Την υποκρισία και το ρόλο της Περιφερειακής αρχής στο θέμα της απολιγνιτοποίησης και του master plan ανέδειξε η συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο για το θέμα αυτό. Οι 15 «αδιαπραγμάτευτες» προτάσεις, πέρα από κούφια λόγια για τον εφησυχασμό του λαού και την καλλιέργεια αυταπατών για το ρόλο της Περιφερειακής Αρχής, (αφού στη συνέχεια υπερψήφισε το master plan) δείχνει και την στρατηγική ταύτιση της με τους σχεδιασμούς για την εμπορευματοποίηση του κλάδου της ενέργειας και τη στήριξη των κερδών των επιχειρηματικών ομίλων.
Οι 15 προτάσεις που «απαιτούν» να συμπεριληφθούν στο master plan, εκτός από ευχές, προβλέπουν στήριξη του αναπτυξιακού σχεδιασμού των μονοπωλίων, νέα προνόμια για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ενσωμάτωση λαϊκών στρωμάτων, πιο αποφασιστική προώθηση της πολιτικής της «πράσινης» ανάπτυξης. Καλύτερη στήριξη από αυτήν στο master plan, δεν θα μπορούσαν σκεφτούν το κράτος και οι επιχειρηματικοί όμιλοι.
Πιο συγκεκριμένα η «ένταξη των μεγάλων υποδομών της περιφέρειας στον εθνικό σχεδιασμό» δεν είναι τίποτα άλλο από ένταξη τους στα σχέδια μετατροπής της χώρας μας διαμετακομιστικό κέντρο με βάση το σχεδιασμό μονοπωλιακών ομίλων. Το «χαμηλό ενεργειακό κόστος για τις επιχειρήσεις της περιοχής», η «προώθηση «πράσινων τεχνολογιών στις επιχειρήσεις», οι «δράσεις για στήριξη της εργασίας και όχι της ανεργίας» είναι εξόφθαλμη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων μιας και αποτελούν πάγιες διεκδικήσεις τους. Η πρόταση ο «σχεδιασμός να αφορά το σύνολο της περιφέρειας», το να «επιλεγεί το κατάλληλο σχήμα διακυβέρνησης με ουσιαστική συμμετοχή της ΠΔΜ» καλλιεργούν αυταπάτες για φιλολαϊκό σχεδιασμό προς όφελος του λαού αν συμμετέχει η Τοπική Διοίκηση στον σχεδιασμό που θα έχει τραγικές συνέπειες για την περιοχή.
Στις προτάσεις- απαιτήσεις της Περιφερειακής Αρχής απουσιάζουν τα εργατικά –λαϊκά νοικοκυριά. Κουβέντα δεν λένε για την αύξηση της τιμής της ηλεκτρικής ενέργειας (16 -19 % αύξηση της τιμής μετα την ανακοίνωση του σχεδίου διάσωσης της ΔΕΗ Α.Ε, την αύξηση της τιμής της τηλεθέρμανσης κατά 30% στη τηλεθέρμανση στο Αμύνταιο, την εκτόξευση της τιμής της τηλεθέρμανσης σε Κοζάνη -Πτολεμαΐδα ακόμα και αν ευοδωθούν οι σχεδιασμοί τους για να την κάνουν βιώσιμη) που θα αυξήσει την ενεργειακή φτώχια. Για τους εργαζόμενους που θα βιώσουν την ανεργία και την εξαθλίωση, τους εργαζόμενους στη ΔΕΗ που είδαν να καταστρατηγούνται βασικά τους δικαιώματα( μονιμότητα, ΣΣΕ, αξιολόγηση κ.α) δεν έχουν να διεκδικήσουν τίποτα. Δεν θα περιμέναμε κάτι διαφορετικό από αυτούς που στηρίζουν τις ειδικές οικονομικές ζώνες, που απαιτούν τζάμπα εργατικό δυναμικό για τους επιχειρηματικούς ομίλους μέσω της επιδότησης της εργασίας και όχι της ανεργίας.
Ευθύνη έχουν και οι υπόλοιπες παρατάξεις (Καρυπίδη, Ζεμπελιάδου και όσοι σχεδιάζουν μέτωπα μαζί τους) που στήριξαν και στηρίζουν την στρατηγική εμπορευματοποίησης της ενέργειας, την πολιτική του ευρωμονόδρομου. Η όποια εναντίωση τους αφορά το χρόνο που θα υλοποιηθεί η πολιτική αυτή και στον τρόπο διαβούλευσης. Κουβέντα δεν βγάζουν και αυτοί για την ενεργειακή φτώχια και την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Αποδεικνύεται ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι η στήριξη ανταγωνιστικών επιχειρηματικών σχεδιασμών και η ενσωμάτωση λαϊκών δυνάμεων.
Το Master Plan υπερψηφίστηκε και από τον περιφερειακό σύμβουλο ο όποιος στηρίχτηκε από την ναζιστική εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής. Το γεγονός αυτο αποδεικνύει ότι οι ναζιστές πρώτα απ’ όλα είναι τσιράκια των μονοπωλιακών ομίλων και αξιοποιούνται στην προώθηση των σχεδιασμών τους. Έτσι εξηγείται και η στάση της Περιφερειακής Αρχής που αν και η Λαϊκή Συσπείρωση έχει απαιτήσει εδώ και καιρό τον αποκλεισμό του συγκεκριμένου περιφερειακού συμβούλου κάνει ότι δεν ακούει, γιατί όπως φαίνεται η ψήφος του είναι πολύτιμη για τους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς.
Οι εργαζόμενοι και ο λαός της περιοχής τίποτα δεν έχει να περιμένει από το πολιτικό προσωπικό της αστικής τάξης στο επίπεδο της Περιφέρειας. Ο ρόλος τους είναι η προώθηση της πολιτικής των μονοπωλιακών ομίλων σε αυτό το επίπεδο της κρατικής μηχανής, παίζοντας ταυτόχρονα το ρόλο του «αμορτισέρ» των εργατικών – λαϊκών αντιδράσεων.
Η μόνη ελπίδα για το δίκιο του λαού, είναι ο αγώνας για ενεργειακό σχεδιασμό που θα εξυπηρετεί τις εργατικές –λαϊκές ανάγκες και όχι το κέρδος των επιχειρηματικών ομίλων. Έναν σχεδιασμό που θα εξασφαλίζει την φθηνή λαϊκή κατανάλωση σε ηλεκτρικό ρεύμα και θέρμανση, θα εξασφαλίζει δουλειά και πλήρη εργασιακά δικαιώματα για τους εργαζόμενους, θα προστατεύει το περιβάλλον, θα εξασφαλίζει την ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας αξιοποιώντας όλες τις εγχώριες πηγές. Οι εκλεγμένοι της Λαϊκής Συσπείρωσης πρωτοστατούν σε αυτόν τον αγώνα και καλούν τις εργατικές –λαϊκές δυνάμεις να συμπορευτούν με σωματεία και φορείς που οργανωνουν την πάλη τους για υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων τους.
Τσάκωνας Αντώνης
Καρατζίδης Βασίλης
