Το παλιότερο που γεννήθηκα ήταν ο μεσοπόλεμος. Έζησα, έτσι, το Αλβανικό Έπος, τη μπότα των Γερμανών, το βομβαρδισμό της πόλης, το φόβο των δοσίλογων, την αφανιστική πείνα, την ελπιδοφόρα Εθνική Αντίσταση. ‘Εζησα τον αδελφοκτόνο σπαραγμό, την ξένη παρέμβαση, την επικράτηση των προσκυνημένων στους Γερμανούς, τον κατατρεγμό των αντιστασιακών, τη φτώχεια, τους «νέους Παρθενώνες», τη μετανάστευση. Μετείχα στους αγώνες του 114, για την προστασία του Συντάγματος, για την προάσπιση της δημοκρατίας, οι οποίοι φιμώθηκαν, όμως, από την απριλιανή δικτατορία. Ξαναείδα, επομένως, «νέους Παρθενώνες» και έλαβα μέρος στη νεανική αντιδικτατορική αντίσταση. ‘Εζησα τους μεταπολιτευτικούς χειρισμούς για την εδραίωση της δημοκρατίας , βίωσα τη χρέωση της πολιτικής με το ίδιον όφελος των πολιτικών, αλλά και το πρόταγμα πως όλα γίνονται στον τόπο μας και μάλιστα χωρίς μόχθο.
Με διαπέρασε το σοκ της πολυποίκιλης κρίσης, οικονομικής, κοινωνικής, ηθικής, ξαναπατήθηκα από ξένους δυνάστες, υπέστην πολλαπλές μειώσεις της σύνταξής μου, είδα τις κοινωνικές δομές να συρρικνώνονται και πολλά θύματα της γενιάς μου ανάμεσα στις 7.500 ( αυτοκτονίες απόγνωσης. Από χρόνια ζούσα την έλλειψη σεβασμού στη γενιά μου. Μας εξόντωσε όλους η κερδοφόρα βιομηχανία της παρατεταμένης, της αιώνιας νιότης. Αυτή μας έριξε στη δυσμένεια ως φορείς υπόμνησης της φθαρτής ζωής και του αναπότρεπτου θανάτου. Αλλά κι η σοφία μας ( όταν πεθαίνει ένας γέρος καίγεται μια βιβλιοθήκη) κατάντησε μουχλιασμένη κι αχρείαστη για τους πολύξερους ατομιστές.
‘Όμως κι ο χώρος στένεψε για μας από την περίκλειστη πυρηνική οικογένεια, ενώ κάποτε χωρούσαν προπαππούδες, θείοι, γείτονες αναγκεμένοι και τα παιδιά είχαν πάντα χρόνο για μια μάνα που μεγάλωσε δέκα παιδιά. Και μόνο περιπτώσεις φιλότιμων παιδιών με συγκινούν, αφού προκομμένος δεν θεωρούνταν ο κάτοχος πλούτου, αλλά πλούσιος θεωρούνταν αυτός που κοιτούσε τους γονείς όταν έπεφταν σε ανημπόρια. Το ρήμα κοιτάζω χρησιμοποιούνταν στην κάλυψη των αναγκών , κοιτάζω τον άλλον στα μάτια ως πρόσωπο και το φροντίζω- φροντιστής ήταν αδιάθετα. Τα δυο τελευταία χρόνια, ζω στη δίνη μιας πρωτόγνωρης πανδημίας κι υφίσταμαι τους πειραματισμούς της αντιμετώπισής της, με αποκορύφωμα το τιμωρητικό πρόστιμο των 100 ευρώ, εάν δεν μετάσχω πλήρως του εμβολιασμού, μεταπίπτοντας έτσι από τη γενιά της κατοχής και του αντιδικτατορικού αγώνα στη γενιά των κατοστάρηδων.
Υπέστην διακριτά από άλλες κοινωνικές, ηλικιακές ομάδες την επιβολή του προστίμου των 100 ευρώ, μάλιστα οριζοντίως, ως τρόπο πειθούς, ως αντίδωρο στους αγώνες μου, γιατί δεν έχω τη δύναμη της παραγωγικής διαδικασίας, γιατί τους είμαι βάρος. Θυματοποιήθηκα ως προπομπός και για άλλες, πιθανόν, κατηγορίες.
Η υγεία μου ραγισμένη από το χρόνο, έωλη στο κοινωνικό περιβάλλον υπέστη την τιμωρία, σημειολογικά για την υποταγή μου και κυριολεκτικά για την αφαίμαξη των πενιχρών μου εσόδων που στενεύοντας τις ανάγκες διέθετα στην ευρύτερη οικογένεια των ανέργων.
Δεν πιστεύω πως καίγονται για την υγεία μου. Νοιάζονται για τον αριθμό των απωλειών που τους εκθέτει , αποκαλύπτει την ανεπάρκεια του συστήματος υγείας, την έλλειψη πίστης στο δημόσιο σύστημα υγείας και συνθέτει το προφίλ μιας χώρας με θλιβερή πρωτιά στους θανάτους.
