15 Ιουλίου 1965 (Ελλάδα) και 15 Ιουλίου 1974 (Κύπρος) (του Παν. Μάνιου)

Προχθές είχαμε δύο θλιβερές επετείους, δύο ιστορικών γεγονότων που σφράγισαν τη μοίρα της Ελλάδας και της Κύπρου.

Στις 15 Ιουλίου του 1965 μια ομάδα βουλευτών της Ένωσης Κέντρου ( η οποία Ε.Κ. στις 16 Φεβρουαρίου του 1964 είχε θριαμβεύσει με ποσοστό 52,72% και 171 έδρες), στη σύγκρουση Παλατιού και Πρωθυπουργού Γ .Παπανδρέου για το ποιος θα ελέγχει τiς Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας, πήραν το μέρος του Βασιλιά και του ξένου παράγοντα (Η.Π.Α. – Ν.Α.Τ.Ο.), και όχι του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου ο οποίος ήθελε Υπουργό Εθνικής Άμυνας της εμπιστοσύνης του και όχι παλατιανό ανδρείκελο, ήθελε ο ίδιος το Υ.Ε.Α.. Συμμετείχαν στο βασιλικό πραξικόπημα, αποστάτησαν και ανέτρεψαν τον αρχηγό τους και έκαναν, ύστερα από πολλές προσπάθειες και με εν ψυχρώ εξαγορές, κυβέρνηση βασιλική με τις ψήφους και τη στήριξη των βουλευτών της Δεξιάς (Ε.Ρ.Ε. και Κόμματος των Προοδευτικών). Ξέσπασαν αμέσως διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις του δημοκρατικού λαού με παλλαϊκό χαρακτήρα. Μπροστάρηδες ήταν οι νεολαίοι της Ε.Δ.Α. (η Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη) και της Ένωσης Κέντρου ( οι περισσότεροι υπερασπίστηκαν τον Παπανδρέου, οι πιο πολλοί «Ανδρεϊκοί» και ελάχιστοι στήριξαν τους αποστάτες – προδότες). Οι 100 μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα έμειναν στην Ιστορία ως τα «Ιουλιανά». Ο «αρχιερέας» της αποστασίας, αυτής η οποία δρομολόγησε με βάση οργανωμένο σχέδιο του παλατιού και του ξένου παράγοντα για λύση του Κυπριακού με διχοτόμηση του νησιού, ήταν ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Όταν οι διαδηλωτές περνώντας μπροστά απο την φιλική στους αποστάτες εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ του Π. Κόκκα βροντοφώναζαν το σύνθημα «ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΘΑΡΜΑ». Οι απροκάλυπτες παρεμβάσεις του Βασιλιά που διόριζε όποια κυβέρνηση ήθελε, παραβιάζοντας ασύστολα τη Συνταγματική τάξη οδήγησαν στον εκφυλισμό του κοινοβουλευτικού βίου καθώς , ενώ ο λαός με το αποτέλεσμα των εκλογών του 1964 θέλησε να απαλλαγεί από το δωδεκάχρονο καθεστώς της εθνικιστικής, αντικομουνιστικής Δεξιάς που κυβερνούσε με ένα πλέγμα αντισυνταγματικών και αντιδημοκρατικών νόμων και διατάξεων, με το λεγόμενο «παρασύνταγμα», με συγκεχυμένα τα όρια της διάκρισης των εξουσιών. Με τις παρακρατικές και παραστρατιωτικές οργανώσεις να οργιάζουν καθημερινά με την έκνομη δράση τους . Με διωκόμενη την Αριστερά και τη Δημοκρατική Νεολαία Λαμπράκη.

