Βαρόμετρο κοινής γνώμης: ηχείο στο Πραιτώριο (Γράφει ο Παναγιώτης Δημόπουλος)

Τί λόγο έχουν οι διαδικτυακές συλλογές γνώμης μέσα στη φουρτούνα; Δεν είναι ώρα τώρα ούτε για επιτηδεύσεις ούτε για καινοφανείς ενέργειες και ωραιοπάθειες. Ας εξηγηθεί, για να μην παρερμηνευθεί λοιπόν, το σκεπτικό της λειτουργίας ενός Βαρομέτρου γνώμης από την Δημοτική Κίνηση «Κοζάνη τόπος να ζεις».

Η Δημοτική Κίνηση έχει εκδώσει και καταθέσει τις θέσεις της για την Μετάβαση προ πολλού και τις επικαιροποιεί συχνά. Το Βαρόμετρο δεν είναι όμως ούτε ιδέα ούτε πρωτοβουλία της Δημοτικής Κίνησης. Ως πρωτοβουλία ανήκει σε όσους το αξοιοποιούν και αν πρόκειται πραγματικά να λειτουργήσει, στον δεύτερο κύκλο του θα πρέπει να το συνδιαμορφώσουν περισσότεροι σύμμαχοι. Όσο για την ιδέα, θα ήταν ανοησία να την οικειοποιείται κάποιος, αφού είναι γνωστό πως η αυτή εφευρέθηκε στην Πνύκα των Αθηνών πριν 25 αιώνες. Το Βαρόμετρο απλώς την υπενθυμίζει.

Η Δυτική Μακεδονία, είναι πλέον ξεκάθαρο σε όλους, διανύει μια νέα περίοδο όχι μετάβασης αλλά μετάλλαξης από περιφέρεια με σαφή εθνικό ρόλο σε κάτι υποδεέστερο. Βεβαίως η λειτουργία ενός κράτους πρέπει να είναι αποτελεσματική και δυναμική, χωρίς ιδεολογικές φλυαρίες και υπεκφυγές και σε αυτό το επίπεδο δεν μπορεί κανείς παρά να παραδεχθεί πως η διαδικασία των τελευταίων 18 μηνών δείχνει υψηλές ταχύτητες και επιδέξιες μεθόδους. Οι αρχιτέκτονες είναι ικανοί, ευφυείς και – γιατί όχι – προσπαθούν για το καλύτερο και εθνωφελές όπως το αντιλαμβάνονται. Μόνο που οι ιδιοκτήτες του υπό σχεδιασμό ακινήτου, εμείς εδώ, χρειαζόμαστε ανοικοδόμηση και μέχρι στιγμής σχεδιάστηκε μια σαφής κατεδάφιση με ένα αόριστο νέο οικοδόμημα. Με όρους καθημερινότητας θα είχαμε ήδη απολύσει τους εργολάβους ανεξαρτήτως προθέσεων πριν ξεκινήσουν τις εργασίες.

Διαβάζοντας το master plan διαπιστώνει κανείς πως το θέμα της εργασίας αντιμετωπίζεται επιδερμικά με προαπαιτούμενα και εκτιμήσεις, τετελεσμένα και προθεσμίες και με αναφορές σε αντλήσεις σχετικών πηγών χωρίς πηγές. Ιστορικά όμως, οι ακμές και οι παρακμές των κοινωνιών εξαρτώνται από μία μεταβλητή: τις σχέσεις εργασίας και παραγωγής. Και πουθενά στο master plan δεν διασφαλίζεται η ύπαρξη παραγωγικών θέσεων εργασίας αντίστοιχης διάρκειας, αμοιβής και ασφαλιστικού καθεστώτος με αυτές που το ίδιο το σχέδιο καταργεί. Και έτσι οι αναπτυξιακές δοξασίες ενός ανεπίκαιρου και νόθου Θατσερισμού μεταγλωττίζονται από την Αγγλική στην Ευρωπαϊκή και τέλος σε κουτσουρεμένη Ελληνική σε άσχετες συνθήκες παντομίμας. Χωρίς Κοινοπολιτεία, χωρίς ισχύ, χωρίς ευθύνη για αυτά που θα συμβούν. Αυτήν την φορά το πολτικό χρηματιστήριο δεν παίζει περιουσίες αλλά ζωές. Η σιδηρά κυρία δεν θα ενέκρινε τέτοιες επιπολαιότητες. Όταν δε πρωτοακούστηκε η φράση «επανακατάρτιση του εργατικού δυναμικού» (reskilling of labour) ως βασικός πυλώνας του σχεδιασμού πριν 3 χρόνια, ήταν ήδη προδιαγεγραμμένο το τί θα ακολουθήσει. Και ακολουθεί: οι άνθρωποι της περιοχής είναι μια λεπτομέρεια για τους σχεδιαστές. Ακολουθεί όμως και η απάντηση: όχι, είναι το κεντρικό μας θέμα και μάλλον άλλοι χρειάζονται επανακατάρτιση.

