόρτες και όλες οι πολιτείες του ΑΜΩΚΑΣΑΝΤΕΥΑΦ αποφάσισαν την κοινή τους άμυνα και έφτιαξαν μια μεγάλη ασπίδα προστασίας που πάνω της έγραψαν με κεφαλαία γράμματα : ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ – ΑΛΛΗΛΟΚΑΤΑΝΟΗΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗ.
Μια από τις Πολιτείες βρήκε πράκτορες στον τομέα της συνεργασίας για τη παγκόσμια υγεία κι άρχισε να μετράει ψύλλους στα άχυρα , κι άλλες θεώρησαν την κατάσταση ως ευκαιρία τζόγου για να χορτάσουν την απληστία τους πάνω στη φρίκη , τη δυστυχία , τον πόνο εκατομμυρίων ανθρώπων. Συμπαραστάθηκαν στον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία με ωραία λόγια παρηγοριάς , αλλά έραψαν ερμητικά τις τσέπες τους.
Ο κόσμος του ΑΜΩΚΑΣΑΝΤΕΥΑΦ είχε μακρύ δρόμο να διανύσει στο διάβα των αιώνων , αντιμετώπισε κατά καιρούς λοιμούς , σεισμούς , καταποντισμούς , εύρισκε στις τρικυμίες του πάντα τη σωτήρια κιβωτό και κατέληγε στα λιμάνια της προόδου , της ανάπτυξης , της ευημερίας , για ένα κόσμο πραγματικό προς δόξα της ζωής και του ανθρώπου.
Εξαιρετικό.