Πρόταση για την  οικονομική ανάπτυξη Λιβαδερού και Καμβουνίων (Μέρος 4β από 4) (του Ανδρέα Τσιφτσιάν)

7. Λιβαδερό – Καθετοποιημένη επιστημονική και αγροτική μονάδα

(80-120 θέσεις εργασίας)

7.1. Μονάδα παραγωγής βιοτοξικών δηλητηρίων⁴⁰

Πρόκειται για μία επιχείρηση με εξειδικευμένες και πανάκριβες  θέσεις εργασίας, αλλά τα δύσκολα φέρνουν τα λεφτά. Δεν είναι τυχαίο ότι Γερμανία, Γαλλία, Αυστραλία και ΗΠΑ, είναι πρώτες χώρες παραγωγής στον κόσμο. Τα καλά τα κρατούν βέβαια για τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα.

Μονάδες παραγωγής βιοτοξικών δηλητηρίων της πανίδας δηλητηριωδών ειδών (ερπετά, αράχνες, βάτραχοι, σκορπιοί), παράγουν κάθε είδους δηλητήρια, κυρίως για την φαρμακοβιομηχανία και την βιομηχανία καλλυντικών.  Χρησιμοποιούνται στην παραγωγή αντίδοτων ή παυσίπονων κυρίως για καρκινοπάθειες, αλλά και  άλλων φαρμάκων για διαβήτη, υπέρταση ή καρδιοπάθειες. Αντίθετα με τα οπιούχα παυσίπονα δεν έχουν παρενέργειες. Είναι πολύ πιθανόν κάποιο από τα φάρμακα που  έχετε πάρει στην ζωή σας,  να περιέχει τοξική πρωτεΐνη φιδιού χωρίς να το γνωρίζετε.

Η παγκόσμια παραγωγή σήμερα ανέρχεται σε 5 τόνους ετησίως. Η ζήτηση για τα αμέσως επόμενα χρόνια θα ανέλθει σε 20 τόνους! Η τοξίνη (ανάλογα πάντα με το είδος), σε στερεοποιημένη-κρυσταλοποιημένη μορφή, μπορεί να κοστίζει μέχρι 30.000 ευρώ, το γραμμάριο.  Αυτή είναι η τιμή της αγοράς σήμερα.

Επίσης, πέρα από την παραγωγή του προϊόντος, τα ποσά που επενδύονται   στην επιστημονική έρευνα του drug design είναι τεράστια. Οι πελάτες είναι (εκτός από τις φαρμακοβιομηχανίες και  εταιρίες καλλυντικών) και πανεπιστήμια ιατρικής έρευνας. Οι πωλήσεις γίνονται στις περισσότερες φορές με προθεσμιακά συμβόλαια. Προθεσμιακά συμβόλαια σημαίνει ότι το προϊόν πληρώνεται πριν ακόμη παραχθεί, εφόσον η μονάδα είναι σε θέση (ή για να είναι σε θέση) να προμηθεύσει στην ποσότητα που υποσχέθηκε.

7.2 Φάρμες αλόγων αιμοδοτών για παραγωγή πλάσματος^41,42.  

Πέρα από φάρμακα και παυσίπονα λοιπόν, η φαρμακοβιομηχανία παράγει και αντίδοτα δηλητηρίων. Για την παραγωγή αντίδοτων (βλ. βίντεο στις παραπομπές), χρησιμοποιούνται άλογα, τα οποία εκτρέφονται σε ειδικές φάρμες για αυτόν τον σκοπό. Το αίμα των αλόγων αιμοδοτών (μετά από μετάγγιση δηλητηρίου)  παράγει αντισώματα, τα οποία και απομονώνονται για την παραγωγή φαρμάκων.

Εφόσον παρθεί το  αίμα των αλόγων, απομονώνεται από αυτό το πλάσμα αίματος. Το πλάσμα είναι ένα πορτοκαλί ή κιτρινωπό υγρό, το οποίο αποτελεί το 55% περίπου της συνολικής ποσότητας αίματος. Μέσα σ’αυτό βρίσκονται τα αντισώματα, τα οποία έχει παράξει το ανοσοποιητικό σύστημα του αλόγου. Αυτό είναι και το τελικό προϊόν πώλησης που αποστέλλεται στην φαρμακοβιομηχανία για την παραγωγή αντιοφικών ορών.

Αυτό το υγρό κοστίζει το βάρος του σε χρυσό.

