Ο Πάπας στην Ελλάδα (του Απόστολου Παπαδημητρίου)

Στη χώρα μας αφίχθη ο πάπας για επίσημη επίσκεψη, μετά από πρόσκληση της προέδρου της Δημοκρατίας. Γράφηκε ότι η πρόσκληση έγινε στα πλαίσια του εορτασμού της 200ης επετείου από την έναρξη της επανάστασης. Γιατί όμως έπρεπε η πρόεδρός μας να καλέσει τον πάπα; Μήπως οι σύμβουλοί της την ενημέρωσαν ότι είχε προσφέρει το Βατικανό ουσιαστική βοήθεια στον αγώνα των προγόνων μας; Όμως όχι βοήθεια προσέφερε, αλλά απεναντίας, όπως και όλοι οι ισχυροί, πολέμησε την επανάσταση. Κατ’ αρχήν με εντολή του οι ρωμαιοκαθολικοί των νησιών μας, απόγονοι εκείνων που αλλαξοπίστησαν με τη βία των Βενετών ή Γενουατών κατακτητών, δεν συμμετείχαν στον αγώνα, αλλά απείχαν εκδηλώνοντας σε κάποιες φάσεις έκδηλη την ικανοποίηση για τις ήττες των Ρωμηών. Απεναντίας μετείχαν οι ρωμαιοκαθολικοί της Αλβανίας (οι Μιρδίτες), αλλά στο πλευρό των κατακτητών μας. Φαίνεται ότι είχαν λάβει «ευλογία» από τον πάπα. Όταν, το 1822, εκπρόσωποι των Ελλήνων επαναστατών έφθασαν στο κράτος του Βατικανού με το αίτημα να γίνουν δεκτοί από τους ισχυρούς μονάρχες στο συνέδριο της Βερόνας, ο πάπας, κατ’ απαίτηση της Αυστρίας, τους έκρινε ανεπιθύμητους.

               Δεν συνιστά βέβαια έκπληξη η στάση του Βατικανού, όποιος και αν υπήρξε ο πάπας, καθώς διαχρονικός πόθος του θρησκευτικού αυτού μορφώματος, με έκδηλα τα γνωρίσματα του ολοκληρωτισμού, ήταν ή η υποταγή των σχισματικών της Ανατολής ή ο αφανισμός τους. Πίστεψαν ότι το πέτυχαν αυτό, όταν για τα κρίματά μας, οι βάρβαροι Φράγκοι με τη βοήθεια των τυχοδιωκτών και αχαρίστων Βενετών εκπόρθησαν την Κωνσταντινούπολη και τη λεηλάτησαν (1204). Πίστεψαν ότι το πέτυχαν, όταν δεκαετίες αργότερα υπέκυψαν αυτοκράτωρ και πατριάρχης και σύρθηκαν στη Λυών σε ψευτοένωση των Εκκλησιών (1274). Πίστεψαν ότι το πέτυχαν, όταν ενώ ήταν πλέον ορατή η κατάλυση της αυτοκρατορίας της Ρωμανίας, σύρθηκαν πάλι αυτοκράτωρ και πατριάρχης στην Ιταλία (1439), για να υποταχθούν, προκειμένου να σταλεί βοήθεια, που δεν έφθασε ποτέ, διότι πλέον ο πάπας δεν διέθετε σημαντική κοσμική ισχύ. Οι κάτοικοι των ελληνικών περιοχών που κατείχαν οι δυτικοί, κατά τη θυελλώδη προέλαση των Οθωμανών, βρέθηκαν σε δίλημμα. Να στηρίξουν τον ομόθρησκο κατακτητή ή όχι; Και αν σε κάποιες από αυτές ο ζυγός δεν ήταν μακροχρόνιος, σε άλλες είχαν γευθεί την αγριότητα των «χριστιανών». Βέβαια οι Βενετοί ήταν τουλάχιστον ειλικρινείς, καθώς τόνιζαν ότι πρώτα είμαστε Βενετοί και μετά χριστιανοί! Όμως χατήρι δεν ήθελαν να χαλάσουν του πάπα. Έτσι καταπίεζαν στο έπακρο τον εντόπιο πληθυσμό, από τον οποίο στερούσαν τους πνευματικούς τους ηγέτες (επισκόπους) τοποθετώντας παπικούς. Παρ’ αυτό οι Βενετοί έκπληκτοι έβλεπαν να μεταστρέφονται στην Ορθοδοξία οι δικοί τους, που είχαν εγκατασταθεί στην Κρήτη!

