Η περιβαλλοντική κρίση είναι από μόνη της ένα σύνθετο πρόβλημα και το γεγονός ότι τέμνεται με την οικονομική δραστηριότητα κάθε χώρας και τις θέσεις εργασίας σε καθεστώς μιας πρωτοφανούς οικονομικής και υγειονομικής κρίσης (ο Πρωθυπουργός τη συνέκρινε με την κρίση του 1929 στις ΗΠΑ) την καθιστά πολύπλοκη στη διαχείρισή της.
Δεν έχει γίνει σαφές ότι για την ώρα η λεγόμενη «ενεργειακή μετάβαση» κατατάσσεται στα «ευχολόγια» και όχι στις «προγραμματικές δεσμεύσεις» της κυβέρνησης.
Από τη μία ο πρωθυπουργός μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ (κάποιες από τις εταιρείες του συλλόγου μας είναι μέλη του ΣΕΒ) δηλώνει ότι στόχος του είναι το μερίδιο της Βιομηχανίας στο ΑΕΠ να ανέβει σε βάθος τετραετίας στο 12% από την άλλη οι μόνες ενέργειες του έγιναν για την μετάβαση των βιομηχανιών της περιοχής μας στη νέα εποχή είναι η ίδρυση επιτροπών.
Ποια, ακριβώς, είναι η στρατηγική της χώρας πέρα από τα ευχολόγια και τις επιτροπές;
Είναι η στρατηγική επιλογή της χώρας να επιδοτεί το ελληνικό κράτος τη λειτουργία των ξένων βιομηχανιών μέσω της επιδοτούμενης ηλεκτροκίνησης;
Είναι στα σχέδιά μας ένα μοντέλο κατανάλωσης ενέργειας που θα βασίζεται μόνο σε εισαγωγές εξοπλισμού και ρεύματος;
Είναι στα σχέδιά μας η ενεργειακή ασφάλεια της χώρας να εξαρτάται αποκλειστικά από εισαγωγές φυσικού αερίου, ενός ορυκτού και όχι «πράσινου» καύσιμου χωρίς back up πλάνο εγχώριου ορυκτού καυσίμου;
Από την ίδρυσή του το σωματείο μας «Ελλάδα 2028 – Παρατηρητήριο Απολιγνιτοποίησης» καταθέτει στο δημόσιο διάλογο μια διαφορετική άποψη, με εθνική διάσταση, ζητώντας να συμμετέχουμε στον εθνικό διάλογο προσφέροντας τη δική μας μακρά εμπειρία στην παραγωγή ενέργειας στη χώρα.
Έχουμε ξεκαθαρίσει ότι η απολιγνιτοποίηση πρέπει να γίνει. Όμως βλέπουμε ότι δεν θα γίνει καμία απολιγνιτοποίηση. Απλώς θα κλείσουν οι βιομηχανίες και οι επιχειρήσεις της Πτολεμαΐδας και χιλιάδες εργαζόμενοι θα μείνουν χωρίς δουλειά.
Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Το σχέδιο «απολιγνιτοποίησης» οδηγεί στο απλώς να κλείσουν οι δικές μας παραγωγικές βιομηχανίες για να εισάγουμε ορυκτά καύσιμα από το εξωτερικό καθώς και όλο τον εξοπλισμό των ΑΠΕ.
Και δεν είναι μόνο ότι η κυβέρνηση δεν έχει παρουσιάσει ακόμα σχέδιο αλλά μας έχουν εντυπωσιάσει οι αφ’ υψηλού και περιφρονητικοί της τόνοι προς τα μέλη μας, τις επιχειρήσεις και τις βιομηχανίες της Πτολεμαΐδας. Δεν είναι δυνατόν κυβερνητικοί αξιωματούχοι να απευθύνονται σε ανθρώπους που έχουν επενδύσει στη Δυτική Μακεδονία εκστομίζοντας τη φράση: «βρήκατε την εύκολη λύση του λιγνίτη, τώρα βρείτε άλλη δουλειά».
Να απεξαρτηθούμε από τον λιγνίτη, αλλά με σχέδιο, σε χρονικό ορίζοντα που θα δώσει το περιθώριο επιβίωσης και μετάβασης σε όλη την περιοχή η οποία πλήττεται, με σοβαρά επενδυτικά κονδύλια που δε θα χρυσώνουν το χάπι, αλλά θα στηρίξουν τη μετάβαση των επιχειρήσεων της Δυτικής Μακεδονίας στη νέα εποχή με όρους βιωσιμότητας κι όχι με όρους καταστροφής.
Καλή τη πίστει έχουμε προτείνει πολύ συγκεκριμένα μέτρα στην κυβέρνηση ώστε να οδηγηθούμε με ομαλότητα και χωρίς κοινωνικές εκρήξεις στην επόμενη μέρα. Περιμένουμε επιτέλους η κυβέρνηση να ακούσει τον παραγωγικό κλάδο της περιοχής.
Ζητούμε τα αυτονόητα:
-Να εξετάσει η κυβέρνηση, στο υπό υλοποίηση φωτοβολταϊκού πάρκο της ΔΕΗ, τη μετοχική συμμετοχή των τεχνικών εταιριών, των επαγγελματιών και των εργαζομένων στο λιγνίτη, δημιουργώντας την πρώτη «ενεργειακή κοινότητα» στην Ελλάδα. Μπορούμε να εισφέρουμε με κεφάλαια, με εργασία, με κατασκευαστικό έργο στην αλλαγή και η Πολιτεία να υιοθετήσει fast track διαδικασίες αδειοδότησης, να νομοθετήσει την εντοπιότητα στην κατασκευή του πάρκου.
