Στις 30 Μάη πραγματοποιείται το 36ο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης. Τα προηγούμενα 3 χρόνια με ευθύνη των συνδικαλιστικών παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΑΚΕ- της συνδικαλιστικής ηγεσίας στο ΔΣ, το εργατικό κέντρο όχι μόνο έλειψε από τους αγώνες των εργαζομένων, αλλά έβαλε και πλάτη να περνάει ανεμπόδιστη η πολιτική της κυβέρνησης και του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων. Αντί το Εργατικό Κέντρο Κοζάνης να αποτελέσει το σπίτι των εργαζομένων, που θα οργανώνει τους αγώνες της εργατικής τάξης, θα ενημερώνει, θα κινητοποιεί, θα καταγγέλλει τις απολύσεις και την απλήρωτη δουλειά, θα αντιπαλεύει τις διακοπές ρεύματος και τους πλειστηριασμούς κ.α, όχι μόνο δεν υπηρετεί ένα τέτοιο σκοπό αλλά αντίθετα με ευθύνη των παρατάξεων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ έχει μετατραπεί σε υποστηριχτή των μεγάλων εργοδοτικών συμφερόντων.
Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα, ήταν πρόσφατα η υπόσκαψη της απεργίας της πρωτομαγιάς που επιχείρησαν από κοινού με την ΓΣΕΕ, αλλά δεν τους πέρασε λόγω ότι κάποια σωματεία και άλλες συνδικαλιστικές οργανώσεις πανελλαδικά οργάνωσαν απεργία στις 6 Μάη, τίμησαν τους νεκρούς της τάξης μας και έστειλαν σαφές μήνυμα στην κυβέρνηση πως το αντεργατικό έκτρωμα για την κατάργηση του 8ωρου που ετοιμάζει δεν θα περάσει. Θα έπρεπε να ντρέπονται που συντάσσονται με τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ που χαρακτηρίζει τις απεργίες γελοιότητες. Τα τελευταία 2 χρόνια δεν είναι τυχαίο πως το Εργατικό Κέντρο Κοζάνης σε περίοδο πανδημίας απουσιάζει από τις απεργιακές συγκεντρώσεις της πρωτομαγιάς, δείχνει την κατάντια τους και την στήριξη που παρείχαν σε αυτούς που και στην περίοδο της πανδημίας πανηγύριζαν για τα κέρδη τους και ο λαός θρηνούσε τα θύματα της πανδημίας.
Η πλειοψηφία του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα εκείνων των δυνάμεων που έκαναν επάγγελμα την απεργοσπασία, που όλα τα προηγούμενα χρόνια συνέβαλλαν στο να μην κουνηθεί φύλλο απέναντι στις πολιτικές που διέλυσαν τα εργασιακά μας δικαιώματα. Επιδίωξαν και επιδιώκουν να κρατηθούν στις καρέκλες τους με νοθείες, συνέδρους φαντάσματα, με σωματεία με ανύπαρκτη δράση.
Η σιωπή τους την περίοδο της πανδημίας μόνο τυχαία δεν είναι. Συνέβαλλαν με την στάση τους ακόμα και με τις ανακοινώσεις της η πλειοψηφία του ΔΣ, να καλλιεργείται η άποψη της «ατομικής ευθύνης» που παπαγάλιζε η κυβέρνηση και τα στελέχη της. Μια κουβέντα δεν βρήκαν να πουν για την τραγική κατάσταση και τις ελλείψεις στα νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας, την τραγική κατάσταση στους χώρους δουλειάς στην περιοχή μας όπου τα κρούσματα ανέβαιναν κατακόρυφα λόγο της τραγικής έλλειψης μέτρων προστασίας στους μεγάλους χώρους δουλειάς (ΔΕΗ, 5Η Μονάδα, εργοτάξια φωτοβολταικών κοκ).
Τραγική είναι ευθύνη των εργοδοτικών παρατάξεων, καθώς η στάση τους απέναντι στα εργοδοτικά εγκλήματα και τα εργατικά «ατυχήματα», συνέβαλλε ώστε να μην αναδειχτούν οι πραγματικές αιτίες που είναι το κυνήγι του κέρδους από τις μεγάλες εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή. Δεν διεκδικήσαν ούτε απαίτησαν να παρθούν μέτρα προστασίας, να γίνονται έλεγχοι, έτσι συμβάλλανε και αυτοί με το να θησαυρίζουν οι μεγαλοεργοδότες ανενόχλητοι επιβάλλοντας δουλειά ήλιο με ήλιο, απογειώνοντας την εντατικοποίηση της εργασίας χωρίς μέτρα προστασίας της υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς της περιοχής. Για το πρόσφατο εργοδοτικό έγκλημα στον ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου με θύματα 2 συναδέλφους ούτε και συνέβαλλαν στο να εκφραστεί η αγανάκτηση και οργή των εργαζομένων σε ένα εργοτάξιο όπου η εντατικοποίηση έχει πιάσει κόκκινο και δεν έχει γίνει ο παραμικρός έλεγχος από τα κρατικά σώματα για τα μέτρα ασφάλειας.