Και οι «σχισματικοί», ξυπόλητοι στ’ αγκάθια, είχαν το θράσος να σηκώσουν κεφάλι στον γκραν Σινιόρε, όπως αποκαλούσαν οι δυτικοί τον σουλτάνο, που είχε αποσπάσει από τους Βενετούς όλες τις κτήσεις τους επί ελληνικών εδαφών με εξαίρεση τα Επτάνησα! Και όταν, μετά από ποταμούς αιμάτων, που έχυσαν οι πρόγονοί μας, μας ελευθέρωσαν οι ισχυροί «προστάτες» μας, βρήκε την ευκαιρία το Βατικανό, με τη βοήθεια των Βαυαρών αντιβασιλέων και των δυτικόπληκτων δικών μας, να αφανίσει τα μοναστήρια, τα προπύργια του αγώνα για την ελευθερία.

Είχε βέβαια απολέσει το Βατικανό μεγάλο μέρος της κοσμικής του ισχύος, με τις ραγδαίες κοινωνικοπολιτικές μεταβολές, κατά την περίοδο του δυτικού λεγόμενου διαφωτισμού. Όμως ο διακαής πόθος του συντριβής της Ορθοδοξίας δεν είχε στο ελάχιστο ατονήσει. Κατά τον 19^ο αιώνα ανέπτυξε έντονη την προπαγάνδα στην Βαλκανική, να αποσπάσει από το πατριαρχείο, με τη βοήθεια Αυστρίας και Γαλλίας, Αλβανούς, Βουλγάρους και Ελληνοβλάχους, με τη ρουμανική προπαγάνδα τους τελευταίους. Απέτυχε παταγωδώς, παρά το άφθονο χρήμα. Γυναίκες της Πίνδου, όταν πληροφορήθηκαν ότι ο ιερέας τους είχε μεταστραφεί στην ουνία, τον δούρειο ίππο του Βατικανού, δήλωσαν ότι προτιμούσαν να ταφούν αδιάβαστες παρά να τις διαβάσει παπιστάνος!

Στην Πολωνία και στην Ουκρανία το Βατικανό είχε επιτυχία, ενωρίτερα, καθώς διέθετε ακόμη την κοσμική δύναμη να ασκήσει βία, μέσω των Πολωνών ηγεμόνων, επί του ορθοδόξου πληθυσμού των περιοχών. Και όπως ο πάπας υπέγραψε συμφωνία τόσο με τον Μουσολίνι όσο και με τον Χίτλερ, έτσι και το «ποίμνιό» του στην Ουκρανία προσέφερε μεραρχίες «αγωνιστών» για την επικράτηση των ιδεωδών του Γ΄ Ράιχ! Και αυτές βαρύνονται για εγκλήματα κατά του ορθοδόξου πληθυσμού της Ουκρανίας. Και όμως σύσσωμη η Δύση των «φίλων», «συμμάχων» και «εταίρων» μας στήριξε την άνοδο στην εξουσία των απογόνων των δοσιλόγων για εγκλήματα πολέμου. Το φρικτότερο όμως έγκλημα διεπράχθη στη Γιουγκοσλαβία. Εκεί οι ρωμαιοκαθολικοί Κροάτες φασίστες «Ουστάσι» φόνευσαν 800.000 Σέρβους, επειδή ήταν ορθόδοξοι, με τις ευλογίες του καρδιναλίου του Ζάγκρεμπ Στέπινατς, ο οποίος αναγνωρίστηκε άγιος της ρωμαιοκαθολικής «Εκκλησίας», την οποία στα πλαίσια της αγαπολογίας της οικουμενιστικής κίνησης και ορθόδοξοι πλέον αναγράφουν χωρίς τα εισαγωγικά.

