Ποικίλες σκέψεις (του Απόστολου Παπαδημητρίου)

Η ελληνισμός διέρχεται την τρίτη μεγάλη παρακμή στη μακραίωνη ιστορία του. Γνώρισμα όμως χαρακτηριστικό των προσώπων που τη βιώνουν είναι να μην την συναισθάνονται, αλλά απεναντίας να μαγεύονται από τη σαγήνη των δημαγωγών που εκδηλώνονται πάντοτε καθησυχαστικά. Εκείνο, με το οποίο συμπληρώνουν αυτοί το καταστρεπτικό τους έργο είναι η διχόνοια που ενσπείρουν στον λαό, ώστε αυτός να μη ποθεί την ενότητα του έθνους στις κρίσιμες καταστάσεις. Τονίζεται βέβαια ότι η διχόνοια είναι προαιώνια κατάρα της φυλής μας και αυτή οδήγησε στην πρώτη μεγάλη παρακμή, κατά την ύστατη αρχαιότητα. Όμως η διχόνοια των προγόνων μας υπήρξε ενδογενής και αυτοκαταστροφική. Η ενσπειρόμενη από τους σύγχρονους πολιτικούς είναι θεατρική, καθώς όλοι τους υπηρετούν το σύστημα εξουσίας, το οποίο επιβραβεύει την υποταγή τους με διάφορους τρόπους. Σήμερα, στην μεταϊδεολογική εποχή, μας αποκοιμίζουν με τις δήθεν ιδεολογικές διαφορές στα πλαίσια ενός δημοκρατικού συστήματος εξουσίας, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά πώς ούτε ιδεολογίες πλέον υπάρχουν, ώστε να υπάρχουν και διαφορές, ούτε δημοκρατία, καθώς η κυριαρχία των κρατών έχει συρρικνωθεί στο έπακρο με την ασφυκτικό έλεγχο των πολιτικών από το παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο. Υποτίθεται βέβαια ότι οι πολιτικοί εκλέγονται από τους λαούς, ενώ στην πραγματικότητα προεπιλέγονται από το σύστημα, για να το υπηρετήσουν! Και ο λαός απορροφημένος από τα ογκούμενα προβλήματα, που αντιμετωπίζει, λόγω της αρπακτικότητας των πλουτοκρατών και την υποταγή σ’ αυτούς των υποτιθεμένων εκπροσώπων του, καθίσταται με την πάροδο του χρόνου αδύναμος ακόμη και να σκεφθεί, πόσο μάλλον να αναλύσει τα συμβαίνοντα. Υποτάσσεται στην «Κίρκη», τη μικρή οθόνη, και αποχαυνώνεται αποδεχόμενος μοιρολατρικά την κατάσταση ως μη ανατρέψιμη.

Η χώρα μας, εν μέσω κρίσεως που σοβεί διεθνώς, αδυνατεί να συνέλθει από την κατρακύλα που προκάλεσε ο αλόγιστος εξωτερικός δανεισμός και η επακόλουθη μακροχρόνια δέσμευση της χώρας με τα επαχθή μνημόνια. Στη ζοφερή εικόνα που προκάλεσε η φοβερή, όχι όμως και απρόβλεπτη για τους ειδικούς, οικονομική κρίση, ο λαός ίσως αντιδρούσε με τις μικρές δυνάμεις που του έχουν απομείνει και την όση αξιοπρέπεια ακόμη διαθέτει. Όμως το σύστημα φροντίζει να στρέφει αλλού την προσοχή του, όταν δεν επαρκεί η αποχαύνωση της μικρής οθόνης. Έτσι έχουμε να αντιμετωπίσουμε τρία σοβαρά θέματα: Την επέλαση των μεταναστών, που μετονομάζονται σε πρόσφυγες, την τουρκική απειλή και την άλλη από τον κορωνοϊό. Τί να πρωτοσκεφθεί και τί να αντιμετωπίσει ο μέσος πολίτης, που φαντάζει ως πρόβατο χωρίς ποιμένα, κατά τη ρήση του Χριστού;

Στο πρώτο θέμα η θεατρική αντιπαράθεση μεταξύ «πατριωτών» και διεθνιστών τείνει να αποκαλυφθεί. Τα συγκρουόμενα φληναφήματα περί υπεράσπισης των συνόρων από τους μεν και περί δικαιωμάτων των αποκλήρων από τους δε μόνον αφελείς εξαπατούν. Μήπως ανήκουμε πολλοί στην κατηγορία αυτή; Οι κρατούντες έχουν τεθεί στην υπηρεσία των κατεργαζομένων των αφανισμό των εθνών. Και οι πολλοί αλληλοσυγκρούονται υποστηρίζοντες τους μεν ή τους δε σαν φανατικοί οπαδοί ποδοσφαιρικών ομάδων. Στο σχέδιο των ισχυρών είναι η διαμόρφωση ομοιογενούς άμορφης μάζας υποταγμένης στην «κουλτούρα» της παγκοσμιοποιητικής νέας τάξης. Αυτοί προκαλούν πολέμους, αυτοί αφανίζουν λαούς, αυτοί διακινούν τους απόκληρους υποσχόμενοι εγκατάσταση σε υλικούς παράδεισους. Κατ’ εντολή τους φράσσονται σύνορα, προκαλούνται εμπρησμοί σε δομές «προσφύγων», μετακινούνται κατ’ «ανάγκη» με την «ευκαιρία» οι άστεγοι στην ηπειρωτική χώρα και κάποιοι, Έλληνες στην ταυτότητα, έχουν το θράσος να ξεστομίζουν ότι οι μετανάστες θα λύσουν το οξύ δημογραφικό πρόβλημα της χώρας.