Πώς όμως θα δοθεί αυτή η απάντηση στα αλήθεια;

Χρειάζεται ένα βήμα λόγου. Αυτό είναι ήδη το Βαρόμετρο γνώμης, ανοιχτό σε όποιον θέλει να εκφράσει την συμφωνία ή διαφωνία του με όσα γίνονται άνευ εκλογικής εντολής.

Χρειάζεται ένα μικρόφωνο για την αναγγελία μιας κοινής γνώμης. Αυτό θα πρέπει να το κατασκευάσει άμεσα μια συμμαχία φορέων της περιοχής διευρύνοντας το Βαρόμετρο.

Χρειάζεται ένα ηχείο στο μακρινό Πραιτώριο και αυτό θα είναι το Βαρόμετρο στην απόληξή του, αν οι πολιτικοί φορείς της περιοχής δεν το περιφρονήσουν και υιοθετήσουν τα αποτελέσματα και τελικά την λειτουργία του.

Όταν, σύντομα, η φωνή της Δυτικής Μακεδονίας βρει άρθρωση και κατάφαση στο αίτημά της, τότε το ηχείο αυτό θα εκπέμψει εύστοχα εκεί που πρέπει όχι για να αρνηθεί αλλά για να βοηθήσει στο δίκαιο σκέλος της Μετάβασης.

Οι υφιστάμενοι συσχετισμοί δεν μας ευνοούν: από τη μία έχουμε τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, την Συμφωνία των Παρισίων και το διεθνές Κράτος των Βρυξελλών, έναν intergalactica πολιτικών θεσμών με τις γενικές αποφάσεις του οποιου το Ελληνικό Κράτος συμφώνησε να συνταχθεί πρώτο και πρόθυμο, εξειδικεύοντας πάση θυσία. Από την άλλη η θυσία: ένας μικρός, εκλογικά ασήμαντος πληθυσμός στην Δυτική Μακεδονία που έχει υποστεί τα πάνδεινα τα τελευταία 15 χρόνια. Αλλά ας μην ξεχνάμε το σημαντικότερο: έχουμε δίκιο, αρκεί να το πούμε. Vox populi vox Dei.

Ξεκινήσαμε λοιπόν προ 20 ημερών με μια συμβολική λέξη. Το Βαρόμετρο αναφέρεται προφανώς στο επίσημο Ευρωβαρόμετρο που λειτουργεί από το 1974. Εκεί διαβάζουμε και σχετικά αποτελέσματα: οι Έλληνες είμαστε διαχρονικοί ουραγοί στην εμπιστοσύνη προς το κράτος μας. Πώς θα μεταβεί λοιπόν μια περιοχή σε μια νέα οικονομία αν δεν εμπιστεύεται ούτε τον εαυτό της; Και πώς θα αποκτήσει εμπιστοσύνη; Η θεραπεία είναι μία: ο διάλογος και ο σεβασμός στην κοινή γνώμη. Και εγένετο Βαρόμετρο.

Απόψε τα μεσάνυχτα κλείνει ο πρώτος κύκλος ερωτήσεων. Κάθε γνώμη που κατατίθεται εκεί μετράει το μέλλον.