Μητροπολίτης Σερβίων & Κοζάνης Παύλος: “Νά λοιπόν γιατί οἱ θεοφόροι πατέρες ὀνόμασαν θεοπνεύστως τήν Κοίμησίν Της «Πάσχα μετά τό Πάσχα»

Πρός τόν εὐσεβῆ κλῆρον, τούς ἐντιμοτάτους ἄρχοντας

τούς ἐνδοξοτάτους καί γενναιοτάτους ἀξιωματικούς

τῶν ἐνόπλων δυνάμεων καί τῶν σωμάτων ἀσφαλείας,

τούς δικαιοτάτους δικαστικούς λειτουργούς,

τούς ἐλλογιμοτάτους λειτουργούς πασῶν τῶν βαθμίδων τῆς ἐκπαιδεύσεως

καί τόν εὐλαβῆ καί φιλάγιον λαόν τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

«Τήν φύσιν ἀνεκαίνισας, φθαρεῖσαν τοῦ προπάτορος ὑπερφυῶς συλλαβοῦσα, ἀπειράνδρως τεκοῦσα τόν πλάστην πάσης φύσεως» (Ἐξαποστ. 2^α Νοεμβρίου).

Λαέ τοῦ Θεοῦ περιούσιε καί εὐλογημένε,

«Πάσχα μετά τό Πάσχα…» ὀνόμασαν οἱ θεόπνευστοι, θεοκίνητοι καί πνευματοφόροι, πατέρες τῆς ἐκκλησίας μας, Μέγας Ἀθανάσιος, Ἱερός Χρυσόστομος καί λοιποί, τήν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου!

«Πάσχα», λέξις Ἑβραϊκή, ἡ ὁποία στά ἑλληνικά ἑρμηνεύεται: Πέρασμα! Ὁ περιούσιος καί εὐλογημένος ἀπό τόν Θεόν λαός τοῦ Ἰσραήλ, ὅταν ἔφυγε ἀπό τήν Τυραννία τῶν Φαραώ τῆς Αἰγύπτου πέρασε τήν Ἐρυθράν θάλασσαν τήν ὁποίαν διέτεμεν μέ τήν ῥάβδον του, σέ σχῆμα Σταυροῦ καί κατόπιν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, ὁ Μωυσῆς, γιά νά φθάσει σέ ἄλλη Γῆ, τήν Γῆ τῆς ἐλευθερίας, ἔστω καί ἄν ἦταν ἔρημος. Αὐτό λοιπόν τό πέρασμα, αὐτή ἡ διάβασις ὀνομάσθη πέρασμα. Πέρασμα ἀπό τήν Γῆν τῆς Τυραννίας, τῆς δουλείας καί τῶν ποικίλων βασάνων, στήν Γῆν τῆς ἐλευθερίας.

Γιά νά κατανοηθοῦν ὅμως ὅλα αὐτά, ἀγαπητά μου πνευματικά παιδιά, κάθε ἄνθρωπος καί ἰδιαιτέρως ἐμεῖς οἱ βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε τήν ὕπαρξιν τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐκ πνεύματος Ἁγίου καί τῆς Παρθένου Μαρίας ἐν τόπῳ Βηθλεέμ, καί ἐν χρόνῳ, βασιλεύοντος ἐν Ρώμῃ τοῦ Αὐτοκράτορος Καίσαρος καί τῆς Ἰουδαίας βασιλεύοντος Ἡρώδου τοῦ θηριώδους.

Ἄν τοῦτο τό Μέγα Μυστήριο, δηλαδή ἡ Παρουσία τοῦ αἰωνίου, τοῦ Ἀνάρχου καί ἐπέκεινα τοῦ χρόνου Θεοῦ καί πατρός μᾶς γίνει συνείδησις καί ἀταλάντευτος πίστις τότε καί μόνο τότε δυνάμεθα νά ἐννοήσομεν τήν ἰδικήν μας παρουσία! Ὅτι δηλαδή εἴμαστε εἰκόνες Του, εἴμαστε ἡ δημιουργία Του, εἴμαστε τό ἐμφύσημά Του καί ἄρα ἡ μοναδική ἀξία στήν ὅλη ἄλογο δημιουργία Του!

