«Οι μικροί «κανονιέρηδες» είναι η παρέα που όλοι είχαμε ως παιδιά – Με το ποδόσφαιρο συνεχώς μαθαίνεις, σε ταξιδεύει» (Συνέντευξη του Αριστοτέλη Δεληγιάννη για το βιβλίο «Οι «7» μικροί κανονιέρηδες του συνοικισμού»)

Το πρώτο βιβλίο του Αριστοτέλη Δεληγιάννη, με τίτλο «Οι «7» μικροί κανονιέρηδες του συνοικισμού», κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Παρέμβαση. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που καταγράφει την ιστορία μιας ομάδας παιδιών και την περιδιάβασή τους στο χώρο του αθλητισμού και, πιο συγκεκριμένα, του ποδοσφαίρου. Εμπνευσμένοι οι μικροί «κανονιέρηδες» από μία αγγλική ομάδα μεταφέρουν το ιδεώδες του αγγλικού ποδοσφαίρου, την ομαδικότητα, την πειθαρχία, την ανάγκη της προσήλωσης στο στόχο στα πλαίσια ενός τοπικού πρωταθλήματος. Δεν ξεχνούν, όμως, ότι είναι παιδιά και πως πρώτιστός τους στόχος είναι να διασκεδάζουν.

Ο Αριστοτέλης Δεληγιάννης, γεννήθηκε στην Κοζάνη τον Νοέμβριο του 1983. Φοίτησε στο Τμήμα Βιβλιοθηκονομίας και Συστημάτων Πληροφόρησης του Αλεξανδρείου ΤΕΙ Θεσσαλονίκης της Σχολής Διοίκησης Οικονομίας. Το 2011 ξεκίνησε η ενασχόληση του με την αθλητική σύνταξη, καθώς άρχισε να αρθρογραφεί στην εφημερίδα «Αθλητικά νέα» της Θεσσαλονίκης, με αντικείμενο τα μεγάλα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα. Ταυτόχρονα, έγραφε ώρες στο στούντιο του ραδιοφωνικού σταθμού, αναλύοντας τις αγωνιστικές των μεγάλων ομάδων της Ευρώπης. Είναι από το 2013 αρχισυντάκτης της αθλητικής ιστοσελίδας «aris.re», ενώ συμμετείχε στο βιβλίο «Τ’ όνομά τους θυμίζει Θεό». Με την επιστροφή του στην πόλη της Κοζάνης, εργάστηκε κατά καιρούς στην Κοβεντάρειο Δημοτική Βιβλιοθήκη. Μιλάει Αγγλικά και βρίσκεται στο πρώτο έτος Μεταπτυχιακού τίτλου.

• Μία ομάδα παιδιών, των μικρών «κανονιέρηδων», και το υπέροχο ταξίδι τους στο χώρο του αθλητισμού περιγράφεται, κ. Δεληγιάννη, στο πρώτο σας μυθιστόρημα⸱ υπήρξε όντως αυτή η παρέα ή είναι αποκύημα της φαντασίας σας;

Νομίζω πως είναι μία παρέα που όλοι είχαμε όταν ήμασταν παιδιά. Όταν φυσικά υπήρχαν αυτοί οι ανάλογοι χώροι, που από αλάνες τις μετατρέπαμε σε γήπεδα ποδοσφαίρου και που ξημεροβραδιαζόμασταν σε αυτές παίζοντας.

• Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από την καταγραφή της ιστορίας των «κανονιέρηδων»; Τι είναι εκείνο που χαρακτηρίζει αυτή την παρέα παιδιών;

Δε νομίζω πως πρόκειται για κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα, που η ιστορία αυτή μπορεί να περάσει. Μία παρέα παιδιών ή ακόμα και μία παρέα ενηλίκων, μπορούν να αθλούνται καθημερινά είτε έχοντας το ως χόμπι είτε ως διασκέδαση. Η σημασία του αθλητισμού πάντως παραμένει η ίδια. Μένεις μακριά από πράγματα που έχουν κακή επιρροή σε μυαλό και σώμα, γυμνάζεσαι, περνάς καλά, κοινωνικοποιείσαι!

