Το επίκαιρο είναι ένα κομμάτι της πραγματικότητας, όταν την παρατηρούμε στο μικροσκόπιο και το ανεπίκαιρο είναι η πραγματικότητα από τηλεσκόπιο.
Ο συνδυασμός τους μας βοηθάει να βλέπουμε ταυτόχρονα το δέντρο και το δάσος.
Από μακριά να μη ξεχνάμε τα δέντρα κι από κοντά να μην ξεχνάμε το δάσος.
Γιάννης Καραχισαρίδης
Το έργο του Γιάννη Καραχισαρίδη είναι δουλεμένο, από την πρώτη μέχρι την τελευταία λέξη, σε ένα πνευματικό αμόνι, στο οποίο σφυρηλατούσε ακατάπαυστα, επί έντεκα χρόνια, το βιβλίο που έρχεται σήμερα στο φως της δημοσιότητας με τον τίτλο: «Η μυστική ενότητα των αντιφάσεων». Επιμέρους τμήματα, ως αυτοτελή κείμενα, είχαν δημοσιευτεί στο iporta.gr. Η τελευταία λέξη μπήκε τον Απρίλιο του 2020. Ήταν η στιγμή που ο Γιάννης Καραχισαρίδης άφησε την τελευταία του πνοή πάνω στην οθόνη του υπολογιστή.
Πάνος Μπιτσαξής
Στην περιπέτεια της ζωής και του θεάτρου, εάν κάνει κανείς τον απολογισμό του, ίσως σταθεί σε λίγους ανθρώπους, που τους θυμάται με πραγματική συμπάθεια ή αγάπη. Ο Γιάννης Καραχισαρίδης για μένα είναι, σίγουρα, ένας απ’ αυτούς.
Δημήτρης Καταλειφός
Στο βιβλίο, διαιωνίζεται το αποτύπωμα του Γιάννη Καραχισαρίδη, όπως αξίζει σ’ έναν σπάνιο παρατηρητή, διανοητή του κόσμου. Η βαθιά, αναλυτική, διεισδυτική και συναισθηματική σκέψη του Γιάννη απέχει από κάθε μονομέρεια. Αυτό και μόνο καθιστά το βιβλίο του ένα αληθινό διαμάντι σε χαρτί.
Ωραιοζήλη-Τζίνα Δαβιλά
Σελ. 436 ISBN: 978 618 5456 26 9
Βιογραφικό
Ο Γιάννης Καραχισαρίδης γεννήθηκε στην Κοζάνη το 1955. Απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών (τάξη ΄74) και στη συνέχεια του Οικονομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών. Σπούδασε θέατρο στις σχολές του Πέλου Κατσέλη και του Λεωνίδα Τριβιζά. Σκηνοθέτησε περίπου 70 θεατρικές παραστάσεις και 6 όπερες, στις κρατικές σκηνές, στα περισσότερα ΔΗΠΕΘΕ και στο ελεύθερο θέατρο. Ειδικεύτηκε στο πολιτιστικό μάνατζμεντ.
Από το 1976 συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, την Εθνική Λυρική Σκηνή, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα και ελεύθερους θιάσους σε έργα Αριστοφάνη, Σαίξπηρ, Γκολντόνι, Μολιέρου, Λόρκα, Ντάριο Φο, Ξενόπουλου, Κορρέ, Κορομηλά κ.ά.
Το καλοκαίρι του 1977 υπέγραψε τη σκηνοθεσία στις «Φοίνισσες» του Ευριπίδη με την Άννα Συνοδινού, στο αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου. Την άνοιξη του 2000 οργάνωσε και σκηνοθέτησε τη συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας με την αγγλόφωνη παράσταση «Follow the fellow who follows a dream». Έγραψε σενάρια και σειρές και σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ για την τηλεόραση και δημοσίευσε άρθρα με θεωρητικές αναλύσεις για το θέατρο σε λογοτεχνικά περιοδικά.
Έφυγε από τη ζωή 25 Απριλίου 2020.
