To 1993 δημαρχούντος του κ. Πάρη Κουκουλόπουλου μπήκε το ζήτημα της τοποθέτησης στην κεντρική πλατεία του μεγαλοπρεπούς ανδριάντα του μητροπολίτη Ιωακείμ (Αποστολίδη) μια εκρηκτική αλλά και αμφιλεγόμενη προσωπικότητα) πνευματικού ηγέτη του ΕΑΜ –ΕΛΑΣ, όπως έγραφε μαρμάρινη πλάκα πάνω στον τεράστιο μαρμάρινο λίθο που τον στήριζε. Η «Παρέμβαση» έκδοση γνώμης τότε, πήρε θέση από την αρχή. Αναπτύχθηκε στις σελίδες της έντονος διάλογος από συμπολίτες υπέρ ή κατά του ανδριάντα στην πλατεία. Αυτός στήθηκε και όταν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να ξαναφτιαχτεί η πλατεία, διελύθη στα βασικά του μέλη και παρέμεινε επί μακρόν μαζί με τις άλλες προτομές σε εργοτάξιο του Δήμου. Τώρα ξαναμπαίνει ζήτημα να ξαναστηθεί αλλά και το που. Ο Δήμος αποφάσισε να κάνει παρέα στους 44 εκτελεσμένους κοζανίτες στην περιοχή Νταμάρια στην Παναγία, η αντιπολίτευση διαφωνεί και σιγάθεν τοποθετούνται πολίτες και φορείς. Κατά την γνώμη μου εκεί είναι τρόπος θυσίας των κοζανιτών κι όχι ανάτασης κι αντίστασης που σηματοδοτεί ο ανδριάντας παρά τη «σοσιαλιστικού ρεαλισμού» μνημειακή σύνθεση που ήδη υπάρχει, – δεκάδες μη πω εκατοντάδες παρόμοιες υπάρχουν ανά το πανελλήνιον, απότοκες ενός αισθητικού και πολιτικού κομφορμισμού που επικρατούσε εκείνη την εποχή με την αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης. Όμως ας μην υπάρξει βιαστική απόφαση ας ξανασυζητηθεί το θέμα άλλωστε η κορωνοιο-επικαιρότητα άλλες προτεραιότητες έχει. Νομίζω πως η δημοτική αρχή θα βρει την κατάλληλη λύση στο θέμα.
Ο διάλογος στην Παρέμβαση είχε τότε λάβει μέχρι και οξύ χαρακτήρα.
Στο τχ. 68/Νοέμβρίος 1993 ο Π. Β. Πάσχος ομότιμος καθηγητής στο πανεπιστήμιο Αθηνών γράφει το άρθρο-διήγημα «Για ποιο άγαλμα μιλούν» έντονα επικριτικό για την απόφαση. Στο τχ. 69/Νοεμβριος 1993 ο Χρήστος Μπέσσας αναρωτιέται σε επιφυλλίδα του με τίτλο «Ιστορικές αφορμές» του πως πρέπει να σκέφτονται ιστορικά οι δημοτικοί σύμβουλοι πριν αποφασίσουν για κάτι. Στο αυτό τχ. ο Β.Π. Καραγιάννης αναρωτιέται «Αλλά γιατί ένας υπερβολικός ανδριάντας κι όχι μια σεμνή προτομή κ. Δήμαρχε;» και βάζει το ζήτημα της αισθητικής κι ιστορικής υπερβολής του ανδριάντα. Στο αυτό τχ. ο Κ. Τσαουσίδης ως εκπρόσωπος του παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ απαντά στον Π. Β. Πάσχο και στο διήγημά του : «Για ποιό άγαλμα μιλούν.» Στο ίδιο τχ. ο Μιχ. Κουρκούτας γράφει: «Για αυτό το άγαλμα μιλούν» και τάσσεται υπέρ της ανδριαντοποίησης της πλατείας. Ο ιστορικός και μελετητής για την εποχή εκείνη Αθανάσιος Καλλιανιώτης με παρέμβασή του η «Αλήθεια είναι του Θεού» τοποθετείται ευρύτερα για την περίοδο του πολέμου και του εμφυλίου.
Στο τχ. 70 ο Π. Β. Πάσχος απαντά στα ερωτήματα και τις παρατηρήσεις των σχολιαστών στα προηγούμενα τχ. της Π για τον ανδριάντα κι όχι μόνον.
