Γειά σου ρα Κώτια*, πως κι έτσια ρα κι μι θυμήθκις χαραϊάτ΄κα μι τ΄ς τσιούμπλις στα μάτια; (ου Κώτιας τ΄ς Βιλίκους είνι)
-Σι πήρα για να σι προυλάβου να μην ανιβάισ΄ του κινούργιου ιπεισόδιου απ΄του “Δεν του ZOOM’i” γιατί είιδα του προυηγούμινου του ανέβασις!
Γιατί ρα Κώτια, γίνγκιν τίπουτα; Του απαγόριπσαν;
-Όχ΄αρά δεν γίνγκιν καντίπουτας, μη θαρρείς, αλλά να σι πώ τ΄ μάβρ΄ ΄ν αλήθεια η Αφρατή έπαθιν΄τέτχιου χνέρ΄* που του φσάει κι δεν κρυών΄.
Του διάβασα αργά του βράδ΄ κι λιέου άιντι να ξημιρώσ΄ κι να τ΄ανιβάσου.
-Μη φκιάντς καντίπουτα, γιατί άμα στ΄αραδιάσου τι πράγματα γίνγκαν τα τραβάς τα λίγα μαλλιά που έχς.
Ε ρα, όχ΄κι λίγα έχου παραπάν απ΄τι σένα κι ας είσι καμιά δικαρά χρόνια μ΄κρότιαρους.Αλλά δεν είνι αυτό του θέμα μας τώρα κι πέμι τι γίνγκιν μι ΄ν Αφρατή κι μι πήρις που ακόμα δεν ξύπνησαν οι αρνίθις που έχν ιδώ σ΄γειτουνιά κι μι ξυπνούν χαραϊάτ΄κα πριν βαρέσ΄ ου ήλιους απ΄του βνό τ΄ς κυρά Βγένας (πανιτουλικό).
-Άκσι να δείς, του είδις του ιπεισόδιου, ε του είδαν κι άλλ΄πουλλοί κι δεν ξέρου απού πότι για να μπουρέσν να σκαρώσν του χνέρ. Μι προυσέχς;
Ε ρα κι σύ, πως δεν σι προυσέχου, μι μη φκιάντς σαν τουν Μήκα που χπχέτι κι ρουτάει έναν ντόνα αν του ακούν, enyway* προυχώρα παρακάτ.
-Πήγιν ιένας κύριους ίσια μι σαράντα όπους λιέν αυτοί που γνουρίζν πρόσουπα κι πράγματα κι χτύπσιν του κουδούν΄ απ΄του σπίτ΄ τ΄ς Αφρατής κι τ΄ν είπιν ότ΄ είνι απού του ΣΔΟΕ τ΄ς Άρτας κι ότ΄ πήριν ιντουλή να κάμ΄έλιγχουν για τ΄σύνταξ΄ τ΄Παντιλή.
Ανταριάσκιν λίγου η Αφρατή κι προσπάθ΄σιν να τουν ψαρέψ΄ για να δεί πώς κι έτσια έρχιτι απ΄τ΄ Άρτα κι δεν είνι απού του θκό μας ΣΔΟΕ. Τ΄λιέει κι αυτός ιπειδή είναι λιπτό του θέμα κι δεν τα πρέπ΄ να πάρ΄έκτασ΄ διδουμένου ότ΄ υπάρχ΄ κι προυστασία προυσουπικών διδουμένων για τάφτου ήρθα να στα πώ. Δεν τ΄καλουφάνκιν η όλ΄ υπόθισ΄, ουμιλούσιν κι βαριά Κουζιανιώτ΄κα ου υπάλληλους κι προυσπάθ΄σιν να καταλάβ΄ τι γίνιτι κι τι μαϊρέβιτι.
