Αφγανιστάν (του Απόστολου Παπαδημητρίου)

Με την απόφαση των ΗΠΑ να αποχωρήσουν από τη χώρα, το Αφγανιστάν ήλθε και πάλι στο προσκήνιο. Και ενώ μέχρι τώρα ελάχιστα ενδιαφερόμασταν για τις εκεί εξελίξεις τώρα τα φώτα της δημοσιότητας είναι στραμμένα εκεί.

               Από τη χώρα αυτή πέρασε ο στρατός του μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την πορεία του προς την Ανατολή. Στο έδαφός της έκτισε ο Αλέξανδρος (330 π.Χ.) μία από τις πολλές Αλεξάνδρειες, την εν Αραχωσία, το σημερινό Κανταχάρ, πρώτη πρωτεύουσα της χώρας. Στην περιοχή της βρέθηκε δίγλωσση επιγραφή στην ελληνική και αραμαϊκή του 250 π.Χ. Και όταν το Αφγανιστάν κατέστη ανεξάρτητο κράτος κατά τον 20^ο αιώνα, σε χαρτονόμισμά του εικονιζόταν νόμισμα της ελληνιστικής περιόδου με ελληνική επιγραφή. Η μακεδονική καυσία, πηλήκιο σε ευρεία χρήση κατά την ελληνιστική περίοδο, αποτελεί χαρακτηριστικό στοιχείο της ενδυμασίας των συγχρόνων Αφγανών.

               Στη χώρα υπήρχαν έντονα τα σημάδια δύο θρησκειών που είχαν εκεί αρχικά εξαπλωθεί, του βουδισμού και του ζωροαστρισμού. Τους υπερμεγέθεις βούδες, σκαλισμένους σε βράχο ανατίναξαν (2001) φανατικοί μουσουλμάνοι, οι Ταλιμπάν, μέσα σε γενική (υποκριτική) κατακραυγή διεθνώς. Ο μωαμεθανισμός εμφανίστηκε εκεί περί τα μέσα του 7^ου μ.Χ. αιώνα και επικράτησε πλήρως.

               Κατά τον 19^ο αιώνα η χώρα έγινε θύμα της βουλιμίας των Άγγλων αποικιοκρατών, που ήθελαν να επεκτείνουν την αυτοκρατορία τους και δυτικότερα του Πακιστάν. Η πρώτη επιχείρηση των Άγγλων απέτυχε. Μετά όμως το συνέδριο του Βερολίνου (1878) έχοντας τη συγκατάθεση του τσάρου της Ρωσίας, λόγω εκδουλεύσεων που του πρόσφεραν, εδραίωσαν την παρουσία τους στο Αφγανιστάν. Τότε απόκτησαν και την Κύπρο, λόγω εκδουλεύσεων προς τον σουλτάνο. Όμως οι ορεσίβιοι Αφγανοί, βιώνοντας επί αιώνες σε ξηρούς και κακοτράχαλους τόπους, αγωνίστηκαν και αποτίναξαν γρήγορα τον αποικιακό ζυγό. Το 1919 απόκτησαν την ανεξαρτησία τους. Το πάθημα των Άγγλων δεν φρονημάτισε άλλους επίδοξους διαχειριστές της εξουσίας στη  χώρα. Έτσι το 1980 οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στο Αφγανιστάν, για να στηρίξουν φιλικό τους καθεστώς. Εκεί όμως συνάντησαν πολεμιστές αποφασισμένους να δώσουν τη ζωή τους, για να εκδιώξουν τους εισβολείς. Είχαν βέβαια εκείνοι την αμέριστη υποστήριξη (υλική) πλήθους χωρών, ΗΠΑ, ισλαμικών αλλά και της Κίνας.  Τότε ανδρώθηκε το κίνημα των Ταλιμπάν με υποστήριξη των ΗΠΑ κυρίως. Η χώρα καταστράφηκε από τις πολεμικές επιχειρήσεις και πολλοί Αφγανοί εκπατρίστηκαν. Όσοι τους δέχθηκαν στο έδαφος των χωρών, στις οποίες κατέφυγαν, έθεσαν απλά το ερώτημα: Τί θέλουν οι Αφγανοί εδώ; Τελικά οι Σοβιετικοί αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν (1989) με σοβαρές απώλειες. Οι Ταλιμπάν κατέστησαν κυρίαρχοι της χώρας το 1996 και επέβαλαν τον ισλαμικό νόμο στη χώρα.

