Από το Μάρτη είπαν ότι θα αλλάξει η ζωή μας, αλλά δεν το κατάλαβε, πώς δηλαδή θα γίνει αυτό; Τώρα το είδε και εγείρει το ερώτημα; Ποιος τη ζωή μας, ποιος την κυνηγά; Και θυμάται τους στίχους του Καβάφη από τα ΤΕΙΧΗ:
« Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη
…..
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών η ήχον Ανεπαισθήτως μ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.»
Μόνο που τώρα ο αποκλεισμός μας από τη ζωή έγινε με άλλο τρόπο: συστηματικά, μεθοδικά, πιεστικά, βίαια, σπασμωδικά, με ισχυρές δόσεις φόβου. Ένας συνδυασμός ικανός να φέρει το σοκ.
Ο ιός ήρθε χωρίς να μας ρωτήσει και έφερε μαζί του την απειλή ότι μεταδίδεται πολύ γρήγορα. Αυτό ήταν. Έσπειρε το φόβο του άγνωστου κι εκείνον του θανάτου.
Ακολούθησε η αντιμετώπισή του από τους ειδικούς και τους πολιτικούς, οι οποίοι έφεραν στη ζωή μας την αλλαγή με τις λέξεις: lockdown, το μήνυμα, το χαρτάκι, η αστυνομία, το πρόστιμο, η ατομική ευθύνη, η απαγόρευση κυκλοφορίας, τα μέτρα, η ώρα, η απαγόρευση εκτός νομού, το πρώτο κύμα, το δεύτερο κύμα, το τρίτο κύμα, οι αριθμοί, οι νεκροί, οι ΜΕΘ, οι διασωληνώσεις, οι μεταλλάξεις, τα εμβόλια, το άνοιξαν έκλεισαν τα καταστήματα και τα σχολεία, οι αλλαγές στα ωράρια, οι κόκκινες και οι πράσινες ζώνες, η τηλεκπαίδευση , η τηλεργασία αλλά και τα εμβόλια, τα καινούργια φάρμακα.
Αυτό ήταν. Βρήκε την απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα: ποιος τη ζωή μας ποιος την κυνηγά. Είναι αυτό που νιώθει κάθε μέρα, όταν για να βγει από το σπίτι πρέπει να γράψει στο χαρτί την αναφορά για τη μετακίνηση, αλλιώς η αστυνομία περιμένει στη γωνία για το πρόστιμο και να έχει ενημερωθεί για τα ωράρια των υπηρεσιών, το άνοιγμα κλείσιμο των σχολείων και της αγοράς. Όταν επιστρέψει στο σπίτι, τη σκυτάλη παίρνουν τα ΜΜΕ που βομβαρδίζουν το μυαλό με τα μέτρα, τους αριθμούς, τους νεκρούς…. Και σπέρνουν ασταμάτητα το φόβο του θανάτου. Πουθενά δεν βρίσκει ησυχία.
Μας έκλεισαν έξω από τη ζωή με πίεση, ένταση, κυνηγητό της αστυνομίας, με συλλήψεις, ξύλο, με ήχους ηχηρούς από τα ΜΜΕ. Τόσο ηχηρούς που θόλωσαν το μυαλό, διέλυσαν τη σκέψη, τρόμαξαν την ψυχή. Να μη μπορεί να ηρεμήσει και να δει το έξω, τον ήλιο, τον αέρα, την ελπίδα που φέρνουν τα νέα της επιστήμης: το εμβόλιο, τα φάρμακα και το δικό μας λουλούδι, τον κρόκο, που χρόνια προσφέρει τις θεραπευτικές του ιδιότητες στην ιατρική, αλλά εμείς σχεδόν το αγνοούμε.
Η ζωή μας είναι μία και θέλουμε να τη ζήσουμε και να τη χαρούμε.
Κοζάνη 10-2-2021
Γκουτζιαμανη Γιάννα
Γίναμε μαλθακοί και δεν αντέχουμε τιποτα…
Σωστά τα λέτε, αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ο εχθρός δεν είναι ούτε ταξικός ούτε κομματικός. Τον λένε κορονοίο και η μόνη σχέση με την ¨άλλη¨ πλευρά είναι η κορόνα…
Ο αγώνας καθημερινός και πολυεπίπεδος,όσο μπορεί.όσο αντέχει η ψυχή του καθενός.Η κ.Γκουτζιαμάνη με καθαρή ματιά και αγωνιστική σκέψη είναι παρούσα,εξακολουθώντας να συνδιαμορφώνει.
Προσωπικά τη συγχαίρω.
Σοφια Τρικελιδου