Τουν ρώτσιν κατ΄αρχήν πώς λέγιτι, τουν ίλιγαν Σκλέντζα, Αριστείδη Σκλέντζα , πώς ουμιλάς έτσια καλά τα Κουζιανιώτ΄κα, αφού είσι απ΄ ΄ν Άρτα; Α, διορίσ΄κα σην Κόζιαν, έκατσα ιένα χρόνου βρήκα κι μιάν κουπέλα από ιδώ κι ΄ν παντρέφκα. Ιδώ σ΄έχου, σκέφτιτι κι η Αφρατή, τίνους κουρίτσ΄ μπρέ πήρις, πήρα του κουρίτσ΄ τ΄ Κουκόλ΄ τ΄Κακαμάντζα που κάθουνταν πίσου απ΄του παλιό ταχυδρουμείου ικεί σ΄ν Ιντικάτ΄Ουκτουμβρίου, πίσου απ΄του πιρίπτιρου τ΄Κώστα τ΄Πλήϊνα. Ικεί που υπήρχιν ιένας τρανός πλάτανους κι ιένα πηγάδ΄.
Ου ντιπ χαμέν΄ είμι, δεν σ΄είπα να απιράισ΄ μέσα να σι κιράσου κι ιένα κουλουκθάτου, τι να σι πώ, είνι του κάτι άλλου, να δείς κι τα ουραία πιτσιτάκια απ΄δεν πρόλαβαν να τα δούν ου ζουρλουγιατρός κι ου Μήκας, γιατί μας έκουψαν. Δεν πειράζ ΄κυρία Αφρατούλα, για άλλουν λόγου ήρθα, άκσι τώρα, τα πρέπ΄ να μι δώισ΄ είκουσι χιλιάρκα να τα καταθέσου για λουγαριασμό σ΄ σ΄ν υπερισία για να μην σι κάμν έλινχουν κι βρούν ότ΄ ου Παντιλής είνι ιδώ κι δυό χρόνια πιθαμένους, τριάντα μήνις για ν΄ακρίβια κι δεν είνι δηλουμένους ως πιθαμένους κι ισύ παίρσ΄ τ΄σύνταξ΄ ως μη όφειλις. Τα τα τακτουποιήσου κι τα σι φέρου τα χαρτιά ότ΄δεν χρουστάς καντίπουτα. Γιατί είνι πουλλά τα λιφτά Άρη, μι συμπαθάς, Αφρατή. Άμα βάλτς τ΄ς μιστοί, τριάντα μήνις ιπί τέσσιαρς χιλιάδις, δώρα ιννιά χιλιάδις κι του ρέβμα τ΄ς Διής που δεν πλέρουνέτι άλλις τρείς χιλιάδις του χρόνου, σύνουλου ιφτά χιλιάδις, τουν ΕΝΦΙΑ για δυόμισ΄ χρόνια μαζόνιτι ιένα σιβαστό πουσόν κουντά στ΄ς διακόσις χιλιάδις. Ινώ τώρα τα ξιμπιρδέπς μι είκουσ΄.
Κι τι πρέπ΄να κάμου, μπρέ;
ΤΙ τα πρέπ΄να κάμς; να παρσ΄ μια βιβαίουσ΄ απ΄τι αφτόν τουν ζουρλουγιατρό κι μι μάρτυραν του Μήκα να παέντς να τουν θάπς τώρα που δεν κυκλουφουρούν κι πουλλοί μι του κουρουνιό κι δεν τα σας πάρν κι χαμπάρ΄ κι σώθκιν η δλειά! Δώσιμι τα είκουσ΄ χιλιάρκα να τακτουποιήσου τ΄δλειά κι ούδι γάτα ούδι ζημιά. Πάρι κι ιένα σταθιρό απού ΄ν υπερεσία μ΄ για ώρα ανάγκ΄, πέ κι ΄τ΄ φαντασμέν΄ ΄ν Αγγέλα να μην ουνειρέβιτι να φκιάσ΄ του ίδιου γιατί έσφιξαν τα ζμνιά για να μη πώ τίπουτας άλλου. Αλλιώς, σας γλέπου να ψάχνιτι τουν Κούγια για να σας γλυτώσ΄ σαν τουν Λιγνάδ΄. Κι΄είχιν αφτό του πιδί ιέναν τόσου καλό πατέρα, Τουν Τάσιου,έγραφιν κριτικές, τουν είχα γνουρίσ΄ σ’ν Ιπίδαβρου κι έφαγάμι πουλλές φουρές αντάμα κι μι τουν Τζόγια κι μι τ΄Σκούντζου, τρανοί ηθουποιοί κι αυτοί.
