Eπιστολή του βουλευτή ΠΕ Κοζάνης Μιχάλη Γ. Παπαδόπουλου, προς στήριξη και προώθηση της ανοιχτής επιστολής του Μελισσοκομικού Συλλόγου Κοζάνης με αίτημα «την εξαίρεση των μελισσοκόμων από τους περιορισμούς πρόσβασης στα δάση»

Κύριε Υπουργέ,

Σε συνέχεια της από 16/08/2021 ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ του ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟΥ ΣΥΛΟΓΟΥ Π.Ε. ΚΟΖΑΝΗΣ, σχετικά με την «Εξαίρεση των μελισσοκόμων από την απαγόρευση πρόσβασης στα δάση», ζητάμε τις άμεσες ενέργειες από μέρους σας, για την θετική έκβαση αυτού.

 Ειδικότερα, σας προωθούμε την ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ και ζητάμε την ικανοποίηση του αιτήματος της εξαίρεσης των μελισσοκόμων από την απαγόρευση πρόσβασης στα δάση διότι κρίνεται απαραίτητο και επιβεβλημένο για την συνέχιση των εργασιών τους, ώστε να επιβιώσουν, μέσα σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία και να αποφύγουν την οικονομική καταστροφή.

Χρειαζόμαστε την στήριξη σας για την διάσωση του κλάδου των μελισσοκόμων στο μέτρο πάντα του εφικτού, γιατί κινδυνεύουν με ολική καταστροφή και η τραγική αυτή κατάσταση θα έχει μεγάλο οικονομικό αντίκτυπο.

   Είμαι βέβαιος ότι θα καταβάλετε κάθε δυνατή προσπάθεια για την επίλυση του αιτήματός τους.

                                                                                        Με εκτίμηση

                                                                        ΜΙΧΑΛΗΣ Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ                                                                             

                                                                   ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ Ν.Δ. Ν. ΚΟΖΑΝΗΣ 

H Ανοικτή Επιστολή του Μελισσοκομικού Συλλόγου Κοζάνης

Εξαίρεση των μελισσοκόμων από την απαγόρευση πρόσβασης στα δάση.

Η κλιματική κρίση έχει  άμμεσες επιπτώσεις και στην μελισσοκομία της χώρας εδώ και μιά δεκαετία.Τα έντονα και απρόοπτα καιρικά φαινόμενα έχουν επηρεάσει τον κύκλο αναπαραγωγής και δημιουργίας της Φύσης. Με συνέπεια τα μελίσσια να προσπαθούν συνεχώς να προσαρμόζονται σε αυτόν τον  μεταβαλλόμενο κύκλο και εμείς οι μελισσοκόμοι να δυσκολευόμαστε όλο και περισσότερο να έχουμε σταθερή και ποιοτική την παραγωγή μας.

Πυρκαγιές σαν τις φετινές που ελπίζουμε να μην ξανασυμβούν, έχουν προκαλέσει τεράστιες ζημιές στο φυσικό περιβάλλον  και στην οικονομία μας. Χάθηκαν κάποιες χιλιάδες μελίσσια και χάσαμε εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα μελισσοβοσκής. Εκτιμούμε ότι εξαιτίας αυτού η ετήσια παραγωγή μελιού της χώρας μας θα μειωθεί κατά 5-10 χιλιάδες τόνους για τα επόμενα 20-30 χρόνια. Το κόστος για τη μελισσοκομία είναι τεράστιο και δεν μπορεί να το αντέξει από μόνη της.

Επιβάλλεται να γίνει διάλογος και να δοθούν άμεσα ενισχύσεις στους μελισσοκόμους – πέραν των αποζημιώσεων από τον ΕΛΓΑ για απώλεια των μελισσιών μας – ώστε να φροντίσουμε τα μελίσσια μας και τις οικογένειές μας.

Στη λογική του περιορισμού των πυρκαγιών, η κυβέρνηση αποφάσισε την απαγόρευση δραστηριοτήτων εντός των δασών. Ένα οριζόντιο μέτρο γενικά ορθό , που αφορά όλες τις δραστηριότητες, πλην όμως των χρηστών και φυσικών διαχειριστών του δάσους, όπως είμαστε κι εμείς .

