Μέσα στους τόσους αδόκητους θανάτους
που μας σφυροκοπάνε τα δελτία
στα εντελώς απάνω απάνω πέρασε η είδηση
«Θάνατος ποιητή στην επαρχία…»
Συμβάν ασυνήθιστο σιωπηλό τραγικό
Αρχαιογνώστης δεινός κι άριστος στίχο – ποιητής
(πολλάκις με “εστιχοποίησεν”)
Επιβλητικός ως αρχαίος θεός που προσκυνούσε
καθημερινά αλλάζαμε τις καλημέρες μας
στη Χ. Μούκα (1-3) που γειτόνευαν οι απελπισίες μας
Η ποίηση κοινός παρονομαστής
Κι αυτός μονος στον ενικό τέχνης θαυμαστής
«Βασίλειος Βατάλης ποιητής λαού»
θα γράφει παρά πόδας στην προτομή του
Και στη μνήμης μας η «Ομήρου Ελιμειάς του»
Φάσγανον λεπίδι ο θόρυβος της ερημιάς του.
(σκίτσο Κ. Ντιος)
καλό παράδεισο….
να΄ στε καλά που τον μνημονεύεται, εσείς και εκείνος ο τελευταίος ρομαντικός παπάς στον Αη Νικόλα.