Του έδουκιν τα είκουσ΄ χιλιάρκα κι πιρίμινιν να γυρίσ΄ σι καμόσις μέρις άνταμα μι τα χαρτιά . Απέρασαν τρείς-τέσσιαρς μέρις, τ΄ν είχαν ζώσ΄ κι τα φίδια κι μιαν κι δυό παίρν΄ τηλέφουνου σ΄ν Άρτα κι βγαίν΄ ιένα μπακάλ΄κου, ξαναπαίρν΄ πάλι του ίδιου, ιτότις κατάλαβιν ότ΄ ΄ν πάτσιν!
Ιφχαριστώ ρα Κώτια για ΄ν ιμημέρουσ΄ ήταν λιπτουμιρέστατ΄, δώσι ρα χιριτισμούς στ΄μάνας σ΄ ΄ν Ξιάνγκλια κι σι όλνους όσ΄ ρουτούν για μένα, αν ρουτούν κιόλαντς.
*
Κώτιας = Κώστας
Βιλύκου = Γλυκερία, Γλύκα
Χνέρ = Παθαίνω πλάκα
Enyway = Τέλος πάντων
Ξάνγκλια = Αλεξανδρα
Μήκας Ελίμειος
25 Φεβρουαρίου 2021
Βιλύκου δεν είναι Γλυκερία. Προέρχεται από το σλαβικό γυναικείο όνομα Βελίκα το οποίο στην Ελλάδα μεταφράστηκε στις περισσότερες περίπτωσεις μεταφράστικε ως Πασχαλιά καθώς γιόρταζε ανήμερα της Ανάστασης
Αγαπητέ φίλε, στην Κοζάνη μια ζωή άκουγα τη Γλυκερία να την φωνάζουν Βιλύκου αν κάποιος μετάφρασε το Σλάβικο όνομα Βελίκα σε Βιλύκου δεν σημαίνει ότι είναι και σωστό. Άλλωστε, τα Κουζιανιώτ΄κα είναι, όπως μου αρέσει να λέω, σαν της Ίνδιας τα φανάρια που που δεν τα βλέπεις με το πρώτο (Καββαδίας). Άλλα γράφεις, άλλα διαβάζεις και άλλα εννοείς.
Μήκας Ελίμειος
Το Βελίκα ως όνομα γιορτάζεται ανήμερα του Πάσχα καθώς προέρχεται από το Βελίκντεν, το οποίο σημαίνει Πάσχα. Στα ντόπια χωριά ήταν συνηθισμένο όνομα και μεταφράστηκε σε Πασχαλιά ακριβώς γι’αυτόν τον λόγο. Τώρα στην Κοζάνη μάλλον αυτοσχεδιάσατε διαφορετικά.
Τους χαιρετισμούς μου κ. Βούρκα
Συγγνωμη σε Πασχαλιά
Μια διόρθωση. Η αγγλική λέξη anyway γράφεται με Α κ όχι με e στην αρχή της λέξης! Ευχαριστώ πολύ!
Φίλε μου, ευχαριστώ πολύ για τα χαιρετίματα, φαίνεται δεν πρόσεξες για τις Ίντιας τα φανάρια που έγραψα κι του έγραψα κι αλάθουν, όπους κι ΄ν Πασχαλιά απ΄΄ν έκαμα Βιλύκου δεν τα γράψου του αγγλικό στα Κουζιανιώτ΄κα. Άλλωστε μόνος το είπες, αυτοσχεδιάζουμε.
Να είσαι καλά και όταν γλέπς κι κάνα αλάθουν δεν μι πειράζ΄να του γράφς, έτσια τα γίνουμι καλύτιρους.
Να ΄σι καλά