Σε πρώτη φάση συμμορφωθήκαμε κι εμείς παρόλο που μας δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην παραγωγή. Κάτι που δεν μπορεί να συνεχιστεί διότι είναι σαν μας απαγορεύται να ασκήσουμε το επάγγελμα μας. Μας απαγορεύεται να φροντίσουμε τα ζωντανά μας, σε μια περίοδο παραγωγική που αγωνιζόμαστε να βγάλουμε εισόδημα!            Θα πρέπει να σας γνωρίσουμε ότι το 65-70% του μελιού που παράγεται στη χώρα μας είναι από τα πευκοδάση και η παραγωγή του ξεκινάει από τα μέσα Ιουλίου.              Οι μελισσοκόμοι κουβαλάμε τα μελίσσια μας στα πευκοδάση όταν αυτά είναι έτοιμα. Κάθε μέρα που χάνουμε για να τα πάμε στα πευκοδάση ή για να τα φροντίσουμε ή για να τα βγάλουμε από αυτά έχει τεράστιο κόστος στην παραγωγή μελιού και την επιβίωση των μελισσιών.

Ζητάμε λοιπόν  την άμεση πρόσβαση των μελισσοκόμων στα Δάση.       

Δεν υπάρχει  κανένας «κίνδυνος ανάφλεξης» από την μελισσοκομία.               Χιλιάδες μελισσοκόμοι είναι στα πευκοδάση της χώρας κάθε χρόνο από τον Αύγουστο μέχρι το Δεκέμβρη και στα ελατοδάση-δρυοδάση από τον Απρίλιο έως τον Ιούλιο.

Η επιστημονική κοινότητα αλλά και η παγκόσμια εμπειρία εκατοντάδων χρόνων το τεκμηριώνει: «Το δάσος ανανεώνεται, προστατεύεται, επιτηρείται μόνο αν είναι σε διαχείριση. Μόνο με τους ανθρώπους του μέσα σε αυτό και κυρίως με τους αγρότες, τους υλοτόμους, τους μελισσοκόμους, τους κτηνοτρόφους-βοσκούς, τους ρητινοσυλλέκτες».

Χρειάζονται άμμεσα μέτρα βεβαίως για την προστασία των δασών  αλλά για εκεί που πρέπει και όχι να θυσιάζεται ένας ολόκληρος κλάδος ,κι ας είναι από τους προστάτες του Δάσους. Ο νόμος άλλωστε επιτρέπει την εγκατάσταση – όχι την απλή τοποθέτηση αλλά τη μόνιμη εγκατάσταση – μελισσοκομείου στα δάση. Ο νόμος επιβάλλει στον μελισσοκόμο να τηρεί κάποιες προφυλάξεις όταν πάει στα μελίσσια του. Αλλά πάνω κι από το νόμο είναι η λογική της επιβίωσης. Δεν καις το σπίτι σου που είναι το δάσος. Δεν καις αυτό που σου δίνει το εισόδημα για να ζήσεις. Το προστατεύεις. Αυτό κάνουμε εδώ και χρόνια.

Η εξαίρεση των μελισσοκόμων από την απαγόρευση πρόσβασης στα δάση , είναι προφανής και αναγκαία. Το γεγονός πως χάθηκε μεγάλο μέρος της παραγωγής στην νότια Ελλαδα από τις πυρκαγιές  δεν πρέπει να επισυμβεί και στην υπόλοιπη Ελλάδα μέσω της απαγόρευσης μας από την πρόσβαση στο δάσος ,αυτή την φορά .

Τονίζουμε ότι, αν δεν δοθεί άμεσα αυτή η εξαίρεση και δεν μπορούμε να μπούμε άμμεσα στα δάση, ο κλάδος κινδυνεύει άμμεσα με αφανισμό με ότι αυτό συνεπάγεται για εμάς και τις οικογένειες μας , καθώς για το φυσικό περιβάλλον της χώρας και την Ελληνική διατροφική παράδοση.

Με τιμή

Για τον Μελισσοκομικό Σύλλογο Π.Ε.  Κοζάνης

Ο  Πρόεδρος                                              Ο  Γραμματέας

Αιμίλιος  Μεντεσίδης                                Σωφρόνιος Καραγιαννίδης