Γιώργος Αμανατίδης: «Αλήθειες και ψέματα για το νέο εργασιακό νόμο»

Η εκάστοτε Κυβέρνηση οφείλει να βελτιώνει το προστατευτικό πλαίσιο της εργασίας, ανταποκρινόμενη στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες και στις μεγάλες τεχνολογικές προόδους που επηρεάζουν την παροχή της. Αυτό ακριβώς πράττει η Κυβέρνηση με το σχέδιο νόμου που ενέκρινε χθες η Βουλή. Προσαρμόζει το εργασιακό πλαίσιο στις βέλτιστες πρακτικές ενσωματώνοντας διατάξεις που αποτελούν ήδη μέρος του ενωσιακού δικαίου και επικαιροποιεί άλλες που δεν έχουν αλλάξει σε μεγάλο βαθμό από το 1982.

Για το σ/ν ασκήθηκε έντονη κριτική από την αντιπολίτευση. Χαρακτηρίστηκε «αντεργατικό, αντιδημοκρατικό, αντισυνταγματικό, οδοστρωτήρας». Αναρωτιέμαι: πώς μπορεί να είναι κάποιος αντίθετος στη λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της βίας και παρενόχλησης στην εργασία και με ποιο σκεπτικό; Στη θέσπιση νέων αδειών για γονείς και φροντιστές; Στην ψηφιακή κάρτα εργασίας για την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας, των αδήλωτων υπερωριών, της εισφοροδιαφυγής; Στην αναβάθμιση του ΣΕΠΕ σε ανεξάρτητη διοικητική αρχή Επιθεώρησης Εργασίας; Στην ενίσχυση των επιτρεπόμενων υπερωριών στον ευρωπαϊκό μέσο όρο; Στη δυνατότητα εφαρμογής του συστήματος διευθέτησης του χρόνου εργασίας ύστερα από αίτηση του εργαζομένου; Στη διεύρυνση της προστασίας των εργαζομένων από άκυρες απολύσεις; Στην προστασία του κοινωνικού συνόλου από τις απεργίες στους οργανισμούς κοινής ωφέλειας της οικονομίας με την υποχρέωση παροχής εγγυημένης υπηρεσίας (1/3 της συνήθως παρεχόμενης); Αναρωτιέμαι διότι αυτά προβλέπει, μεταξύ άλλων, ο νέος νόμος.

Θα αναδείξω τέσσερα ψέματα που ειπώθηκαν, επιχειρώντας να αποκαταστήσω την μόνη αλήθεια.

1^ο Η αντιπολίτευση ισχυρίζεται ψευδώς ότι αυξάνονται οι απλήρωτες υπερωρίες και ότι θα πληρώνονται με ρεπό. Η αλήθεια είναι ότι η υπερωριακή απασχόληση εναρμονίζεται με τον μέσο ευρωπαϊκό όρο και μπορεί να φτάσει μέχρι και τις 150 ώρες ετησίως, από 96 ώρες που είναι σήμερα στη βιομηχανία και 120 ώρες στους λοιπούς κλάδους. Το σύστημα αμοιβής των υπερωριών δεν αλλάζει. Αυτό σημαίνει ότι κάθε ώρα υπερωρίας θα πληρώνεται με ημερομίσθιο προσαυξημένο κατά 40%.

2^ο Η αντιπολίτευση ισχυρίζεται ψευδώς ότι καταργείται το οκτάωρο. Η αλήθεια είναι ότι εισάγεται η διευθέτηση του χρόνου εργασίας μεταξύ εργαζόμενου- εργοδότη, με ατομική σύμβαση εργασίας. Προβλέπεται η δυνατότητα και 4ημερης εργασίας στο πλαίσιο της διευθέτησης του χρόνου εργασίας και είναι άκυρη η απόλυση εργαζόμενου που αρνείται την διευθέτηση αυτή. Αυτό, δηλαδή, που δίνεται σαν νέα δυνατότητα στον εργαζόμενο είναι να συμπυκνώσει την εργασία του σε λιγότερες ημέρες, μόνο κατόπιν αιτήματος του ίδιου, για να εξυπηρετεί καλύτερα το στόχο συμφιλίωσης της προσωπικής με την επαγγελματική του ζωή.

