Η ύπαιθρος εκκενώνεται, απαιτούνται μέτρα προσαρμογής (του Γιάννη Γουσιόπουλου)

Η αστυφιλία αποτελεί πλέον παγκόσμιο φαινόμενο.

Οι προσπάθειες που γίνονται για την αποτροπή του φαινομένου, εκεί όπου γίνονται και στον βαθμό που γίνονται, δεν αποδίδουν.

Οι ειδικοί λένε πως σε ελάχιστα χρόνια  η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων θα ζει στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Μήπως πρέπει να αποδεχθούμε την πραγματικότητα και να πάρουμε τα μέτρα που θα διευκολύνουν τη ζωή των ανθρώπων στην περιφέρεια κατά την μεταβατική περίοδο, καθώς και μετά,  που θα έχει ολοκληρωθεί η μετακίνηση και θα έχει μείνει στην περιφέρεια ο ελάχιστος πληθυσμός;

Κάποιοι άνθρωποι για διάφορους λόγους, κυρίως οικονομικούς, θα συνεχίσουν να ζουν σε μικρούς και σε μικρότερους, οικισμούς.

Η διευκόλυνση της ζωής των ανθρώπων στην ύπαιθρο έχει να κάνει με την προσαρμογή των υποδομών στα νέα πληθυσμιακά δεδομένα.

Έχει να κάνει με τη δημιουργία προϋποθέσεων  που θα διασφαλίσουν μια ελάχιστη οικονομική δραστηριότητα.

Έχει να κάνει με τη νέα οργάνωση της καθημερινής ζωής.

Τα μέτρα διευκόλυνσης θα είναι κατά κάποιον τρόπο ανταποδοτικά.

Με τον πληθυσμό στην περιφέρεια θα αξιοποιηθούν οι φυσικοί πόροι της ενδοχώρας προς όφελος του γενικού πληθυσμού, θα αποτραπεί ο κορεσμός των μεγάλων αστικών κέντρων, με ό,τι αρνητικό συνεπάγεται αυτό για την εθνική οικονομία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Η εξειδίκευση των μέτρων απαιτεί μελέτες και προϋποθέτει διάλογο μεταξύ της πολιτείας και των πολιτών της περιφέρειας.

Πρέπει να γίνουν εξαντλητικές συζητήσεις έτσι ώστε να βρεθεί το νέο μοντέλο οικονομικής και κοινωνικής οργάνωσης.

Οι κυβερνήσεις πρέπει να εξετάσουν αυτήν την αναγκαιότητα και να την αντιμετωπίσουν με ξεχωριστή δέσμη πολιτικών.

Η αναγκαιότητα πρέπει να αποτελεί προτεραιότητα των αυτοδιοικητικών οργανισμών και των λοιπών φορέων των περιφερειών, ιδιαίτερα εκείνων που προβλέπεται να έχουν τις μεγαλύτερες πληθυσμιακές απώλειες.

Η περιφέρεια να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοδιοικητική αυτονομία, να αποκτήσει αυτοτελείς οικονομικούς πόρους.

Παρατηρώντας την εξέλιξη του φαινομένου σε μια περιοχή που πλήττεται από πληθυσμιακή αιμορραγία, όπως το Βόιο, μέτρα που πρέπει να ληφθούν και μάλιστα άμεσα, είναι η διοικητική κατάργηση οικισμών με μηδενικό αριθμό κατοίκων, η κατεδάφιση οριστικά εγκαταλειμμένων κατοικιών –  γεωγικοκτηνοτροφικών – εγκαταστάσεων –  λατομείων, η αποκατάσταση των οικοπέδων, η κατάργηση του ανενεργού μέρους των δικτύων κοινής ωφέλειας (ύδρευση, αποχέτευση, ηλεκτρισμός, σταθερή τηλεφωνία, οδική σύνδεση), η μετεγκατάσταση οικισμών με ελάχιστους κατοίκους σε άλλους, βιώσιμους, η αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, η αποκατάσταση του τοπίου.

Η λειτουργία – συντήρηση των δικτύων όπως η κατάσταση έχει σήμερα, απαιτεί κόστος πέραν του κανονικού, τα δε ποιοτικά χαρακτηριστικά των παρεχόμενων υπηρεσιών είναι κατώτερα των προβλεπόμενων.

Όλα αυτά συμβαίνουν λόγω αντικειμενικών δυσκολιών και όχι λόγω της κακής λειτουργίας των υπηρεσιών.

Οι παρεμβάσεις πρέπει να γίνουν πρώτα απ’ όλα για την ασφάλεια των οικισμών.

Οι αντικειμενικές δυσκολίες στην αποψίλωση των δημόσιων χώρων σε συνδυασμό με εκείνες των εγκαταλειμμένων ιδιωτικών χώρων – εγκαταστάσεων – ενέχουν κινδύνους πυρκαγιών κατά τη θερινή περίοδο.

Η συγκεκριμένη περιοχή βρίσκεται σε διαδικασία γρήγορης ερημοποίησης, όπως φυσικά και πολλές άλλες.

Μέτρα για την αποφυγή του φαινομένου έπρεπε να ληφθούν από καιρό, έπρεπε να εφαρμοσθούν όσα λήφθηκαν.

Η μετεγκατάσταση έξι οικισμών για λόγους σεισμικής προστασίας των κατοίκων τους που αποφασίσθηκε από την πολιτεία μετά τον μεγάλο σεισμό του ΄95 δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί και πιστεύω πως αυτό δεν έγινε όχι για λόγους οικονομικούς ή πολιτικούς αλλά για λόγους γενικής κοινωνικής απονεύρωσης που παρατηρείται στην περιοχή.

Η πολιτεία να νομοθετήσει και να εφαρμόσει σωστά αυτή τη φορά, οικονομικά και φορολογικά κίνητρα για τις νέες επενδύσεις που θα πραγματοποιούνται στην περιφέρεια.

Να κάνει το ίδιο σε επιχειρήσεις για το μέρος των δραστηριοτήτων τους που αφορά την περιφέρεια (τράπεζες, κινητή τηλεφωνία, μεταφορές, ψυχαγωγία, πολιτισμός), έχοντας προηγουμένως επιλέξει προσεκτικά τις προβληματικές περιοχές.

Η διάρθρωση της διοικητικής δομής στη χώρα να λαμβάνει σοβαρά υπόψη την αναγκαιότητα διευκόλυνσης των κατοίκων σε γεωγραφικές περιοχές ειδικών συνθηκών.

Όχι να κλείνουμε μια υπηρεσία με όρους τεχνοκρατικούς και να αφήνουμε τον κόσμο να ταλαιπωρείται.

Όχι να ζητάμε από υπερήλικες να μάθουν την χρήση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ή να διαχειριστούν την συναλλαγή τους με τις υπηρεσίες από τη μια στιγμή στην άλλη μέσω πληθώρας μυστικών κωδικών αριθμών.

Οι όροι Κολωνακίου απέχουν παρασάγγας με εκείνους της αγροτικής ενδοχώρας.

Η ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας κατά την ταπεινή μου γνώμη έπρεπε να προβλέπεται συνταγματικά αν αυτή θέλει να είναι και να λέγεται σοβαρή για να μην φτάσουμε εδώ που φτάσαμε.

Σε μια περιφέρεια που εκκενώνεται κακήν κακώς και σε ένα κέντρο που υπερφορτώνεται και αποκτά και εκείνο με τη σειρά του, τα δικά του διαφορετικά προβλήματα.