Ο Μητσοτάκης με τους προδότες αποστάτες ξανάφερε στην εξουσία την Ε.Ρ.Ε. και συντόμευσε την επιβολή της Δικτατορίας της συμμορίας των στρατιωτικών, τη Χούντα των μίσθαρνων οργάνων με τα αποτρόπαια εγκλήματά κατά του ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΛΑΟΥ και την Προδοσία της Κύπρου που η τελευταία πράξη του δράματος αυτού «παίζεται» αυτές τις μέρες τις επετειακές

Στις 15 Ιουλίου το 1974 το εθνοπροδοτικό καθεστώς της Χούντας έκανε το απεχθέστερο έγκλημα κατά του Κυπριακού Ελληνισμού. Έκανε το πραξικόπημα κατά του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας Μακαρίου και της νόμιμης κυβέρνησής του. Κήρυξαν οι Ελλαδίτικες στρατιωτικές δυνάμεις που στάλθηκαν στην Κύπρο από τη Χούντα των Αθηνών, εμφύλιο πόλεμο διότι ο Πρόεδρος Μακάριος δεν υποτάσσονταν στα σχέδιά τους . Προχώρησαν σ αυτό το έγκλημα και με την αμέριστη συμπαράσταση και συνέργεια των καθαρμάτων της παράνομης Εθνικιστικής (Φασιστικής) Οργάνωσης Ε.Ο.Κ.Α. Β΄ η οποία μέχρι το Μάρτιο του 74 είχε αρχηγό τον ψευτοπαλλικαρά Γ. Γρίβα, Χίτη (ηγετικό στέλεχος φιλοναζιστικής οργάνωσης της Αθήνας τα χρόνια της κατοχής), τυφλωμένο αντικομουνιστή που είχε μεγάλη δράση στην Ελλάδα την περίοδο εκείνη, υπηρετώντας ως καταδότης-υπάλληλος, τη γερμανική διοίκηση.

Η Ε.Ο.Κ.Α.Β΄ χρηματοδοτούνταν διοικούνταν και κατευθύνονταν από την Ελληνική Χούντα. Οι συγκρούσεις των στρατευμάτων του πραξικοπήματος με τους Δημοκρατικούς Αντιστασιακούς Ελληνοκύπριους ,( δυνάμεις πιστές στον διασωθέντα εκ θαύματος Πρόεδρο Μακάριο και εθελοντές του Α.Κ.Ε.Λ.) είχαν σαν αποτέλεσμα από τις 15/7ου μέχρι τις 18/7ου να σκοτωθούν 74 ένοπλοι (37 από την πλευρά των πραξικοπηματιών και 37 φιλομακαριακοί) και 20 πολίτες, 14 άνδρες και έξη γυναίκες.