Το Βατικανό είναι κοσμικό κράτος με τράπεζες και επιχειρήσεις, πολλές  από τις οποίες αντίκεινται σαφώς στο πνεύμα του Ευαγγελίου. Συμπλέει με τους ισχυρούς του πλανήτη και σήμερα, όπως και κατά τον Μεσαίωνα με τη φεουδαρχία. Δεν είναι αμέτοχο στον χαλασμό πλήθους λαών από τους ισχυρούς, το οποίο κακό «καταπολεμά» με ευχολόγια αποφεύγοντας να κατονομάσει τους αίτιους της δυστυχίας των χωρών, από τις οποίες προέρχονται πρόσφυγες και μετανάστες. Κατά την κρίση στη Μέση Ανατολή, ο πάπας δέχθηκε εκκλήσεις και από δικούς του πιστούς, που ζητούσαν βοήθεια, ώστε να σωθούν από τον δολοφονικό στρατό, που ρήμαξε Συρία και Ιράκ. ΟΙ χριστιανοί στη Μέση Ανατολή έχουν μειωθεί τρομακτικά και οι θρησκευτικοί ηγέτες, μηδέ των ορθοδόξων εξαιρουμένων, περιορίζονται σε ευχολόγια. Και οι φανατικοί ισλαμιστές διαδηλώνουν προκλητικά στην Ιταλία τονίζοντας ότι η Ρώμη θα καταστεί μουσουλμανική!

Δεν νομίζω ότι αγνοούσε κάτι απ’ όλα αυτά η πρόεδρός μας. Ούτε και έχουν δείξει μέχρι σήμερα τόσο αυτή, όσο και οι πολιτικοί μας ηγέτες ότι διακρίνονται από θρησκευτικότητα. Όλοι επείγονται να καταστεί η χώρα μας ουδετερόθρησκο κράτος. Και καλά οι άλλοι, αλλά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που επισκέφθηκε τον ποντίφηκα στο Βατικανό και θα τον συναντήσει και τώρα στην Αθήνα; Μήπως θα συζητήσουν τη στάση του Βατικανού στη Λατινική Αμερική κατά την τρομερή περίοδο του αγώνα των λαών της για την αποτίναξη φρικτών δικτατορικών καθεστώτων; Ασφαλώς και γνωρίζει πολλά ο σημερινός ποντίφηξ, ως προερχόμενος από χώρα της.

Παιχνίδια είναι όλα τα συμβαίνοντα, παιχνίδια σε βάρος των λαών, οι οποίοι αποτελούν πλέον ζαλισμένα κοπάδια (Τσόμσκυ). Όμως ας μη χάσουμε την ελπίδα μας. Οι πρόγονοί μας δεν υπολόγισαν τη διαφορά των δυνάμεων, γιατί πίστευαν ότι σύμμαχός τους είναι ο Θεός. Κάποτε θα παρακαλέσουμε και εμείς για τη «συμμαχία» Του, όταν συνειδητοποιήσουμε τα συμβαίνοντα.

                                                                                          «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Στην Αθήνα βρίσκεται ο Πάπας Φραγκίσκος, για 2η φορά από το 2016, στο πλαίσιο τριήμερης επίσκεψης στην Ελλάδα. Στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, τον υποδέχθηκε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας εκ μέρους της κυβέρνησης, και τέσσερα παιδιά-σύμβολα αγνότητας και αγάπης, με ελληνικές φορεσιές. Κατόπιν μετέβη στο Προεδρικό όπου έγινε δεκτός από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Αισθάνομαι ιδιαίτερη τιμή και συγκίνηση, είπε η κ. Κατερίνα Σακελλαροπούλου χαρακτηρίζοντας την επίσκεψη ως “ιδιαίτερης σημασίας” εν μέσω και πανδημίας, καθώς φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης.

Ο Ποντίφικας είχε κατόπιν συνάντηση με τον πρωθυπουργό, ακολούθησε ομιλία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου και αμέσως μετά απηύθυνε ο ίδιος σύντομη ομιλία.

Μηνύματα αλληλεγγύης

Αμφότεροι αναφέρθηκαν στα μεγάλα ζητήματα της πανδημίας και της κλιματικής αλλαγής.

Ο Ποντίφικας αναφέρθηκε επίσης στην ειρήνη, στην αδελφοσύνη, στην κοινωνική δικαιοσύνη στην «εκτεταμένη φτώχεια που θα πρέπει όλοι με κοινό όραμα να αντιμετωπίσουμε» και ιδιαιτέρως στο προσφυγικό που όπως είπε «έχει χωρίσει την Ευρώπη στα δύο, σε βορρά και νότο».

Αποκάλεσε τους μετανάστες και τους πρόσφυγες αδερφούς μας και κάλεσε την Ευρώπη να τους αντιμετωπίσει ως τέτοιους. Μίλησε για αναβλητικότητα από την πλευρά της ΕΕ.

