Ήταν Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2021, όταν ο Στάθης Γιαννόπουλος, ο ποδοσφαιρικός αστέρας των παιδικών μας χρόνων, έφυγε από τη ζωή, βυθίζοντας σε θλίψη την τοπική κοινωνία μας.
Είχε πάθος για το ποδόσφαιρο και κατά γενική εκτίμηση ήταν ένας πολύ ταλαντούχος παίκτης, εκρηκτικός, με ιδιαίτερες τεχνικές αρετές.
Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε από έφηβος ακόμη με την ομάδα του Ηρακλή Πτολεμαΐδας, ενώ μετέπειτα, το 1960, εντάχτηκε στο δυναμικό του Τιτάνα Σερβίων -εξαιρετική ομάδα τότε-, όπου έγραψε μια πολύ αξιόλογη πορεία, αφήνοντας ένα μεγάλο όνομα στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της εποχής εκείνης.
Η επιθυμία του ήταν να παίξει στην ΑΕΚ -φανατικός της οπαδός μια ζωή, παρά το προσωνύμιο Μπόμπεκ (προπονητής του Παναθηναϊκού) που τον συνόδευε-, είχε κάποιες επαφές με διοικούντες της ομάδας, αλλά οι γενικότερες δυσκολίες της εποχής δεν τον άφησαν να πραγματοποιήσει το όνειρό του.
Με το ποδόσφαιρο της γενέτειράς του, το Μικρόβαλτο, ασχολήθηκε από την επίσημη ίδρυση του συλλόγου ΕΛΠΙΣ Μικροβάλτου, τόσο στα διοικητικά της ομάδας (αντιπρόεδρος στο πρώτο Δ.Σ. του συλλόγου το 1979, πρόεδρος το 1994, μέλος σε άλλες θητείες) όσο και σαν προπονητής, όπου ήταν πρωτοπόρος στην τακτική για την εποχή του και ιδιαίτερα αγαπητός.
Κατά τα λοιπά, υπήρξε ένας καλός οικογενειάρχης, δείχνοντας το ενδιαφέρον του και για τα κοινά, διατελέσας πρόεδρος του Σ.Α.Α.Κ. Μικροβάλτου (Συνεταιρισμός Αποκατάστασης Ακτημόνων Καλλιεργητών) και τα τελευταία χρόνια πρόεδρος του ΚΑΠΗ Μικροβάλτου.
Για μας τους παλιότερους, τις γενιές του ’50, του ’60 και του ’70, ίσως και σε πολύ νεότερους, ο Στάθης ήταν και θα παραμείνει ένας πρωτοπόρος του αθλήματος στο Μικρόβαλτο, ένας ποδοσφαιρικός θρύλος…!
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει… Αθάνατος!
Γιώργος Μ.
mikrovalto.gr
ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΜΟΥ..