Για τον νομοθέτη και τον ποινικό κώδικα η σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων παραγράφεται με το πέρας της πενταετίας και εφόσον η πράξη δεν έχει καταγγελθεί στις αρμόδιες αρχές.
Ποιος βιασμός μπορεί ουσιαστικά να παραγραφεί από την ψύχη και το σώμα ενός παιδιού;. Ποιος νόμος είναι αρκετός για να τιμωρήσει τους παιδεραστές και τους κατ ε’ εξακολούθηση βιαστές;
Ένα από τα πιο ειδεχθή εγκλήματα, που καθορίζουν το μέλλον και την πορεία, από την αθωότητα στην βίαιη ενηλικίωση και την πρόωρη διαμόρφωση σεξουαλικής ταυτότητας.
Δυο μάτια φωτεινά που βυθίζονται ξαφνικά στο σκοτάδι μετατρέποντας τη χαρά σε φόβο.
Μια κοινωνία που πολλές φορές σιωπά συνένοχα.
Οικογένειες θυμάτων που ντρέπονται να καταγγείλουν τον δράστη, όταν αυτός βρίσκεται στο στενό τους περιβάλλον.
Ένα αόρατο βαθύ τραύμα, που κόβει την ανάσα και την δίψα για ζωή, θα ακολουθεί σε κάθε βήμα παιδιά που έζησαν την θηριωδία .
Παιδιά με όνειρα, παιδιά που μεγάλωσαν απότομα, χωρίς να προλάβουν να γευτούν την γλύκα των παιδικών τους χρόνων.
Η εξέλιξη κάθε κακοποιημένου παιδιού είναι διαφορετική και η στήριξη του, θα έπρεπε να είναι δεδομένη τόσο από το οικογενειακό περιβάλλον όσο και από την πολιτεία.
Ο φόβος έχει πολλά πρόσωπα και επισκιάζει την ανάγκη του θύματος να μιλήσει.
Η εύκολη κριτική, το δάχτυλο που θα υψωθεί, λειτουργεί αποτρεπτικά σε κάθε κακοποιημένη ψύχη και σώμα για να εκφραστεί.
Η ζωή των παιδιών αυτών άλλαξε για πάντα! Καμία ποινή δεν μπορεί είναι αρκετή για τέτοιου είδους εγκλήματα, αρνούμαι να βρω έστω και μια δικαιολογία, κανένας νομοθέτης δεν μπορεί να παραγράψει την κόλαση που βιώσαν τα θύματα.
Το κράτος θα πρέπει να επανεξετάσει τις ποινές και τις παραγραφές τέτοιου είδους κακουργημάτων.
Είμαστε υποχρεωμένοι να προστατεύσουμε τα παιδιά μας με κάθε τρόπο από τις κτηνώδεις ορέξεις ορισμένων. Καμία ανοχή!
Γράφει η Αγνή Τσίπου
Σπουδάστρια Δημοσιογραφίας Συντακτών και Ρεπόρτερ
Του ΔΙΕΚ Κοζάνης
