Μια οικουγένεια Ινγκλέζουν, έκατσιν φιλουξινούμιν΄ στουν μαχαλά Πλατάνια τ΄ς Κόζιαντς, για καμιά δικαπινταρά μέρις. Ήρθαν να δούν ΄ν κουπέλα που νοίκιαζιν του σπίτι τ΄ς, σ’ν Αγγλία, όταν αυτήν σπούδαζιν, κι κράτσαν φιλία. Είχαν συχνή ιπικοινουνία κι τ΄ς είχιν προυσκαλέσ΄ μιτά απού τ΄ς διακουπές σ’ Χαλκιδική να πιράσν κι απού ΄ν Κόζιαν, να τ΄ς φιλουξινίσ΄ καμόσις μέρις. Ήταν ιφκιρία μιας κι είχιν κι η κουπέλα άδεια απ΄τ΄δλειά τ΄ς. Δούλιβιν στου Ντουμπάι, ήταν αρχιτεκτόν΄τσα.
Κατά τ΄διάρκεια τουν διακουπών σην Κόζιαν δεν άφκαν καένα μέρους να μην του γυρίσν, τι Γκόμπλιτσα, τι Βάντσις, τι Λουσγιανή μι τ΄γέφυρα, ΄ν Κάλλιαν΄ είδαν τ΄αρχαία τ΄ς Ιανής, του Μουσείου, του Μουσείου στου Μπουρ΄νου, του Μουσείου σην Κόζιαν΄, δεν άφκαν μουναστήρ΄για μουναστήρ΄ τι σ΄Τζάμπουρντα, τι σ΄Λαριού, στου Ζντιάν΄, στου Τσιαρούσινου μέχρι κι σ΄Λίνγκα έφτασαν, είχαν απουμείν΄ ινθουσιασμέν΄.
Σι μια ιπιστρουφή απού ιέναν τέτοιον πιρίπατου, ικδρουμή γιατί μι του αμάξι τ΄ς πάειναν αφού τ΄ς καθουδηγούσιν του κουρίτσ΄ απού πριν γιατί δεν πάεινιν κι σι όλις τ΄ς ιξουρμήσεις, έπριπιν να τακτουποιήσ΄ κι θκές στ΄ς δλειές γιατί κόντιβιν να σουθεί η άδεια τ΄ς, γλέπν ιένα σπίτ΄ ουριότατο μι κήπουν σφαλτζμένου κι από όξου απ΄τ΄σιδηρένια πόρτα είχιν ιένα χαρτί ακουλ΄μένου. Τ΄ς έφκιασιν ιντύπουσιν κι έγραψαν σε χαρτί ότ΄ έγραφιν για να τουν πάν σην κουπέλα να του μιταφράσ΄.
Η κουπέλα του μιτάφρασιν κι τ΄ς είπιν ότ΄ του σπίτ΄ινοικιάζιτι ΄η μι τουν μήνα ή μι του χρόνου, ανάλουγα μι τουν πιλάτ΄, κι για πόσου κιρόν του χάλιβιν. Του είχιν ένας παπάς. Η κουπέλα τουν ήξιριν ήταν γειτόν΄ κι συμφώντσαν να του νοικιάσν για δυό μήνις, τουν Σιπτέμβρ΄ κι του Οκτώμβρ΄ τ΄ς χρονιάς που τα έρχονταν., αλλά αν ήθιλαν να κάτσν κι λίγου παραπάν τα του κανόντζαν ιτότις. Έδουκαν κι προυκαταβουλή είδαν του σπίτ΄αφού τριούρσαν στα δουμάτια, έδουκαν κι τα χέρια κι σώθκιν η δλειά. Τ΄ς ρώτσιν ου παπάς πως πέρασαν κι τι είδαν κι μι μιταφράστρια ΄ν κουπέλα είπαν ότ΄είδαν πουλλά μουναστήρια, αρχαία, Μουσεία κι χουριά. Τους ρωτάει ου παπάς ποιά μουναστήρια κι ποιά χουριά, πριν προυλάβ΄ ν’ απαντής΄ η κουπέλα, πιτάγιτι ου Ινγκλέζους κι λιέι, του Ζντάν, του Βάν-τσα κι έσκασαν όλ΄ στα γέλια.
Έφυγαν οι Ινγκλέζ΄, έφυγιν κι η κουπέλα για του Ντουμπάι, σ΄δλειά τ΄ς.
Γυρνώντας οι Ινγκλέζ΄ στουν τόπου τ΄ς, ίτοτις θυμήθκιν η Ανγκλίδα ότι δεν είδιν του W.C. κι ΄ν τσάκουσιν μια στιναχώρια τι να σας πώ, δεν συνχουρούσιν τουν ιαυτό τ΄ς πώς αστόισιν να δεί αυτό που τα έπριπιν να δεί πρώτου. Του σκέφκιν απού δώ του δκέφκιν απού κεί, τι να κάμ΄, ιλλινικά δεν ήξιριν, πώ ς να ρουτήσ΄ τουν παπά να τ΄ς πεί λιπτουμέριις. Ξαφνικά, θυμίθκιν τουν νιαρό ινοικιαστή που ήταν Έλληνας κι νοίκιαζιν του σπίτ΄ που μπρουστά απού λίγα χρόνια του νοίκιαζιν η κουπέλα. Έτσια καλμάρσιν λίγου κι είπιν: Μ’ση ντρουπή θκίμ κι μ΄ση θκή τ΄, ιννουώντας τουν νιαρό. Δεν ξέρου αν κι οι Ινγλέζ΄ έχν’ ΄τέτχις ντρουπές, έστου κι μ΄σες. Πήγιν κατακκόκιν΄ ήταν πού ήταν κι παρακάλισιν τουν νιαρό να φκιάσ΄ μιτάφρασ΄ σι αυτά που θα τουν ίλιγιν αυτήν, στουν παπά. Άλλο που δεν ήθιλιν ου νιαρός να κάμ΄ σχέσεις μι ν οικουγένεια΄.