3^ο Η αντιπολίτευση ισχυρίζεται ψευδώς ότι η ηλεκτρονική κάρτα θα χρησιμοποιείται ως μέσο ελέγχου των εργαζομένων. Η αλήθεια είναι ότι η ηλεκτρονική κάρτα εργασίας είναι μια πραγματική «επανάσταση» στην αγορά εργασίας και εγγύηση για την τήρηση του ωραρίου, αλλά και των υπερωριών, του «δικαιώματος αποσύνδεσης», της διευθέτησης του χρόνου εργασίας του εργαζομένου, αλλά και για την αποφυγή αθέμιτου ανταγωνισμού μεταξύ των επιχειρήσεων.

4^ο Η αντιπολίτευση ισχυρίζεται ψευδώς ότι η Κυβέρνηση παρεμβαίνει ωμά στα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Η αλήθεια είναι ότι: 4α) Το νομοσχέδιο προβλέπει ότι οι συνδικαλιστές θα έχουν το ίδιο επίπεδο προστασίας που ισχύει για τις εγκύους: δηλαδή η απόλυση θα επιτρέπεται για σπουδαίο λόγο που θα κρίνεται από τα Δικαστήρια, 4β) Θεσπίζεται αστική ευθύνη για συνδικαλιστές οι οποίοι ασκούν βία ή γενικότερα προβαίνουν σε παράνομες πράξεις κατά τη διάρκεια απεργιών, 4γ) Μπαίνει τέλος στις απεργίες οι οποίες, ενώ κηρύσσονται παράνομες από τη Δικαιοσύνη, επαναπροκηρύσσονται από δευτεροβάθμια ή τριτοβάθμια οργάνωση. Μια πάγια πρακτική που ακολουθείται επί δεκαετίες και ακυρώνει στην πράξη την κρίση της Δικαιοσύνης για τη νομιμότητα μιας απεργίας, 4δ) Επιβάλλεται η παροχή ελάχιστης εγγυημένης υπηρεσίας (κατ’ αρχήν σε 33 %, με δυνατότητα περιορισμού ύστερα από τεκμηριωμένο αίτημα) κατά τη διάρκεια απεργιών στην κοινή ωφέλεια, όπως ισχύει σε πολλές χώρες. Η άσκηση του δικαιώματος της απεργίας προστατεύεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην έρχεται σε σύγκρουση με άλλα θεμελιώδη δικαιώματα, όπως είναι το δικαίωμα στην εργασία των μη απεργούντων και η εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου. Οι εικόνες παράλυσης της χώρας ελέω απεργιών πρέπει να εκλείψουν, 4ε) Καταργείται η δυνατότητα χρηματοδότησης των συνδικάτων από τις επιχειρήσεις, ΔΕΚΟ και τα κόμματα, αφού ανεξαρτησία και χρηματοδότηση δεν συμβαδίζουν.

Η Κυβέρνηση της ΝΔ με στόχο, πρόγραμμα και σκληρή δουλειά προχωρά με τις αναγκαίες τομές και με τις αναγκαίες συνθέσεις για τον εκσυγχρονισμό του εργασιακού πλαισίου στα πρότυπα των σύγχρονων ευρωπαϊκών πρακτικών. Ο στόχος είναι διττός: αφενός η ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής με μέτρα προστασίας των εργαζομένων αφετέρου η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας της χώρας που οδηγεί, συνεκδοχικά, σε προσέλκυση επενδύσεων και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Η αντιπολίτευση καταστροφολογεί. Εμείς, όμως, είμαστε υποχρεωμένοι να ξεφύγουμε από στεγανά, ιδεοληψίες και συνδικαλιστικά προνόμια που βλάπτουν το συμφέρον της κοινωνίας, στραγγαλίζοντας κάθε αναπτυξιακή δράση. Άλλωστε, έχουμε αρωγό στην προσπάθειά μας την κοινωνία που ζητά εφαρμογή της νομιμότητας και καλύτερες συνθήκες για την απασχόληση.

Είμαστε με τους εργαζόμενους αλλά και με τους συνεπείς επιχειρηματίες.

Και όπως ανέφερα στην ομιλία μου στη Βουλή κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου στην Ολομέλεια, «δεν εκχωρούμε σε κανέναν το δικαίωμα να αισθάνεται ότι έχει το αποκλειστικό προνόμιο της εκπροσώπησης και προστασίας των συμφερόντων των εργαζομένων».

Γιώργος Αμανατίδης

Βουλευτής Ν. Κοζάνης – ΝΔ