-Η Δυτική Μακεδονία θα πρέπει να διατηρήσει το ρόλο της ως βιομηχανική περιοχή. Είναι δουλειά της κυβέρνησης που αποφάσισε την απολιγνιτοποίηση να φέρει άμεσα επενδύσεις, να γίνουν εργοστάσια παραγωγής και μεταποίησης και να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας του τεχνικού προσωπικού. Δυστυχώς τα φωτοβολταϊκά πάρκα δεν δημιουργούν καμία θέση εργασίας, πέραν του περιορισμένου χρόνου κατασκευής τους.
-Περιβαλλοντική πολιτική σημαίνει ότι θα αποκατασταθούν άμεσα τα ορυχεία και οι λιγνιτικές μονάδες που θα πάψουν. Από την εξαγγελία της απολιγνιτοποίησης από τον Πρωθυπουργό έως και σήμερα δεν είδαμε ούτε μια προκήρυξη για εργασίες αποκατάστασης ορυχείων. Το έργο αυτό γιατί δεν έχει ξεκινήσει ώστε να πειστούμε κι εμείς ότι η κυβέρνηση μας αντιμετωπίζει με σοβαρότητα;
-Απαιτούνται επίσης συγκεκριμένες παρεμβάσεις στον Αναπτυξιακό Νόμο και σε φορολογικό επίπεδο, να δοθούν σοβαρά κίνητρα δανειοδότησης και επενδύσεων, να ληφθούν επιπλέον μέτρα προστασίας και ενίσχυσης της εργασίας, να δοθούν δυνατότητες συγχωνεύσεων των εταιριών, που οι περισσότερες θα κλείσουν, και να σχεδιάσουμε σύγχρονες μονάδες ηλιοθερμικές ή ακόμα και παραγωγής υδρογόνου και εάν είναι δυνατό ακόμα και τη δημιουργία ενός υβριδικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
-Αυτή θα είναι μια πραγματικά «Δίκαιη Μετάβαση», συνοδεία μιας εφάπαξ αποζημίωσης από το Ταμείο Δίκαιης Μετάβασης, υπολογιζόμενης με αντικειμενικά κριτήρια.
-Το χρονοδιάγραμμα παύσης του λιγνίτη και λειτουργίας κάποιων λιγνιτικών μονάδων θα πρέπει να επανεξεταστεί. Όχι για να κωλυσιεργήσουμε «αλά Ελληνικά» αλλά με σχέδιο και γνώμονα την ενεργειακή ασφάλεια, την τιμή του ρεύματος και την παραγωγική δραστηριότητα στην περιοχή.
Με αυτό τον τρόπο, αντί για την ερήμωση της Δυτικής Μακεδονίας, έχουμε να κάνουμε με ένα σοβαρό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησής της, ένα υλοποιήσιμο πλάνο μετάβασης στη νέα εποχή με κριτήρια επενδυτικά και αναπτυξιακά. Με συμμάχους την τοπική κοινωνία, τους εργαζόμενους, τους επιχειρηματίες, τον επιστημονικό και τεχνικό κόσμο, την Αυτοδιοίκηση, τους ίδιους τους πολίτες.
Κανένας από εμάς δεν διαφωνεί με οτιδήποτε βελτιώνει το βιοτικό μας επίπεδο, με οτιδήποτε προστατεύει το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία.
Αν κάποιοι θεωρούν ότι μπορούν να χτίσουν πολιτικές καριέρες επιδομάτων, επιτροπών, μελετών και πεζοδρομήσεων πάνω στα παραγωγικά ερείπια της χώρας αυταπατώνται. Και τις αυταπάτες τις πλήρωσε ακριβά αυτός ο τόπος. Σε αυτή την περίπτωση τους καλούμε να ετοιμάσουν πρόγραμμα μετανάστευσης 5.000 εργαζομένων.
*Ο Κλεάνθης Ακτενίζογλου είναι πρόεδρος της πρωτοβουλίας «Ελλάδα 2028 – Παρατηρητήριο Απολιγνιτοποίησης».
(voria.gr)
Πολύ καλά τα λέτε κύριε Κλεάνθη συμφωνώ σχεδόν σε όλα. Εγώ βλέπω όμως μια τοπική κοινωνία απαθή σαν να μην τρέχει τίποτα σαν να μην τους αφορά το θέμα. Θέλει λοιπόν φωνή από όλους και φυσικά για πρώτη φορά από όλες της ιδιωτικές τεχνικές εταιρείες, απεργίες ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να τους κάνει να μας ακούσουν. Με εκτίμηση στο πρόσωπο σας Νίκος.
ΑΜΕΣΑ ΝΑ κλεισει η ΔΕΗ ΜΕ καυσιμο το λιγνιτη και να γινει το ιδιο ΜΕ ΤΑ ΜΑΒΕ και ΤΗΝ ΑΕΒΑΛ.ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΝΑ βρουν το δρομο ΤΟΥΣ μονοι, οπως ο υπολοιπος λαος.Η Δ.Μ ΣΕ ΤΙ διαφερει ΑΠΟ το Βολο η ΤΗΝ Κομοτηνη η τη Συρο το Λαυριο κλπ;