Τό τροπάριον τό ὁποῖον προτάξαμε, ἀναφερόμενον στήν Παναγία Μητέρα μας καί Μητέρα Τοῦ Θεοῦ καί Πατρός μας, τῆς Ὁποίας τήν Κοίμησιν λαμπρῶς ἑορτάζομεν, ψάλλομεν, ὑμνοῦμεν καί πανηγυρίζομεν, λέγει: «τήν φύσιν ἀνεκαίνισας φθαρεῖσαν τοῦ προπάτορος» μέ λόγους κατανοητούς καί ἐπεξηγηματικούς λέγει: Ἐσύ Παναγία μας εἶσαι Ἐκείνη ἡ γυναῖκα ἡ Ὁποία ἀναδημιούργησες καί ἀναγέννησες τήν ἀνθρωπίνην φύσιν μας τήν ὁποίαν ὁ προπάτοράς μας Ἀδάμ καί ἡ Εὔα, διά τῆς ἀνυπακοῆς στόν Θεόν καί μέ τήν συμβουλή καί τήν ἐμπιστοσύνη στόν διάβολο, τήν ἔφθειρε καί τήν κατέστρεψε!

Πῶς ὅμως, τήν ἀναγέννησε; Συνεχίζει ὁ Ἱερός ὑμνωδός «ὑπερφυῶς συλλαβοῦσα καί ἀπειράνδρως τεκοῦσα, τόν Πλάστην πάσης φύσεως». Πῶς τήν ἀναδημιούργησε καί ἀνέπλασε; Μέ τό νά κυοφορήσει στήν μήτρα Της, στά σπλάχνα Της καί διά τῶν ἁγνῶν αἱμάτων Της, ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί ἄνευ πείρας ἀνδρός τόν πλάστην καί Δημιουργόν ὅλης τῆς δημιουργίας. Γίνεται ὁ Θεός ἄνθρωπος καί διά τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεώς Του, γιά νά θεώσει καί πάλιν τόν ἄνθρωπον «Θεός γάρ ἐνηνθρώπησε ἵνα τόν ἄνθρωπον Θεόν ἀπεργάσηται» σημειώνει καί πάλιν ἡ μεγάλη χορεία τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς ὁποίους καί προαναφέραμε.

Γίνεται ὁ Θεός Λόγος ἄνθρωπος ἐκ πνεύματος Ἁγίου καί τῆς Παρθένου Μαρίας γιά νά ἀποκαταστήσει καί πάλιν τήν ἀγαπητικήν σχέσιν Οὐρανοῦ καί Γῆς, τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου.

Γίνεται ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος «ἵνα διά τοῦ Σταυροῦ κατεβάσει τόν οὐρανόν στήν Γῆ καί ἀνεβάσει τήν Γῆ στόν οὐρανό»! «Γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ», σημειώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στήν πρός Φιλιππησίους Ἐπιστολήν του Κεφάλαιο 2, στίχο 8. Οὔτε οἱ ἄνθρωποι, μολυσμένοι ὄντες ἐκ τῶν προπατόρων, ψυχῇ καί σώματι, οὔτε οἱ ἄγγελοι ὡς πνευματικά ὄντα ἠδύναντο νά ἀποκαθάρουν τόν ἄνθρωπον ἐκ τοῦ πνευματικοῦ θανάτου, μόνον ὁ σαρκωθείς Υἱός καί Λόγος του Θεοῦ. Ἄς προσέξουμε λοιπόν, ἑαυτούς καί διερωτηθῶμεν: Ὑπακούομεν στήν ἐκκλησία; Ἡ Παναγία μας, τήν ὁποίαν ἑορτάζομεν σήμερον καί ἐβάλαμε τά καλά μας καί ἐστολίσαμεν τούς Ἱερούς Ναούς μας, καί οἱ καμπάνες κτυποῦν χαρμόσυνα, ἀπό περάτων ἕως περάτων τῆς Γῆς καί ἰδιαιτέρως στήν χώρα μας, τήν Παναγιοσκέπαστον, διά τῆς ἁγίας ὑπακοῆς Της ἔχει καταξιωθεῖ νά γίνει μάνα τοῦ Θεοῦ, ἔχει καταξιωθεῖ νά γίνει σκάλα γιά νά κατέβει ὁ Θεός στήν Γῆ γιά τήν σωτηρία μας, τόν παράδεισον, τήν θέωσιν, τήν συγκληρονομίαν τοῦ Παραδείσου.

