Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος χοροστάτησε και προεξήρχε στις ι. Ακολουθίες (Μεγάλη Παρασκευή, Πρωί) στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βελβεντού.
Κι ήταν σαν να προεξάρχει και σαν να χοροστατεί και σ’ όλους τους Επιταφίους (τουλάχιστον) της Α.Π.Β.
Το Πρωί της Μεγάλης Παρασκευής διαβάζονται οι Μεγάλες Ώρες και ακολουθεί ο Εσπερινός. Στη διάρκεια του Εσπερινού γίνεται η Αποκαθήλωση, εξέρχεται από το Ιερό και εισοδεύεται στον Κυρίως Ναό ο Επιτάφιος, ο οποίος τοποθετείται στο στολισμένο Κουβούκλιο στο κέντρο του Ναού.
Την ίδια Μεγάλη Ημέρα μια πολύχρωμη ανθοδέσμη σχημάτιζαν οι Επιτάφιοι όλων των Ενοριών της Αρχιερατικής Περιφέρειας Βελβεντού, συνιστώντες την οργανική ενότητα, μέσα στο λειτουργικό κλίμα, γύρω από τον Επίσκοπο: Κοιμήσεως της Θεοτόκου Βελβεντού, Παλαιογρατσάνου, Πλατανορέματος, Λευκάρων, Ροδίτη, Μεσιανής και Κουβουκλίων, Βαθυλάκκου, Νεράιδας, Ίμερας και Αύρας, Πολυφύτου, Αγίας Κυριακής, Καταφυγίου και Αγίου Διονυσίου εν Ολύμπω Βελβεντού.
Απ’ όλους αυτούς τους Επιταφίους, μαζί με τον Ιωσήφ και το Νικόδημο, αναδυόταν το αυτό λειτουργικό ‘’μοιρολόι’’ στον νεκρό, γυμνό και άταφο, γλυκύτατο Ιησού, ο κοινός ‘’ευσυμπάθητος θρήνος’’: ‘’Πώς σε κηδεύσω, Θεέ μου; Ή πώς σινδόνιν ειλήσω; Ποίαις χερσί δε προσψαύσω το σον ακήρατον σώμα; Ή ποία άσματα μέλψω τη ση εξόδω, οικτίρμων;’’ (Δοξαστικό Αποστίχων Εσπερινού Μεγάλης Παρασκευής).
Μια οπτική ανθοδέσμη οι Επιτάφιοι (σαν μικροί λειτουργικοί πυρήνες) μέσα σε μια μεγάλη σε έκταση επιφάνεια (με ποικίλες ομορφιές) όπου βρίσκονται διεσπαρμένες οι Ενορίες.
Μια πολύχρωμη σύνθεση, μια ασύλληπτη ομορφιά, που αναδεικνύει το μεγαλείο της ενότητας (υπόδειγμα ενότητας για τις διεθνείς και τοπικές κοινωνίες) με τη διατήρηση της ετερότητας του καθενός διαφορετικού και μοναδικού άνθους.
Όλα (πρέπει να) κινούνται με επίγνωση προς τη σύνθεση. Οποιαδήποτε αντι- κίνηση αυτονόμησης με εκκλησιολογικά κριτήρια (δεν υπάρχει τέτοια εδώ – η επισήμανση έχει θεωρητικό και μόνο χαρακτήρα) θα ηχούσε παράταιρα ως ‘’αποτείχιση’’.
Όλα αγιάζονται και φωτίζονται: ‘’Με τον Σταυρόν, τον θάνατον, την ταφήν και την Ζωηφόρον Ανάστασιν του Χριστού… όλα αγιάστηκαν, όλα φωτίστηκαν, ο κλεισμένος παράδεισος άνοιξεν…’’. (Ποιμαντορική Εγκύκλιος επί τω Αγίω Πάσχα 2017, του Σεβ. Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου).
Τα παραπάνω είναι δωρεές του Ιησού Χριστού κι ανοίγουν (δεν κλείνουν) δρόμους: ‘’Ο Σταυρός και η Ανάστασις χάρισε στον άνθρωπο την επικοινωνία της αγάπης, έδωσε πνεύμα ενότητος, αλληλοκατανοήσεως και αμοιβαίου σεβασμού και μ’ αυτά τα όπλα οφείλουμε να νικούμε όλες τις δυσκολίες και τα σημερινά προβλήματα. Ο Σταυρός και η Ανάστασις ανοίγει δρόμο στα αδιέξοδα’’, τονίζει στο ίδιο μήνυμά του ο Σεβ. κ. Παύλος.
Ευτυχώς ανοίγονται ήδη δρόμοι στα αδιέξοδα με πρωταγωνιστές μικρά παιδιά. Ένα περιστατικό: ‘’Ποιος είναι μέσα στον Επιτάφιο;’’, ρώτησε ο πατέρας το μικρό του γιο στο προαύλιο του Αγίου Διονυσίου Βελβεντού το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής. Η απάντηση του μικρού με άφησε άφωνο: ‘’Η ζωή εν τάφω!’’. Αυτή η απάντηση του μικρού παιδιού θα σχεδιάσει το μέλλον.
Στη συνέχεια παραθέτω (μια βλάβη στον υπολογιστή έφερε την καθυστέρηση) ένα φωτογραφικό απάνθισμα από τους Επιταφίους των Ενοριών της Α.Π.Β.
π. Κωνσταντίνος Ι. Κώστας
παπαδάσκαλος
20-4-2017
Ο επιτάφιος του Παλιογραγράτσανου είναι του ΡΟΔΙΤΗ.