Η παρέα αυτή των μικρών κανονιέρηδων χαρακτηρίζεται από το πάθος και τη θέληση για άθληση και μάθηση. Ξέρετε το ποδόσφαιρο ως το πλέον κοινωνικό σπορ σε όλο τον κόσμο, αυτή την πορεία μπορεί να σου δώσει. Μαθαίνεις συνεχώς καινούρια πράγματα. Σε ταξιδεύει…

• Ποια είναι η δική σας σχέση με τον αθλητισμό;

Υπήρξα κι εγώ κάποτε ποδοσφαιριστής, με βλέψεις μεγαλύτερες ως προς το άθλημα, για να φτάσω σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά προτίμησα το δρόμο των σπουδών και της ενασχόλησης με την αθλητική δημοσιογραφία και την καταγραφή αθλητικών γεγονότων.

• Υπάρχει, θεωρείτε, αθλητική λογοτεχνία στην Ελλάδα; Θα ξεχωρίζατε κάποιο έργο ως πιο αντιπροσωπευτικό;

Υπήρξαν μερικές εξαιρετικές παρουσιάσεις έργων με θέμα τον αθλητισμό, με θέμα το ποδόσφαιρο, κατά το παρελθόν. “Η φανέλα με το νούμερο 9” ήταν το βιβλίο που τότε εμάς, μαζί με την ταινία με τον ομώνυμο τίτλο, μας είχε κάνει εντύπωση για τον τρόπο που παρουσίαζε τα πράγματα στον ελληνικό χώρο για το άθλημα. Η συνέχεια φαίνεται από το πρόσφατο παρελθόν ως και το κοντινό παρόν με αρκετά βιβλία να εμφανίζονται κυρίως από δημοσιογράφους, με ιστορικές καταγραφές ως επί των πλείστον. Χωρίς να επικρατεί η άποψη και σε κάποιες περιπτώσεις βλέπουμε και μερικές μεταφράσεις ξένων έργων. Δε θεωρώ πως υπάρχει αθλητική λογοτεχνία ποδοσφαίρου, ίσως γιατί το άθλημα στην Ελλάδα είναι διαδεδομένο αλλά όχι ανεπτυγμένο όσο θα έπρεπε. Γνωστοί οι λόγοι για αυτούς που το γνωρίζουν.

• Είναι το αθλητικό ιδεώδες κάτι το οποίο μπορεί να περάσει στα παιδιά μέσω της λογοτεχνίας και της ανάγνωσης βιβλίων;

Φυσικά και μπορεί, αρκεί να υπάρχει η κατάλληλη υποδομή. Δύσκολη η διαδρομή για ένα παιδί στην Ελλάδα το οποιοδήποτε άθλημα. Θέλετε από υποδομές, από υποστήριξη, από συνδυασμό άθλησης και μάθησης. Επίσης πόσο διαδεδομένο είναι σήμερα το βιβλίο στη νεολαία για να μπορέσει να εμφυσήσει οποιαδήποτε ιδέα; Η ανάγνωση βιβλίου πρέπει να βρίσκεται πάντοτε στις προτιμήσεις των νέων.

• Ως νέος συγγραφέας, νομίζετε πως οι συγγραφείς που τώρα εμφανίζονται στο προσκήνιο είναι αρκετά δημιουργικοί; Θα μπορούσαν ποτέ να αποτελέσουν «γενιά» έχοντας κάτι που τους ξεχωρίζει από τους «προπάτορές» τους;

Κάθε γενιά θεωρώ πως είναι δημιουργική, η κάθε μία πάνω στη δική της εποχή και διάσταση. Έτσι όπως κάθε εποχή είναι ξεχωριστή, έτσι και οι διαφορές από τους προγενέστερους μπορούν να υπάρξουν και φυσικά να αποτελέσουν και νέο πεδίο συζήτησης γιατί όχι;

Συνέντευξη στη Φιλιώ Μπτούρη