Στο τχ. 71 Ιαν.- Φεβρ. 1994 Ο διάλογος επεκτείνεται. Ο Χρ. Μπέσσας σε μια μακροσκελή τοποθέτηση του γράφει τη δοκιμή «Μητροπολίτης Ιωακείμ Συνοπτική αναφορά». Σε επιστολή του ο «Ρακοσυλλέκτης» (Παναγιώτης Ηλιόπουλος ) θεωρεί υπερβολή τον ανδριάντα ότι η πόλη έχει πιο σημαντικούς ανθρώπους να τιμήσει. Ο Γιώργος Γιαννίδης από τη Γερμανία στέλνει αγωνιστικό κείμενο με τίτλο: «Υπερασπίζομαι τη μνήμη του ιεράρχη Ιωακείμ Αποστολίδη» και σχολιάζει κυρίως τις σκέψεις κι απόψεις του Β. Π.Κ. και του Π. Β. Πάσχου. Ο Αναστάσιος Μπέλλος τοποθετείται εναντίον γενικά Ιωακείμ ενώ ο Απόστολος Παπαδημητρίου προβληματίζεται «Πότε θα νοιώσουμε τι είναι εκκλησία» και ο Θανάσης Καλλιανιώτης επανέρχεται θεωρητικολογών για την «Ιδεολογική χειραγώγηση της ιστορίας» .
ΥΓ. Με μια μελαγχολία αλλά και νοσταλγία ξεφυλλίζω την «Παρέμβαση» εκείνης της εποχής, τόσο ζωντανής με τους ανθρώπους συνεργάτες και φίλους της, μέσα στα γεγονότα και με ισότιμο κι ελεύθερο διάλογο γύρω αυτά. Στα ηλεκτρονικά αρχεία μου βρίσκεται μια ογκώδη ανέκδοτη μελέτη του Χρήστου Μπέσα με περισσότερες από 1000 σελίδες για τον Ιωακείμ, κατάλοιπο μιας «θυελλώδους» σχέσης και γνωριμίας 15 χρόνων, καταδικασμένη, αλίμονον, σε εκδοτική αφάνεια…
Κ.Καραγιάννη, γιατί αναφέρεστε στο πρόσωπό σας στο 3ο ενικό; Εμπνευστήκατε από τον Καίσαρα; Ave Caesar!
Ο Ιωακειμ αγκαλιασε το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και κατ΄επεκταση το ΚΚΕ. Οπως και ο παπα Ανυπομονος (δεξι χερι του αρη Βελουχιωτη),ο παπα Χολεβας και αλλοι-λιγοι-κληρικοι.όΛΟΙ ΟΙ ΆΛΛΟΙ ΛΟΥΦΑΞΑΝ Η ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ!!Αυτο ειναι το μεγαλο αγκαθι.Ο ΙΩΑΚΕΙΜ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ,ΘΕΛΕΤΕ ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ!!!
Ο δε Μαρξ που κατασυκοφαντηθηκε,δεν κατηγορουσε τους ανθρωπους για τη θρησκεια τους αλλα για τους αγυρτες-απατεωνες παπαδες που εφτασαν κοντα σε αλλα να περιφερονται απειρα αγια ξυλα που θα εφτιαχναν ενα δασος του Αμαζονιου και τρεις(!!!) καρες του Ιωαν.του Χρυσοστομου, τρια κεφαλια δηλαδη σε διαφορετικους τοπους.Για τετοια λωποδυταριά μιλαμε!! Οριστε τι ειπε ο μεγαλος φιλοσοφος:
“Η θρησκευτική οδύνη είναι έκφραση της πραγματικής οδύνης και συνάμα διαμαρτυρία ενάντια στην πραγματική οδύνη. Η θρησκεία είναι ο στεναγμός του καταπιεσμένου πλάσματος, η καρδιά ενός άκαρδου κόσμου, η ψυχή άψυχων συνθηκών. Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού”.
KARL MARX
Ο Ιωακείμ θέλετε δεν θέλετε ήταν ορθόδοξος χριστιανός.
Οι κομμουνιστές υπήρξατε άθεοι δυστυχώς .
Αφού θέλετε τώρα να καλύψετε ένα κενό στον πνευματικό σας χώρο θα ήταν χρήσιμο να εντρυφήσετε βαθύτερα στην
ιστορία, την ζωή και στα πιστεύω του μακ. Ιωακείμ.
Ελλάς ορθοδοξία