«Σήμερα το μεταναστευτικό ζήτημα έχει ανοίξει χάσματα μεταξύ του Νότου και του Βορά. Θα ήθελα να προτρέψω για άλλα μια φορά να έχουμε ένα συνολικό κοινοτικό όραμα και να ενθαρρύνω να δώσουν προσοχή στους πιο άπορους, να προστατεύονται να ενσωματώνονται με πλήρη σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Περισσότερο από εμπόδιο για το παρόν συνιστά εγγύηση για το μέλλον», είπε.

Επανέλαβε επίσης την έκκλησή του, για συνολική, κοινοτική πολιτική ενώπιον του μεταναστευτικού, και υπογράμμισε την ανάγκη να δοθεί προσοχή σ’ αυτούς που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη, ώστε, ανάλογα με τις δυνατότητες της κάθε χώρας, να γίνουν δεκτοί, να προστατευθούν, να αναπτυχθούν και να ενταχθούν, στο πλαίσιο του πλήρους σεβασμού των ανθρωπίνων τους δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειάς τους.

«Περισσότερο από ένα κώλυμα για το παρόν, αυτό αντιπροσωπεύει μια εγγύηση για το μέλλον, για να καταστεί σημείο ειρηνικής συμβιώσεως με όσους, που όλο και περισσότερο αναγκάζονται να αποδημήσουν αναζητώντας οικία και ελπίδα. Είναι οι πρωταγωνιστές μιας τρομερής σύγχρονης οδύσσειας. Με ευχαρίστηση αναπολώ, ότι όταν ο Οδυσσέας έφθασε στην Ιθάκη, δεν αναγνωρίσθηκε από τους άρχοντες του τόπου, που του είχαν σφετερισθεί οικία και αγαθά, αλλά από εκείνους που τον είχαν φροντίσει. Η τροφός του κατάλαβε ότι ήταν αυτός βλέποντας τα σημεία στις επουλωμένες πληγές του. Τα βάσανα μάς φέρουν κοντά και η αναγνώριση ότι ανήκουμε στην ίδια εύθραυστη ανθρωπότητα θα μας βοηθήσει για να οικοδομήσουμε ένα μέλλον πιο ολοκληρωμένο και ειρηνικό. Ας μετατρέψουμε σε τολμηρή επικαιρότητα ό,τι φαίνεται άτυχη αντιξοότητα» τόνισε.

Αναφερόμενος στο θέμα της πανδημίας, ο Πάπας τόνισε ότι αποτελεί μεγάλη αντιξοότητα.

«Η πανδημία είναι μια μεγάλη αντιξοότητα. Μας έκανε να ξαναβρούμε τους αδύναμους και άπορους και σε τούτη τη χώρα είναι πρόκληση. Αναφέρομαι στην εκστρατεία υπέρ του εμβολιασμού. Αναδύθηκε ένα αξιοσημείωτο αίσθημα αλληλεγγύης. Λέξεις του Ιπποκράτη μοιάζουν σαν να έχουν γραφτεί σήμερα», είπε.

Μίλησε για υποχώρηση της Δημοκρατίας παγκοσμίως με τον εθνικισμό και τον λαϊκισμό που αναπτύσσεται, αλλά και για το πόσο μακριά αισθάνονται οι άνθρωποι από τους θεσμούς, κάτι το οποίο τα κράτη πρέπει να αντιπαρέλθουν με άξονα τη φροντίδα των αδυνάτων.

Να περάσουμε από τη μεροληψία στη συμμετοχή, από το εγώ, στον άλλο, είπε χαρακτηριστικά.

Επανέλαβε δε ότι έρχεται ως προσκυνητής, και ότι η Ευρώπη, αλλά και ο κόσμος δεν θα ήταν αυτό που είναι σήμερα ενά δεν υπήρχε η Ελλάδα, «Θα ήταν λιγότερο σοφός και χαρούμενος» όπως είπε χαρακτηριστικά.

«Από αυτή την πόλη, από αυτό το λίκνο του πολιτισμού υψώθηκε και πάντα ας υψώνεται ένα μήνυμα που προσανατολίζει προς τα ‘Ανω και προς τον άλλο. Στα δελεάσματα του αυταρχισμού ας απαντά με τη δημοκρατία, στην ατομιστική αδιαφορία ας αντιπαραθέτει τη φροντίδα για τον άλλο, τον πτωχό και την πλάση, που είναι οι ουσιώδεις βάσεις για ένα ανακαινισμένο ανθρωπισμό, του οποίου έχουν ανάγκη οι καιροί μας και η Ευρώπη μας. Ο Θεός να ευλογεί την Ελλάδα!», είπε κλείνοντας την ομιλία του.

