Δύο μήνες τώρα μπήκαμε σε μια διαδικασία σεβασμού της δημόσιας υγείας, αγωνιστήκαμε σε παγκόσμιο επίπεδο και ζήσαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις οι οποίες πιθανόν να συνεχιστούν. Η Φονική πανδημία απειλεί πολλές ζωές κυρίως ευπαθών και ηλικιωμένων ατόμων, αλλά οι νεότεροι σε ηλικία, όπου δεν κινδυνεύουν να δεχθούν τις ολέθριες συνέπειες του νέου ιού, στάθηκαν αντάξιοι μιας μάχης για την επικράτηση της ακεραιότητας των υπολοίπων ατόμων!
Είχα την ελπίδα, ότι μετά απ’ όλο αυτό εμείς οι άνθρωποι θα νικήσουμε το εγώ μας και θα αρχίσουμε να βλέπουμε πέρα απ’ το μικρόκοσμο μας, έκανα όμως τραγικό λάθος! Ένας δεκατετράχονος μαθητής στη Κόρινθο, έχασε τη ζωή του πέφτοντας θύμα της αμορφωσιάς, της έλλειψης παιδείας και του απόλυτου εγωκεντρισμού ενός οδηγού που του στέρησε τη ζωή.
Η Ατομική ευθύνη δε σταματά μόνο στην προσπάθεια αναχαίτισης της πανδημίας, αλλά και στα απλά καθημερινά πράγματα. Είναι αυτονόητο ότι μια μικρή υπέρβαση στο όριο ταχύτητας αρκεί για να γίνουν τα χειρότερα. Α! Ξέχασα, στο κόσμο που ζούμε είμαστε απλά θεατές, ποτέ δεν κάθεται το κακό σε εμάς, για αυτό και συνεχίζουμε να είμαστε ανεύθυνοι.
Ένας έφηβος που 60 μέρες τώρα, έδινε τη μάχη με την υπομονή του για να μη μεταφέρει τον ιό στη μάνα σου, σε εσένα, στο πατέρα σου και στους συνανθρώπους μας, αποφάσισε να κάνει μια απλή βόλτα, για να ξεσκάσει επιτέλους, πληρώνοντας με αυτό την ίδια του τη ζωή. Πραγματικά δεν ξέρω, αν θα υπήρχε χειρότερο δώρο για μια μητέρα, δύο ημέρες μετά τη γιορτή της.
Όταν νομίζει κανείς ότι όλος ο κόσμος ανήκει στα χέρια του, αυτομάτως παίρνει σε αυτά και τη μοίρα των υπολοίπων. Για αυτό ήρθε η ώρα επιτέλους να αρχίσουμε να απεγκλωβιζόμαστε από τη ψευδαίσθηση της μονάδας .
Γιώργος Τριανταφύλλου.
Μια χαρά στάθηκαν …. μπερδευεσαι !!
Μπράβο σου Γιώργο!!!!Μακαρι να ακούσουν κ να κατανοήσουν Όλοι Εκεί εξω!!!
Όλοι συμμορφώθηκαν με τις υποδείξεις της πολιτείας και όχι για 14 μέρες που είναι η ζωή του ιού αλλά για δύο μήνες. Η γιορτή της μητέρας για τους Έλληνες ορθόδοξους είναι της Υπαπαντής.