Τα χειρότερα ήρθαν ύστερα από 5 μέρες, στις 20 ΙΟΥΛΙΟΥ, με την απόβαση των Τούρκικού στρατού και την κατοχή μέχρι και σήμερα του 37% της Κύπρου και τη δημιουργία του Τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους. Το πραξικόπημα της Χούντας διευκόλυνε τα σχέδια της Τουρκίας για απόβαση στη Μεγαλόνησο, διότι χρησιμοποίησε την πραξικοπηματική ενέργεια της Ελληνικής Χούντας ως απειλή κατά των Τουρκοκυπρίων τους οποίους «όφειλε να προστατέψει» ως Εγγυήτρια Δύναμη με βάση το άρθρο 3 της συνθήκης εγγυήσεως, συμπληρωματικής της κύριας ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΖΥΡΙΧΗΣ ΛΟΝΔΙΝΟΥ της 11^ης/2/1959 που επικυρώθηκε στις 16/8/1960. Με αυτή τη Συνθήκη Ιδρύθηκε η Ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία με δικό της Σύνταγμα, Πρόεδρο Ελληνοκύπριο(Μακάριος Γ΄), Αντιπρόεδρο Τουρκοκύπριο (δρ. Κιουτσούκ), Διοικητικές Αρχές σε αναλογία 70% Ε.Κ. ΚΑΙ 30% Τ.Κ. και στρατό με αναλογία 60% και 40% με Εγγυήτριες Δυνάμεις την Ελλάδα, την Τουρκία και το Ηνωμένο Βασίλειο (Αγγλία, αποικιοκράτισα δύναμη της Κύπρου μέχρι το 1955). Στη συνθήκη εγγυήσεως στο άρθρο 3 εξασφαλίζονταν το δικαίωμα στις τρείς Εγγυήτριες Δυνάμεις και στην κάθε μία χωριστά να επέμβουν για την αποκατάσταση της διασαλευθείσης τάξεως όποτε έκριναν! Αυτό το άρθρο παραβίασε η Ελληνική Χούντα το ίδιο άρθρο επικαλέστηκε και η Τουρκία για την επέμβασής της στην Κύπρο με τον «Αττίλα» 1 και 2. Αυτή την πολεμική επιχείρηση οι Τούρκοι την ονόμασαν «Επιχείρηση Ειρήνευσης στην Κύπρο» αφού πρώτα (16/7/74) το ανδρείκελο Ν. Σαμψών που ορίστηκε για πρόεδρος από τη Χούντα των Αθηνών, ανακήρυξε την Κύπρο σε «Ελληνική Δημοκρατία της Κύπρου». Το αποτέλεσμα- απολογισμός της εγκληματικής ενέργειας της Χούντας κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, εκτός από τα 96 θύματα του τριήμερου εμφύλιου ΗΤΑΝ Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΤΟΧΗ μέχρι σήμερα από την Τουρκία του 36,2% του ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ εδάφους(το 65% των οικονομικών πόρων), η εκτόπιση 120.000 Ελληνοκυπρίων από τη Βόρεια Κύπρο, προσφυγοποίηση δηλαδή του ενός τρίτου των Ε.Κ., νεκροί και τραυματίες περίπου 5.000 και 2.500 αγνοούμενοι. Η άναρχη επιστράτευση που κήρυξαν τα εξωνημένα υποκείμενα της Χούντας στις 20 Ιουλίου, απέδειξε σε ποια ελεεινή κατάσταση είχαν καταντήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας οι θλιβεροί «Εθνοσωτήρες», εθνικοί καταστροφείς της Ελλάδας και της Κύπρου. Στις 23 Ιουλίου τα «πολιτικά» εκτρώματα σε Ελλάδα και Κύπρο, παραιτήθηκαν αφού προξένησαν ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΗ ΕΘΝΙΚΗ ΒΛΑΒΗ καθ ότι ξένων δυνάμεων συμφέροντα υπηρέτησαν από την 21^η Απριλίου 1967 μέχρι τις 23 Ιουλίου 1974 ………..Και μετά απανέκαμψε η Δημοκρατία !! Θα τη γιορτάσουμε κι αυτή στις 24. Θα προηγηθεί μάλλον η κήρυξη από τον Ερντογάν, και με την ανοχή κατά πώς φαίνεται των «συμμάχων και φίλων» μας η ίδρυση στη Βόρεια Κύπρο ξεχωριστού Τουρκικού κράτους. (Μακάρι να καμφθεί η κατακτητική βουλιμία του Σουλτάνου!!!!) Η ιστορική ειρωνεία είναι ότι την αποκατάσταση της Δημοκρατίας θα τη «γιορτάσουμε με Κυβέρνηση που την απαρτίζουν ΦΥΣΙΚΟΙ και ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ των δύο θλιβερών επετείων. Της ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ της 15^ης Ιουλίου 1965 (ΕΛΛΔΑ) και του Χουντικού πραξικοπήματος της 15^ης Ιουλίου του 1974 (ΚΥΠΡΟΣ)!! Και η Κύπρος δεν πάει πίσω, φιλο ΕΟΚΑ Βήτικη Κυβέρνηση διαθέτει !! ΚΑΠΩΣ ΟΞΥΜΟΡΕΣ ΕΠΕΤΕΙΟΙ !!!!!! ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΝΟΥΜΕ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.