Αρχίντσιν λοιπόν, ου άλλους μιτάφραζιν.
Αιδεσιμότατε πάτερ. Είμαι η κυρία, Ζντρόμπλα ήθιλιν να μιταφράσ΄ ου νιαρός που ειρήσθω εν παρόδω, ήταν απού τ΄ Τζαμάρα, αλλά δεν ακότσιν λόγω του σοβαρού του πράγματος, τες πά, που πριν απού καμόσις μέρις έκλεισε αντάμα μι τουν σύζυγου το συμβόλιο μαζί σας για το σπίτι στα χουράφια, ιξουχή είπιν αυτήν, αλλά δεν πρόσιξα του W.C. κι ήθιλα λοιπόν να μι πληρουφουρίισ΄ καταλλήλους.
Τουν κοίταξιν λίγου παράξινα γιατί η κουπέλα δεν ουμιλούσιν σαν κι αυτόν. Αλλά τι τ΄ν ένοιαζιν αυτήν αφού συνουιούνταν μια χαρά μι τουν παπά! Ου παπάς είπιν τα τ΄ν ινημιρώσ΄ λιπτουμιρώς μι γράμμα.
Ιφχαρίστσιν τουν νιαρό κι τουν κέρασιν μι ιένα κουμμάτ΄ κέικ Βικτώρια, ήταν του κάτ΄ άλλου.
Είνι σαν κι΄αυτό που φκιάνου κι γώ, σι δυό αλουμινιέινα ταψάκια ψήνου του κέικ κι όταν κρυώσ΄ γυρνώ του του ιένα σι πιατέλα του αλοίφου μι μπολ΄κι μαρμιλάδα, ότ΄έχου κι του σκιπάζου μι του άλλου στρόγγυλου, άμα θέλου του πασπαλίζου κι μι άχν, αλλά ιγώ δεν ρίχνου άχν. Αυτό που έδουκιν η κυρία έχ΄στ΄ν μέσ΄ κι κρέμα βουτύρου. Χτυπ΄μένου βούτυρου μι άχν΄ ως που ν΄ασπρίσ΄ μι προυσθήκ΄ βανίλιας.
Τούν κάλισιν τουν νιαρό να πιούν τσιάι κάνα απόγιβμα μαζί κι τουν σύζυγου.
Ύστιρα απού κάναν μήνα φτάν΄του γράμμα τ΄παπά κι φουνάζ΄ τουν νιαρό να του διαβάσ΄.
Αγαπητή Κυρία, εκτίμησα την ερώτησή σας και σε πληροφορώ ότι ου τόπους που σας ένδιαφέρει βρίσκιτι σι απόσταση 30 χιλιομέτρουν απού του σπίτ΄, πράγμα λίγου δύσκουλου γι αυτούς που συνηθίζν να παέν συχνά. Όπχιους έχ΄ την συνήθεια να παραμένει για πουλύ σε διάφουρις τιλιτές καλόν τα είνι να πέρν΄ κι του φαΐ τ΄ αντάμα, ώστι να παραμείν΄ όλ΄τηλ μέρα. Στην τοποθεσία μπορείς να φτάσεις με ποδήλατο, μι τα πουδάρια τα χρειαστείς πολλές ώρις, αλλά κι μι του πουδήλατου είνι ιπικίνδυνου γιατί υπάρχν σκλιά.
Το αυτοκίνητο είναι το καλύτερο μέσο για αυτήν την επίσκεψη. Είναι καλύτερα να φτάσετε εγκαίρως για να μην διαταράξετε την ησυχία των άλλων που βρίσκονται ήδη μέσα. Στην αίθουσα υπάρχουν καθίσματα για καμιά σαρανταριά και εξήντα ορθίους. Υπάρχει κλιματισμός για να αποφεύγονται οι δυσάρεστες μυρουδιές από λιβάνια και κηριά που μπορεί να προκαλέσουν έως και λιποθυμίες. Σας συνιστώ να φτάσετε σύντομα για να βρείτε θέση να καθίσετε. Τα παιδιά κάθονται μαζί με τους γονείς και ψέλνουν όλοι αντάμα. Στην είσοδο σας παραδίνετε ένα χαρτί και αν δεν φτάσουν τα χαρτιά χρησιμοποιείται ένα για δύο. Τα φύλλα πρέπει να επιστρέφονται στην έξοδο διπλωμένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να ξαναχρησιμοποιηθούν για άλλη μία φορά. Υπάρχουν επίσης μεγάφωνα για τους ήχους έτσι ώστε να ακούγονται και από έξω.
Ελπίζω να σας κατατόπισα με τον καλύτερο τρόπο.
Εν αναμονή του ερχομού σας του χρόνου
Αιδεσιμότατος, παπά-Στριμμένος
Κι τώρα πώς γίνγκιν του μπέρδιμα, ου παπάς δεν άκσιν καλά του W.C που είπιν ου νιαρός κι του πέρασιν για τ΄Βάντσα, μια κι πιτάθκιν ου Ινγκέζους, βασανίσκιν λίγου, αλλά σκέφκιν ΄ν άλλ΄λέξ΄που είπιν του Ζντάν κι πιριέγραψιν του μουναστήρ΄!
Μήκας Ελίμειος- 27 Ιανουαρίου 2021, ώρα 0.40΄
Δεν έγινε ανάγνωση για να προλάβουμε την κυκλοφορία, οπότε ας μας συγχωρεθούν ενδεχομένως κάποια λάθη.