Για την απολιγνιτοποίηση η μόνη θέση που έχουν πάρει μέχρι και σήμερα είναι ότι διεκδικούν κάποιες θέσεις εργασίας και ότι επιδιώκουν η απολιγνιτοποίηση να γίνει ομαλά και με διάλογο! Ποια είναι η θέση τους για το πανάκριβο ρεύμα που πληρώνει ο λαός και τις διακοπές στα λαϊκά νοικοκυριά; Για τις επικείμενες ανατιμήσεις στην τηλεθέρμανση; Για το κλείσιμο μονάδων και ορυχείων; Για την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ΑΠΕ και την καταστροφή του περιβάλλοντος είτε από την καύση σκουπιδιών είτε από το ΧΥΤΑΜ στο Ζιδάνι που σχεδιάζεται; Η πλειοψηφία του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ στο μεγάλο ζήτημα της απολιγνιτοποίησης που απασχολεί όλο το λαό της περιοχής, όπως και παλαιοτέρα με την απελευθέρωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, συντάσσονται με τους στόχους των μεγάλων εταιριών!
Συνάδελφοι
Αποτελεί ύψιστη πρόκληση για το συνδικαλιστικό κίνημα στην περιοχή μας πως στις 6 Ιουνίου, λίγες ημέρες μετά το Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου να σέρνονται σε δίκη 6 συνδικαλιστές με τις χαλκευμένες κατηγορίες για «παρεμπόδιση και βία» μετά από μήνυση στελέχους των εργοδοτικού συνδικαλισμού!
Οι δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ με νόθους αντιπροσώπους επιδίωκαν να κάνουν τότε (βλ 2018) ένα συνέδριο fast truck χωρίς διαδικασίες, χωρίς νομιμοποίηση αντιπροσώπων όπως προβλέπει το καταστατικό του Ερ. Κέντρου, με ψηφοφορία για την εφορευτική επιτροπή σε ένα χαρτόκουτο και αφού δεν είχε προηγηθεί νομιμοποίηση αντιπροσώπων! Αυτό βάφτισαν βία και παρεμπόδιση!
Η αλήθεια είναι πως οι συγκεκριμένοι αντιπρόσωποι όπως και άλλοι το 2018 δεν συμβιβαστήκαν με τον εκφυλισμό και τις νοθείες των εργοδοτικών παρατάξεων ΔΑΚΕ-ΠΑΣΚΕ-ΑΚΕ, πάλεψαν ώστε να πραγματοποιηθεί ένα συνέδριο εργατών που θα ακουστούν τα προβλήματα, οι αγωνίες των εργαζόμενων, προτάσεις και διεκδικήσεις για την βελτίωση των αγώνων του εργατικού κινήματος.
Συνάδελφοι των άλλων κλάδων, αντιπρόσωποι του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης
Μπροστά στο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης ο κάθε αντιπρόσωπος ανεξαρτήτου σωματείου έχει μεγάλη ευθύνη απέναντι σε κάθε εργαζόμενο και την οικογένεια του, και αυτό γιατί έχει 2 επιλογές. Ή να στηρίξει αυτούς που μας έχουν οδηγήσει στην εξαθλίωση και το συμβιβασμό, που καλλιεργούν την μοιρολατρία και την υποταγή ή να στηρίξει τις δυνάμεις εκείνες στο συνδικαλιστικό κίνημα, της Ταξικής Ενότητας, που παλεύουν ακούραστα ώστε να οργανωθούν, να ξεσηκωθούν οι εργαζόμενοι, να σηκώσουν το ανάστημα τους για να μην ζουν σαν σκλάβοι του 21ου αιώνα. Αυτό είναι το δίλλημα μπροστά στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Κοζάνης και ο καθένας πρέπει να πάρει θέση.
Η μάχη που δίνουμε για να μην υποταχθεί το εργατικό κίνημα είναι μάχη για την ζωή μας και την προστασία των εργατικών και συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων. Οι εργαζόμενοι να απομονώσουν και να εγκαταλείψουν τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που δεν έχουν άλλωστε να προσφέρουν και τίποτα στους εργαζόμενους και στις οικογένειες τους.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο να παλέψει να μην κατατεθεί το μεσαιωνικό νομοσχέδιο για την κατάργηση του 8ωρου, να παλέψει για ταξικά συνδικάτα και όχι εργοδοτικά-κυβερνητικά. Να συμμετέχει στις κινητοποιήσεις που θα διοργανώσουμε και στο Συνέδριο του Εργατικού Κέντρου την Κυριακή 30/5 και στα δικαστήρια την Δευτέρα 6/6.
Η Διοίκηση
17.5.2021
Συνάδελφοι οικοδόμοι μάλλον δεν συνεννοείται.
Οι δικοί σας εκπρόσωποι το Δ.Σ τού Εργατικού Κέντρου Κοζάνης ψήφισαν ΝΑΙ στο 36 συνέδριο πού θα γίνει.
Γιατί τώρα βρίζετε όλους τους άλλους;;
Αν δεν θέλετε συνέδριο μήν συμμετέχετε.
Υ. Γ
Τα σωματεία σας είναι απλήρωτα!!!