Η Τουρκία, ο τρομοκράτης της Ανατολικής Μεσογείου, με την φανερή μάλλον υποστήριξη των ίδιων ισχυρών, αφού συνέβαλε τα μέγιστα στην τρομακτική καταστροφή του Ιράκ και της Συρίας στηρίζοντας φανερά τον δολοφονικό στρατό των τζιχαντιστών, αφού απώθησε Κούρδους από τις πατρογονικές τους εστίες, απαιτεί τώρα από τους ισχυρούς την αμοιβή της, κυρίως για το ληστεμένο πετρέλαιο που έρρευσε μέσω του εδάφους της προς τις αγορές του κόσμου. Οι ισχυροί της ΕΕ τρέμουν δήθεν τον τουρκικό εκβιασμό και κάθε λίγο ανοίγουν το θησαυροφυλάκιό τους και προσφέρουν μεγάλα ποσά, με τη δική μας συγκατάθεση. Εμείς θέλουμε να δείχνουμε ότι σεβόμαστε το ανύπαρκτο διεθνές δίκαιο, ότι είμαστε φιλειρηνικοί ακόμη και έναντι εκείνων που κατέχουν εδάφη ομοεθνών μας και ευθέως μας απειλούν διεκδικώντας και άλλα με τις πλάτες «συμμάχων» και «εταίρων». Ο κορωνοϊός έδωσε πρώτης τάξεως ευκαιρία να μην επιβληθούν κυρώσεις στο χαϊδεμένο παιδί της Δύσης. Βέβαια υπάρχουν και χειρότερα. Πανεπιστημιακοί, ως διαφωτιστές υπό μόρφωση «γενιτσάρων», διδάσκουν ότι οι Κύπριοι δεν είναι Έλληνες. Και εμείς είμαστε έτοιμοι να παραχωρήσουμε τα πάντα, ασφαλώς εκβιαζόμενοι, προκειμένου να ικανοποιηθεί η Τουρκία. Βέβαια ας είμαστε και πραγματιστές. Ο πλούτος των χωρών δεν ανήκει στους λαούς τους, αλλά στους ισχυρούς, οι οποίοι αποφασίζουν πόσα «ψίχουλα» θα διαμοιράσουν!

Ο κορωνοϊός είναι ένα ισχυρό άλλοθι για την κατάσταση της οικονομίας όχι μόνο στη χώρα μας αλλά διεθνώς. Ίσως καταντήσουμε να πιστέψουμε ότι αυτός φταίει για όλα. Ίσως να αποδεχθούμε με ανακούφιση ότι τη λύση και στην παγκόσμια οικονομία και στο φόβο από τον «τρομερό» ιό δώσει μια παγκόσμια κυβέρνηση! Αυτό είχε να δηλώσει πρώην πρωθυπουργός κατά τον εορτασμό «κεκλεισμένων των θυρών» της μεγάλης γιορτής της παλιγγενεσίας εφέτος. Και ο νυν τόνισε ότι με τη μόρφωση κράτους, αναγνωρισμένου από τους ισχυρούς, γίναμε έθνος! Τώρα ο ιός επιβάλλει νέα απαγόρευση των παρελάσεων, στη βόρεια Ελλάδα κατά την επέτειο της απελευθέρωσης από τους Οθωμανούς, μετά από μακραίωνη δουλεία, και του νεότερου έπους του ελληνισμού, του ΟΧΙ στον φασισμό. Βέβαια θα συνεχίζουμε να γιορτάζουμε άλλες επετείους, όπως αυτή του Πολυτεχνείου και της μεταπολίτευσης με την πτώση της ξενοκίνητης χούντας των συνταγματαρχών! Πρόσφατα γιορτάσαμε τον «θρίαμβο» της δημοκρατίας με την απόφαση του δικαστηρίου για τη «Χρυσή αυγή». Πληθώρα λαού συγκεντρώθηκε σε ρόλο κομπάρσου έξω από την αίθουσα συνεδριάσεων. Τραγική πρωταγωνίστρια η πονεμένη μάνα. Η κυβέρνηση εκείνη την ημέρα έδωσε «αναγκαστική ανάπαυση» στον επικίνδυνο ιό. Οι δευτεραγωνιστές έκαναν δηλώσεις για τον «θρίαμβο» της δημοκρατίας χωρίς ίχνος αίσθησης ευθύνης. Η «Χρυσή αυγή» υπηρέτησε το σύστημα εξουσίας. Έγινε στρατολογητής αφρόνων νεαρών, που πίστεψαν ότι ένας νέος Χίτλερ θα μας σώσει! Προσέλκυσε και αρκετούς ψηφοφόρους, πολλοί από τους οποίους σιγοψιθυρίζουν «ένας νέος Παπαδόπουλος θα μας σώσει»! Όλοι αυτοί είναι ή θύματα των κυβερνήσεων που άσκησαν την εξουσία κατά τη μεταπολίτευση ή αμετανόητοι οπαδοί της δικτατορίας. Αλλά τη δικτατορία το σύστημα προβάλλει ως λύση, όταν ο πολιτικός βίος έχει παντελώς εξαχρειωθεί. Βέβαια οι επικρατούσες διεθνώς συνθήκες δεν επιτρέπουν την επιβολή δικτατορίας κατά τόπους, καθώς προωθείται η γενικευμένη με την υποταγή των λαών σε παγκόσμια κυβέρνηση. Για να συμβεί αυτό οι λαοί πρέπει να βιώνουν διαρκώς κατάσταση αβεβαιότητας, σύγχυσης, φόβου, πανικού. Τα μέσα στη διάθεση των ισχυρών πολλά και δυνατά. Και οι πρόθυμοι να υπηρετήσουν τους ισχυρούς πλεονάζουν σε κάθε λαό!

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»