Γουνεργάτες-τριες, άνεργοι, νέοι και νέες,
Η κυβέρνηση της ΝΔ, 135 χρόνια από την εξέγερση των εργατών του Σικάγο και 101 χρόνια μετά την κατάκτηση του 8ώρου στην Ελλάδα, ετοιμάζεται να καταθέσει ένα αντεργατικό τερατούργημα που φέρνει την κατάργηση του 8ώρου. Μετά τα μέτρα των μνημονίων, που ψήφισαν και διατήρησαν όλες οι κυβερνήσεις, τις νέες μορφές εκμετάλλευσης που γενικεύτηκαν την περίοδο της πανδημίας, τώρα η κυβέρνηση καταργεί το 8ωρο παρουσιάζοντάς το ως πρόοδο.
10 ώρες δουλειάς καθημερινά έως και 6 μήνες το χρόνο με τις 2 ώρες κάθε μέρα έξτρα, να μην αμείβονται, αλλά να ανταλλάσσονται με μειωμένες ώρες και ρεπό σε επόμενο χρονικό διάστημα. Το 8ωρο είναι ξεπερασμένο για την κυβέρνηση της ΝΔ, ενώ ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και άλλα κόμματα τονίζουν ότι είναι σύγχρονο και προοδευτικό να δουλεύουμε όπως βολεύει την εργοδοσία, πότε 8ωρο, πότε 10ωρο, πότε 2ωρα και 4ωρα και πότε με το σύστημα εκ περιτροπής εργασίας. Αλήθεια τι το προοδευτικό φέρνει το νομοσχέδιο στους χιλιάδες γουνεργάτες της περιοχής, σε Σιάτιστα και Καστοριά, που στην πλειοψηφία τους έχουν μείνει άνεργοι χωρίς καμία επιδότηση, αφού οι περισσότεροι δούλευαν στα σπίτια τους και οι περισσότερες επιχειρήσεις έκλεισαν λόγω κρίσης και πανδημίας;
1η του Μάη, μια μέρα κόκκινη, μια μέρα ελπίδας, μια μέρα για την περηφάνια της τάξης μας, για τους αγώνες της, για τους νεκρούς της.
Δεν συμβιβαζόμαστε συνεχίζουμε τον αγώνα με ορμή και έμπνευση.
Όλοι στην απεργιακή συγκέντρωση Πέμπτη 6 Μάη 10.30π.μ. τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα προστασίας κατά του Covid-19.
Με κόκκινες ελπίδες τα βλέπω όλα τα εργοστάσια στη Βουλγαρία…
Χά χά . έτσι λίγο γέλιο καλό κάνει , πόσοι γουνεργάτες μείνανε , κρίμα βεβαίως για την Σιάτιστα , εσείς βέβαια σε εντεταλμένη υπηρεσία πιστοί στο καθήκον …. !!!!
Τίποτα δεν χαρίστηκε. Το δικαίωμα του ανθρώπου να δουλεύει για να ζει και όχι να ζει για να δουλεύει. Το 8ωρο και το δικαίωμα στην ξεκούραση και στον ελεύθερο χρόνο. Το δικαίωμα για μόνιμη, σταθερή, δημιουργική και αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία. Οι Συλλογικές Συμβάσεις, το δικαίωμα της κοινωνικής ασφάλισης, η άδεια, η συνδικαλιστική ελευθερία στους χώρους δουλειάς.
Τίποτα απ’ όλα όσα κατακτήθηκαν εδώ και ενάμιση αιώνα και που σήμερα ο καπιταλισμός τα παίρνει πίσω με «τόκο», δεν χαρίστηκε. Είναι ποτισμένο με αμέτρητο μόχθο, ιδρώτα και αίμα. Τίποτα δεν θα επιστραφεί από μόνο του. Ο,τι κερδήθηκε κι ό,τι χάθηκε, ό,τι κλάπηκε κι ό,τι «επιστραφεί», θα έχει πάνω του την ίδια σφραγίδα: Τη σφραγίδα της θυσίας, της αγωνίας, της ενότητας των εκατομμυρίων εργαζομένων.
ΟΚ, έχουμε εδώ και το τοπικά επαγγελματικά στελέχη του κκε, που πρέπει να δικαιολογήσουν τον μισθό τους. Όλα καλά, όλα ωραία.