Η Επόμενη Μέρα για την ΕΟΡΔΑΙΑ περνά μέσα από μία ΣΗΡΑΓΓΑ; (Του Γιάννη Στρατάκη Περ. Συμβούλου-Συνδυασμός ΕΛΠΙΔΑ)

Η περιοχή με κέντρο την Πτολεμαΐδα ,η Εορδαία ολόκληρη και όχι μόνο, είδε την ανάπτυξή της μέσα από μία έντονων αλλαγών και με ισχυρές περιβαλλοντικές επιπτώσεις περίοδο.

Στο κέντρο της ενεργειακής παραγωγής της Χώρας μεταμορφώθηκε από προσφυγική Κωμόπολη σε μία σύγχρονη πόλη , αποτελώντας για την υπόλοιπη Ελλάδα περιβαλλοντικό παράδειγμα προς αποφυγή. Ξεκινώντας από το δεύτερο μισό του 20^ου αιώνα μέχρι σήμερα η περιοχή των αντιφάσεων υποδέχτηκε επενδύσεις ,πήρε θέσεις εργασίας, ανάπτυξη, πληρώνοντας όμως και το ανάλογο τίμημα σε ζωές ανθρώπων ,ενώ ο τελικός λογαριασμός της επιφυλάσσει ασήκωτο και καταστροφικό βάρος με την Απολιγνιτοποίηση.

Έζησα στην Πόλη ως μαθητής λίγο πριν την μεταπολίτευση ,αλλά και αργότερα στα πρώτα χρόνια του έγγαμου βίου. Γνωρίζω την Πόλη ζω στην περιοχή, γνωρίζω πολλούς από τους ανθρώπους της και νοιώθω πως έχω την νομιμοποίηση, αλλά και με την ιδιότητα του Περιφερειακού Συμβούλου ,να καταθέσω την άποψή μου.

-Όχι δεν θ’ αναφερθώ στην στρεβλή οικιστική ανάπτυξη της πόλης και τις χωρίς αποτελεσματικό, λειτουργικό σχέδιο, παρεμβάσεις που την έκαναν ένα αφιλόξενο οικισμό για τους επισκέπτες αλλά και τους κατοίκους της.

-Ούτε σε όσα έγιναν ή δεν έγιναν στο παρελθόν ,τα οποία θα καθορίσουν το μέλλον της .

Θέλω να γράψω γι’ αυτά που βλέπω ή δεν βλέπω να γίνονται και άλλα που εισπράττω καθημερινά, για τα εφικτά που μπορούν να καθορίσουν το μέλλον της περιοχής στη μετά λιγνίτη εποχή. Για μία περιοχή για την οποία συμπάσχω και με αφορά μαζί με φίλους , συγγενείς ,γνωστούς και τον ανώνυμο πολίτη ,τη νέα και το νέο, που βλέπουν να φεύγει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους άνεργοι χωρίς προοπτική ,χωρίς ελπίδα.

Πού να στηριχτεί η επόμενη μέρα ,στα φωτοβολταϊκά ,στις ανεμογεννήτριες ,στο Υδρογόνο, σε πιθανές αόριστες μελλοντικές επενδύσεις; ή να στραφεί σε ένα πιο ρεαλιστικό σχεδιασμό που θα αξιοποιεί την αυτοδυναμία της:

-Πρώτος πυλώνας, η αγροτική οικονομία , ο εκσυγχρονισμός της ,η ανάπτυξη νέων τάσεων και καθετοποίηση παραγωγής.

-Δεύτερος, η σύνδεση της περιοχής με το διαθέσιμο τουριστικό προϊόν . Δίπολο με την περιοχή Αμυνταίου ,που θα αξιοποιεί τις λίμνες της περιοχής ,τη Βλάστη , το Νυμφαίο , την Κλεισούρα ,τα οινοποιία, άλλους προορισμούς . Αλλά και την σύνδεσή της με τις Πρέσπες ,τα χιονοδρομικά, τα γειτονικά Βαλκάνια. Μουσειακή αξιοποίηση της λιγνιτικής ιστορίας της περιοχής. κ.α. Η πόλη της Πτολεμαΐδας διαθέτει το κύριο όγκο ξενοδοχειακών καταλυμάτων της ευρύτερης περιοχής. ( Ούτε μία γραμμή δεν υπάρχει γι’ αυτά στο Χωροταξικό της Δυτ. Μακεδονίας που συζητείται αυτή την χρονική περίοδο).

-Τρίτος ,η δημιουργία στη περιοχή χώρων επιχειρηματικής δραστηριότητας (εγκαταστάσεις ΑΕΒΑΛ,ΑΗΣ Αμυν-Φιλώτα) .Χώροι που είναι απαραίτητο να συνδέονται καθώς και η περιοχή, με σύγχρονα διευρωπαϊκά δίκτυα (κάθετος οδικός άξονας, Ε65) αλλά και σύγχρονο σιδηρόδρομο με ηλεκτροκίνηση ,με την Ευρώπη.

-Τα παραπάνω σε συνδυασμό με την ανάπτυξη Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου με συναφή πανεπιστημιακά τμήματα (η Δυτ. Μακεδονία είναι η μόνη ηπειρωτική περιφέρεια χωρίς Παν/κό Νοσοκομείο), μαζί με την πλήρη στελέχωση των άλλων μονάδων υγείας ,των υπηρεσιών του δημοσίου , της αυτοδιοίκησης, την πλήρη ανάπτυξη του πανεπιστημίου και την στελέχωσή του ,θα κρατήσουν τη νέα γενιά στο τόπος μας αντιμετωπίζοντας έτσι το οξύ πρόβλημα που θα προκαλέσει η απολιγνιτοποίηση.

Είναι γνωστή η θέση μου και η θέση της παράταξής μας για τη Σήραγγα της Κλεισούρας. Όχι αρνητική ,όπως φρόντισαν κάποιοι να μας αποδώσουν ,αλλά βασισμένη σε προτεραιότητες που αντανακλούν στο σύνολο της Περιφέρειας. Γιατί αν είχε να επιλέξει η Εορδαία ανάμεσα από τα παραπάνω και μία σήραγγα που θα οδηγούσε τους Εορδαίους κατά 18’ λεπτά νωρίτερα στην Καστοριά, γιατί αυτό μόνο θα είναι το όφελος, διακινδυνεύοντας σημαντικές αναπτυξιακές υποδομές , είμαστε βέβαιοι για το ποιά θα ήταν επιλογή. Αν όμως παραδεχτούμε ότι δεν είμαστε ικανοί να σχεδιάσουμε ορθολογικά και με προτεραιότητες το μέλλον του τόπου μας, τότε κάθε επιλογή ήσσονος σημασίας δικαιολογείται.

Υ.Γ.: Και επειδή πρέπει να ενσκήψουμε και στην μεγάλη δοκιμασία που περνάει η Εορδαία με την πανδημία και τους συνεχόμενους περιορισμούς δύο μήνες σχεδόν. Το μεγάλο ερώτημα παραμένει ,αν η αντιμετώπιση του προβλήματος έγινε με τον πιο ενδεδειγμένο τρόπο. Η απάντηση δυστυχώς είναι όχι, αφού η με συγκεντρωτικό τρόπο διαχείριση της πανδημίας από την Αθήνα για όλη τη χώρα ,οδήγησε σε άδικα οριζόντια μέτρα. Συγχρόνως όμως αφέθηκε η τοπική οικονομία στην τύχη της ,χωρίς αποτελεσματικά και με καθυστέρηση υλοποίησης μέτρα στήριξης της τοπικής οικονομίας ,με τοπική ευθύνη (Περιφέρεια).