Η Πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος – Ενέργειας και η Διοίκηση του Ομίλου ΔΕΗ έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και στροβιλίζονται μεταξύ συμφερόντων ιδιωτών και εγκλωβισμών παρεεΐστικης πολιτικής.
Το κύριο χαρακτηριστικό τους είναι η παντελής έλλειψη μακρόπνοης πολιτικής, βιώσιμου και αναπτυξιακού στρατηγικού σχεδιασμού.
Το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο καθημερινό στήσιμο παρέας, για επιχειρηματικές συμφωνίες, με την αξιοποίηση ακριβοπληρωμένων συμβούλων του φιλικού περιβάλλοντος με εστίαση στο target group των συνταξιούχων ημετέρων, πρώην συνδικαλιστών, δοκιμασμένων φίλων από τα παλιά μεγαλεία, την εποχή των παχιών αγελάδων και των χαμένων ευκαιριών για την Εταιρεία και τη Χώρα.
Η ελπίδα του ενεργειακού σχεδιασμού του ΥΠΕΝ για τη σωτηρία της εγχώριας αγοράς Η.Ε. στηρίζεται σε προκλητικές αποσπάσεις νεόκοπων – νεοπροσληφθέντων ημετέρων, όταν με χίλιες δύο προφάσεις απαξιώνονται και αντιμετωπίζονται με τη μέγιστη δυνατή αυστηρότητα σε ζωτικά προβλήματα, δεκάδες νέοι ταλαντούχοι συνάδελφοι τους.
Με αποτυχημένες κινήσεις που δηλούν έλλειψη ψυχραιμίας η Διοίκηση της ΔΕΗ ΑΕ, προβαίνει ξαφνικά και μέσα στα Θεοφάνια (Ιαν. ΄17) σε πρόχειρες εισηγήσεις και βιαστική λήψη αποφάσεων του ΔΣ για, 1. την απόλυση έμπειρων και εξειδικευμένων στελεχών, 2. την αντικατάσταση του κανονισμού αξιολόγησης προσωπικού με ξεπερασμένο διεθνώς κανονισμό αξιολόγησης που στα περισσότερα σημεία του, αντιγράφει τον παλιό, 3. για την επαναφορά του θέματος λήξης θητειών στελεχών με ταυτόχρονη, κατά περίπτωση, προκήρυξη αναρίθμητων, προς κάλυψη θέσεων, για νέες πελατειακές σχέσεις, χωρίς εργαλεία αντικειμενικής αξιολόγησης και διαφάνειας.
Μόνη στόχευση ο περιορισμός του προσωπικού με προσχήματα για την ευκολότερη πώληση των φιλέτων και η εξασφάλιση των ημετέρων ενόψει της επερχόμενης θύελλας.
Από την άλλη η Πολιτεία θεσμοθετεί αδρές αμοιβές με την κατάργηση του πλαφόν, των μελών των ΔΣ των ΔΕΚΟ όταν ταυτόχρονα περιορίζει ακόμη περισσότερο τις αμοιβές των στελεχών που έχουν δεχτεί τις μεγαλύτερες μειώσεις ακόμη και 60% τα τελευταία 6 χρόνια. Στρατολογεί προδήλως νέες γενιές γενιτσάρων για τη σφαγή του μεγαλύτερου Ομίλου της Χώρας και του Έλληνα καταναλωτή που θα βλέπει σε λίγο το ηλεκτρικό ρεύμα όπως το ταξίδι στο φεγγάρι.
Άκρατο τάισμα, αίφνης αναδυομένων Διοικητών μιας χρήσης, για τη χαλάρωση των συνειδήσεων τους, στο εύκολο ξεπούλημα των καλύτερων κομματιών του Ομίλου.
Ανικανότητα είσπραξης οφειλών και λαϊκίστικη πολιτική με πρόσχημα την κοινωνική πολιτική που καταλήγει σε βάρος της κοινωνίας.
Μεγάλοι ενεργειακοί κολοσσοί της Ευρώπης διατηρούν σε ομιλικά σχήματα την Παραγωγή την Εμπορία, τη Μεταφορά και τη Διανομή πολλές φορές και με διακρατικά επιχειρησιακά σχήματα εκτός των ορίων της χώρας της αρχικής μητρικής εταιρείας.
Στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων ψυχών που αντιστοιχούν σε πληθυσμούς μιας μεγαλούπολης της Ευρώπης και μιας κωμόπολης της Κίνας που μεταξύ των 28 Ευρωπαϊκών χωρών παράγει μόλις το 1,5 % της συνολικής παραγόμενης ενέργειας της Ευρώπης συζητάμε ακόμη μετά από 25 χρόνια από το Θαλή (Ξανθόπουλος), 20 χρόνια από το Mine Master Plan (Παπαθανασίου) και 10 χρόνια από το Businessplan (Αθανασόπουλος) αν θα πρέπει να μείνει το 51% στο Δημόσιο ή όχι.
Το 2007 το 51% αναφερόταν όμως στον μεγαλύτερο Όμιλο της Χώρας. Σήμερα και εντός ολίγου χρόνου σε τι θα αναφέρεται χωρίς τον ΑΔΜΗΕ, χωρίς την παραγωγή και τους πελάτες; Στο μηδέν; Το 51% όμως του μηδενός είναι μηδέν.
Θέλουμε να είμαστε στην Ευρώπη ως τι, ως τα γκαρσόνια των Ευρωπαίων ή ως αιωνόβιοι δανειζόμενοι από τους δανειστές για την εξόφληση των αιώνιων δανείων τους με την καταδίκη της Χώρας και των πολιτών της σε καταστροφή και εξαφάνιση;
Η ξενοφοβία στη σύμπραξη σχέσεων συνεργασιών στη βάση μετοχικής σύνθεσης με μεγάλους παίκτες του Ευρωπαϊκού χώρου ακόμη και ως στρατηγικών επενδυτών με διατήρηση του ομιλικού σχήματος της ΔΕΗ μαζί με τον ΑΔΜΗΕ, οδηγεί ταχύτητα σε κακέκτυπα μορφώματα οριστικής διάλυσης του ομίλου ΔΕΗ που μπροστά τους ωχριούν και τα αποτυχημένα σενάρια του παρελθόντος της πώλησης του ΑΔΜΗΕ και της μικρής ΔΕΗ.
Οι προχθεσινοί επικριτές του στρατηγικού επενδυτή στη βάση της μετοχικής σύνθεσης και χθεσινοί παρεμποδιστές της πώλησης του ΑΔΜΗΕ σήμερα διαγκωνίζονται για το ποιος πρώτος θα υπογράψει την πώληση του ΑΔΜΗΕ, των καλύτερων μονάδων παραγωγής της ΔΕΗ και αύριο του ΔΕΔΔΗΕ και της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, αδιαφορώντας προκλητικά για την ανεπανόρθωτη ζημιά που συντελείται στη Χώρα, στην Κοινωνία και τον Καταναλωτή.