               Το 2001 ετρώθη το γόητρο των ΗΠΑ στο έπακρο με το τρομοκρατικό κτύπημα των δύο εμπορικών πύργων. Σκοτεινό από κάθε άποψη το εγχείρημα πυροδότησε παραλήρημα αντιτρομοκρατικής προπαγάνδας διαμορφώνοντας στον δυτικό κόσμο την ψευδή αντίληψη ότι κάθε μουσουλμάνος είναι εν δυνάμει τρομοκράτης. Οι ΗΠΑ βρήκαν πρώτης τάξεως ευκαιρία να εξαπολύσουν πολέμους στο Αφγανιστάν και στη Μέση Ανατολή με τραγικές για τους εκεί λαούς συνέπειες!  Ήδη το 2003 είχαν εγκατασταθεί στο Αφγανιστάν δυνάμεις του ΝΑΤΟ και μεταξύ αυτών και δυνάμεις της χώρας μας, όχι μάχιμες. Ευτυχώς δεν στείλαμε και εκεί παιδιά μας , για να σκοτωθούν, όπως στην Κορέα, για την «ελευθερία» και την «ειρήνη»! Οι εισβολείς στήριξαν φιλοδυτικό καθεστώς, ενώ οι Ταλιμπάν δεν παρέδωσαν ποτέ τα όπλα. Η χώρα συνέχισε να αιματοκυλείται και οι κάτοικοί της να βρίσκονται σε απόγνωση, ώστε να την εγκαταλείπουν κατά κύματα. Και εμείς συνεχίσαμε να θέτουμε το ερώτημα: Τι θέλουν στη χώρα μας οι Αφγανοί;

               Ξαφνικά εφέτος οι ΗΠΑ υπό τον νέο πρόεδρό της ανακοίνωσαν ότι αποσύρουν τα στρατεύματά τους από το Αφγανιστάν. Φυσικά το ίδιο έκαναν και όλοι οι «σύμμαχοί» τους. Επικράτησαν πρόσφατα σκηνές αλλοφροσύνης στο αεροδρόμιο της Καμπούλ. Σε τραγική κατάσταση βρέθηκαν οι μέχρι τώρα συνεργάτες των δυνάμεων εισβολής και «κατοχής». Όπως και στο Βιετνάμ, οι ΗΠΑ ενδιαφέρθηκαν να αποχωρήσουν ασφαλώς από εκεί μόνο οι πολίτες τους. Οι άλλοι θα υποστούν τις συνέπειες, τις  προβλεπόμενες από τη σαρία!

               Οι Ταλιμπάν προελαύνουν και σε λίγο θα αναλάβουν πλήρως την εξουσία στη χώρα. Κάποιες άλλες έσπευσαν ευθύς να τους αναγνωρίσουν, μεταξύ αυτών η Ρωσία και Η Τουρκία. Ασφαλώς η πρώτη τρέμει την εξάπλωση του «πνεύματος» των Ταλιμπάν στις ισλαμικές χώρες της Σιβηρίας. Η δεύτερη για μία ακόμη φορά θα επωφεληθεί από τον εκβιασμό, που θα ασκήσει στην Ε.Ε. καθώς οι πρώτοι Αφγανοί πρόσφυγες όχι μόνο έφθασαν στο έδαφός της, αλλά βρίσκονται στα τουρκοελληνικά σύνορα.

               Εμείς για μία ακόμη φορά κλαψουρίζοντας  θα ζητήσουμε από τους «εταίρους» μας να δείξουν αλληλεγγύη, όπως «έδειξαν» και άλλες φορές στο παρελθόν! Μάλιστα θα σπεύσουμε να εγκρίνουμε την όποια χρηματοδότηση προς την Τουρκία, για να μη πραγματοποιήσει την απειλή της. Πολλοί συμπολίτες μας θα συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα, αρκετοί θα κάνουν την αποτίμηση των κερδών της τουριστικής περιόδου, άλλοι θα παλινδρομούν μεταξύ του φόβου των Αφγανών και του φόβου του κορωνοϊού και, τέλος, κάποιοι εθναμύντορες θα κηρύξουν «ιερό» πόλεμο κατά των εισβολέων για τη σωτηρία της πατρίδος, αγνοώντας ή παραβλέποντας τα όσα εκθέσαμε στο άρθρο μας.

               Τί άραγε να έχει στο νου του ο μέσος Αφγανός; Πόσοι έβλεπαν με συμπάθεια την παρουσία των ξένων στρατιωτικών δυνάμεων  στη χώρα τους, πέρα από τους έχοντες οικονομικές δοσοληψίες μ’ αυτές; Πόσοι αποδέχονται την αγριότητα των Ταλιμπάν και βλέπουν με ανακούφιση την «απελευθέρωσή» τους. Πόσοι τέλος, εντός και εκτός της χώρας θέλουν, όπως και κάθε λαός, να επικρατήσει, επί τέλους και εκεί ειρήνη, για να ζήσουν μένοντας ή επιστρέφοντας με τις καθημερινές χαρές της οικογένειας; Ίσως στην τελευταία ομάδα να ανήκουν οι περισσότεροι.

               Αν οι «κατακτητές» τους ήταν όντως χριστιανοί, ίσως αρκετοί από αυτούς να άρχιζαν, μπροστά στις αγριότητες των Ταλιμπάν, να θέτουν ερωτήματα γύρω από την πίστη τους. Πόσο όμως καλύτεροι είναι οι «χριστιανοί» από τους Ταλιμπάν σήμερα; Και ας μην απατόμαστε. Σ’ αυτούς ανήκουμε και εμείς.

                                                                                                         «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»