Δεν υπάρχει ένα αντίδοτο για όλα τα δηλητήρια. Υπάρχει ένα αντίδοτο για κάθε δηλητήριο ξεχωριστά, ανάλογα πάντα με το είδος. Τα ατυχήματα από «τσιμπήματα» δηλητηριωδών ειδών ανέρχονται στον κόσμο σε εκατομμύρια περιπτώσεις με αυξητική τάση λόγω της επέκτασης και «εισβολής» του ανθρώπου σε φυσικά περιβάλλοντα. Η  βιοποικιλότητα των δηλητηριωδών ειδών είναι τεράστια, όπως όμως και η έλλειψη αντίδοτων στην παγκόσμια αγορά, ειδικά για περιοχές της Ασίας, Λ. Αμερικής και Αφρικής.

Επιστήμη και κτηνοτροφική οικονομία είναι εδώ το πολυλειτουργικό μοντέλο στην πράξη. Οι δύο επιχειρήσεις μπορούν να συνυπάρξουν και η μία να είναι η συνέχεια της άλλης στην ίδια περιοχή.

Μπορώ να υποθέσω ποιές αντιδράσεις απέχθειας μπορούν να προκαλέσουν τέτοιες εικόνες στον καθένα από εσάς, όταν βλέπετε ερπετά. Οι ίδιες δημιουργούνται και σ’εμένα. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας.

Τα δύο τελικά προϊόντα,  τόσο οι βιοτοξίνες όσο και το πλάσμα αίματος, είναι  υπερπολύτιμα, πανάκριβα προϊόντα, ιδιαίτερα υψηλής ζήτησης και προστιθέμενης αξίας, εξαιρετικά υψηλών τζίρων και εισοδημάτων.

Δυστυχώς, τέτοιες επιχειρήσεις  δεν υπάρχουν στην Ελλάδα, αλλά ένα κέντρο τέτοιων μονάδων είναι επένδυση  ευκαιρίας, ειδικά η περίπτωση μιας καθετοποιημένης μονάδας με όλα τα στάδια παραγωγής (τοξίνη, αίμα, πλάσμα), εκτός από το τελευταίο που είναι η παραγωγή των τελικών σκευασμάτων.

Ανεξάρτητα από την συζήτηση για τον Δήμο Σερβίων, την θεωρώ επένδυση εθνικής αξίας.  

Για την Ελλάδα θα μπορούσαν να δημιουργηθούν σημαντικές ευκαιρίες σε συνδυασμό με έρευνα και ανάπτυξη. Εξαγωγή καινοτομίας,  εκτός από το προϊόν.

Αυτή είναι η οικονομία παραγωγής της γνώσης.

Ένα τέτοιο κέντρο προτείνω για τον Δήμο μας, στο Λιβαδερό.

Εκτός από τις θέσεις εργασίας οι αμέσως επόμενοι κερδισμένοι θα ήταν οι κτηνοτρόφοι της περιοχής, εκτροφείς αλόγων αιμοδοτών,  με εντυπωσιακή αύξηση των εισοδημάτων τους.

Είναι το έργο που οφείλει να συμπληρώσει οπωσδήποτε την «μαγική», δήθεν αναπτυξιακή λίστα, στην οποία τα μισά έργα είναι φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, δηλαδή φύκια για μεταξωτές κορδέλες.

Αναδυόμενη οικονομία στα παραπάνω;

Μαντέψτε,

η Τουρκία!

Φυσικά, όλα αυτά τα  ανέφικτα για τους Έλληνες, είναι εφικτά μόνο για τους Τούρκους. Εμείς είμαστε πιο προσγειωμένοι στην «πραγματικότητα» (έτσι ονομάζουμε τον καναπέ μας).

Τώρα βέβαια μεταξύ μας, το πιο πιθανό είναι να  συνεχίσουμε να μιλάμε για στέρνες και ποτίστρες. Μέχρι εκεί θα φτάσουν οι  «επενδύσεις» για το Λιβαδερό.

(Συνεχίζεται με τον επίλογο…)

Ανδρέας Τσιφτσιάν

Οικονομολόγος

Παραπομπές:

40. https://www.youtube.com/watch?v=KUeKPaUDMlU&ab_channel=TRTWorld
41. https://www.youtube.com/watch?v=W277rt1Dzt4&ab_channel=CSL

42. https://www.youtube.com/watch?v=I8ARFXkjAyo&ab_channel=fronterasdesk