Τον Πάπα υποδέχθηκε στο κεφαλόσκαλο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας όπως προβλέπει το πρωτόκολλο και κατόπιν ακολούθησε η τελετή υποδοχής με την ανάκρουση των εθνικών ύμνων του Βατικανού και της Ελλάδος.

«Η επίσκεψή σας υποδηλώνει τον ενδιαφέρον σας για την περιοχή και για τον διαθρησκευτικό διάλογο. Μεταφέρεται ισχυρό μήνυμα αδελφοσύνης σε καιρούς δύσκολους» , υπογράμμισε η κα.Σακελλαροπούλου. Στην ομιλία της έκανε ιδιαίτερη αναφορά στην πανδημία, την κλιματική κρίση και το προσφυγικό πρόβλημα.

Στο έργο του Πάπα Φραγκίσκου και στην προσφορά στον πλησίον αναφέρθηκε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Η Κατερίνα Σακελλαροπούλου μίλησε για την πανδημία αλλά και τα εμβόλια.

Σχετικά με την πανδημία, υποστήριξε ότι κατέδειξε πόσο ευάλωτοι και εκτεθειμένοι παραμένουμε στις σύγχρονες κοινωνίες της διακινδύνευσης, καθώς και πόσο επίσης αναγκαία καθίσταται η διεθνής εγρήγορση και η αρωγή μεταξύ των κρατών. «Ταυτόχρονα, η υγειονομική κρίση συνιστά μια άσκηση ευθύνης για όλους μας, ιδίως μέσα από καθημερινές συμπεριφορές στήριξης των συνανθρώπων μας. Στην αστείρευτη ενέργεια και έμπνευση των επιστημόνων, την αυτοθυσία των γιατρών και των νοσηλευτών, την υπομονή και την προσαρμοστικότητα των πολλών, αναγνωρίζουμε τη μοναδικότητα και τον πλούτο της ανθρώπινης φύσης ενώπιον μιας πρωτοφανούς και μακράς δοκιμασίας» σημείωσε και πρόσθεσε ότι « Σήμερα, η προοπτική του εμβολιασμού για όλο τον πλανήτη, ειδικά για τους μη προνομιούχους πληθυσμούς, ανάγεται στο πιο μεγάλο και επείγον ζήτημα διανεμητικής δικαιοσύνης. Ο ιός θρέφεται και μεταλλάσσεται από την ανορθολογική άρνηση της πραγματικότητας και τις ανισότητες του πολιτισμού μας».

Αναφέρθηκε ακόμη και στην Αγία Σοφία και ευχαρίστησε τον Πάπα Φραγκίσκο για τη θέση που πήρε. «Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην Αγία Σοφία και να σας ευχαριστήσω για τη θερμή στήριξη σας ώστε να παραμείνει σύμβολο λατρείας προσβάσιμο σε όλους» σημείωσε.

Σε σχεση με το προσφυγικό ζήτημα εξήρε στη συμβολή του.  «Έχετε συμβάλει στη διαχείριση της κρίσης και αναγνωρίσει τον ανθρωπισμό των Ελλήνων και το δυσανάλογο βάρος που έχουν επωμιστεί», είπε.

Ο Πάπας έφθασε στην Ελλάδα κατόπιν πρόσκλησης της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Ένα ταξίδι προσκυνηματικό σε Κύπρο και Ελλάδα, όπως ο ίδιος έχει πει στα χνάρια των Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα. Πεντέμισι χρόνια από την τελευταία επίσκεψη, το μοτίβο είναι σταθερό. Πρόσφυγες, αλληλεγγύη, ανθρωπιά.

Αύριο ο Πάπας θα επισκεφθεί το Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης στη Λέσβο, μαζί με την κα. Σακελλαροπούλου, ενώ τη Δευτέρα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα τον συναντήσει στην πρεσβεία του Βατικανού στην Αθήνα.

• Επίσκεψη Πάπα στην Ελλάδα: Μια νέα εποχή στις σχέσεις Ορθόδοξης-Καθολικής Εκκλησίας και Ελλάδας-Βατικανού (audio)

Στις 16:30 θα μεταβεί στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, όπου θα συναντηθεί με τον Μακαριότατο Ιερώνυμο.