Ἡ Παναγία μας ἔγινε ἡ αἰτία διά τῆς ἐνσυνειδήτου ὑπακοῆς της νά φέρει τόν Θεόν στόν κόσμο καί Ἐκεῖνος διά τοῦ Σταυροῦ καί Ἀναστάσεώς Του μᾶς χάρισε τό πέρασμα ἐκ τοῦ Πνευματικοῦ Θανάτου εἰς τήν Ζωή. Νά λοιπόν γιατί οἱ θεοφόροι πατέρες ὀνόμασαν θεοπνεύστως τήν Κοίμησίν Της «Πάσχα μετά τό Πάσχα».

Αὐτή, λοιπόν, τιμοῦμε, ψάλλομεν καί δοξολογοῦμεν «μέ ὕμνους ἐξαίσιους καί ὠδές πνευματικές» κατά τόν λόγον τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Μιμηθῆτε Την, λοιπόν ἀδελφοί, στήν ἁγία ὑπακοήν της, στήν ταπείνωσίν της, στήν Ἁγιότητά της, καί ἰδιαιτέρως ὁ γυναικεῖος κόσμος ὁ ὁποῖος ψάχνει νά εὕρη ἀξίαν μακράν καί πέραν τῆς ἀξίας τῆς Παναγίας, ὡς γυναίκας καί ἰδιαιτέρως ὡς Μητέρας.

Ἀδελφοί μου, ζοῦμε σέ δύσκολους καιρούς, πολλοί οἱ ψευδοπροφῆτες, οἱ ἀμφισβητίες, οἱ ἀντίχριστοι καί οἱ ὑβριστές τοῦ Μυστηρίου τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν ἁγίων Πατέρων, καί τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως! Γιατί; Διότι ποτέ δέν θέλησαν καί πεισματικά δέν θέλουν νά προσεγγίσουν τό Μυστήριον ἄνθρωπος, ὅτι εἴμαστε εἰκόνα καί πλᾶσμα τοῦ Θεοῦ, εἴμαστε τό ἐμφύσημά Του καί ἄρα μέ προορισμό τήν θέωσιν καί ἁγιότητα κατά τό Ἀποστολικόν «ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἅγιος ἐγώ εἰμί» (Α΄ Πέτρ. α΄, 16). Ὁ ἄνθρωπος αὐτοεξευτελίζεται, αὐτοπεριφρονεῖται, αὐτοαπορρίπτει τήν ἀξίαν του, ὡς ἄσωτος υἱός καί καταντάει βοσκός χοίρων. Ἡ ποιμένουσα ὅμως ἐκκλησία μας ἀγωνίζεται καί ἀγωνιᾶ μέ τό κήρυγμά της, τά κατηχητικά σχολεῖα, τίς πνευματικές συγκεντρώσεις, τά Γηροκομεῖα, τά Κοινωνικά Παντοπωλεῖα, τά Κοινωνικά Φροντιστήρια νά δίδει ὄχι μόνον πνευματικήν τροφή, ἀλλά καί τό κατά δύναμιν, καί τροφή στούς πεινασμένους, στέγη καί ζεστασιά σώματος καί καρδίας στούς περιφρονημένους, καί διέξοδο σέ πολλούς μαθητάς, διά τήν ἐπιμόρφωσίν τους. Ὅλα αὐτά τά συντηρεῖ ἡ ἀγαπῶσα καρδιά τῶν ὀλίγων, τῶν ἀγαπώντων τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ἀπό τό ὑστέρημά τους, ὅπως καί ἡ Παναγία μας προσέφερεν τόν ἑαυτόν Της, τήν ὕπαρξιν τῆς καρδιᾶς Της, τό ἁγνό αἷμα Της γιά ὅλην τήν ἀνθρωπότητα. Σ΄ αὐτήν, λοιπόν, τήν πανεπίσημον ἡμέραν, σ΄ αὐτήν τήν πανήγυριν τῶν πανηγύρεων, στήν ἑορτή τῆς Μάνας μας, ἀδελφοί, νά θυμηθοῦμε τούς παππούδες καί τίς γιαγιάδες τοῦ Γηροκομείου (75) τόν ἀριθμόν. Στόν δίσκο πού θά περιαχθῇ βάλτε παρακαλῶ τήν καρδιά σας καί ὁ Θεός διά πρεσβειῶν τῆς Παναγίας μας νά Σᾶς ἀνταποδώσει ἑκατονταπλασίονα.

Ὁ πνευματικός Σας Πατέρας, ὁ Ἐπίσκοπος καί Μητροπολίτης Σας.

† Ο ΣΕΡΒΙΩΝ & ΚΟΖΑΝΗΣ ΠΑΥΛΟΣ