Δεν με πείθουν πως νοιάζονται για μένα, με τις ελλιπείς ΜΕΘ, ανάλογα με τον πληθυσμό, με τη μείωση του προϋπολογισμού για την υγεία, με τη μείωση κατά 9000 του υγειονομικού προσωπικού τούτη την επίμαχη περίοδο, με το στοίβαγμα των μαθητών, με τις παλινωδίες, με την τρομοκρατία των ΜΜΕ, με την έλλειψη αντικειμενικότητας, με το ύφος της επιβολής, με την περιστολή τελικά της δημοκρατίας.
Μόνον η αδιάβλητη επιστημονική κοινότητα με προϊδεάζει, οι άνισες μάχες των γιατρών- νοσηλευτών με συγκλονίζουν, ο δίχως ωράρια περίκλειστος ιδρώτας τους με διαποτίζει κι οι πενιχρές τους αποζημιώσεις με ταρακουνούν….
Ναι, αυτοί με πείθουν!!!
Τάσα Σιόμου
Μαζί σας κ. Σιομου! Όντως και γω δεν πιστεύω πως νοιάζονται..
Από όλο αυτό το συγκλονιστικο κείμενο εσύ αυτό κράτησες;
Πάντα ήσουν πρότυπο τέλειας καθηγήτριας. Μπράβο Τάσα μου. Άξιος ο λόγος σου. Σε προσφονώ με το μικρό σου γιατί εσύ μας είπες ότι θέλεις να σε φωνάζουμε έτσι. Πάντα ήσουν κοντά στους μσθητές σου με υπομονή και επιμονή. Μας έμαθες πολλά. Μία μαθήτρια σου……..
Φοβερό κείμενο, συμφωνώ απολύτως. Συγχαρητήρια!
Συμφωνούμε απολύτως κ. Σιόμου!
Και εγώ το ίδιο νομίζω.
Κομματικό κείμενο με αρκετά ψέματα.
Ευτυχώς βλέπω πως είμαστε αρκετοί που βλέπουμε κι αυτή την πλευρά των πραγμάτων και αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα όπως είναι κι όχι όπως μας την παρουσιάζουν.
Περήφανος μαθητής σας κυρ. Σιώμου
διαβάζοντας το κείμενο νόμιζα ότι αναφέρεται σε κάποια αφρικανική χώρα.
Τελείως υποκειμενικό με αντιγραφή των κειμένων του “έγκριτου” βαξεβάνη
Προφανώς γράφεις καλύτερα από την Κα Σιομου..για να σε δούμε….όλα τα κείμενα της λογοτεχνικά αριστουργήματα…η καλύτερη αρθρογράφος …την αντιγράφουν και δεν αντιγράφει..
Ένας μαθητής της
Οι ανισες μαχες των γιατρων – νοσηλευτων (του δημοσιου συστηματος υγειας) με συγκλονιζουν. Το καλυτερο αρθρο,που εχω διαβασει μεχρι σημερα.Καλες γιορτες,Καλα Χριστουγεννα κι ευλογημενα.
Ο τιτλος του αρθρου Σας ειναι δυο φορες πιο ωραιος και αληθινος,σαν μαχαιρια ,απο το κειμενο σας!!
Συγχαρητηρια!
Ενας συναδελφος Σας!!
Συγχαρητήρια Τασα.Τσούζουν σε ορισμένους σε ορισμένουσς που το θεωρόυν κομματικό κείμενο.Αλλά τι να κάνουμε αυτή είναι η πραγματικότητα.
Κομματισμός και εμπάθεια μέχρι την τελευταία πνοή. Και φυσικά ανεμβολίαστη!
Αυτό κατάλαβες εμπαθής και κομματικός είσαι…επίσης για την ιστορία χωρίς να έχει καμμία σημασία ..στη δόση δόση ειμασταν μαζί…άρα εμβολιασμενη
Τότε γιατί κλαίγεται για το κατοστάρι;
Ηλικιωμενη γυναικα 90 ετων, με πολλα προβληματα υγειας, κλεισμενη στο σπιτι της απο το 2015 λογω καταγματων απο πτωσεις και απο τον ιουλιο του 2019 καθηλωμενη στο κρεββατι με καθετηρα συνεχεια και παροχη οξυγονου ολη την νυχτα και για αρκετες ωρες την μερα. Συνταξιουχος του ΟΓΑ με 420 ευρω τον μηνα ( φυσικα μετα απο πολλα χρονια πληρωμης της στην β κατηγορια), χωρις αλλα εισοδηματα ουτε καμια βοηθεια απο το κρατος με την μορφη επιδοματος η μειωμενου ρευματος η οτιδηποτε αλλου ποσου η τροφιμων. Απο την συνταξη της τα 100 τουλαχιστον ευρω πηγαινουν στα φαρμακα της, στην αλλαγη του καθετηρα και σε εξετασεις αιματος ουρων καθε μηνα. Το μονο που παρακαλαει τον θεο και σε μενα που την φροντιζω, ειναι να την αφησουμε να πεθανει γιατι κουραστηκε να ποναει, να υποφερει και να γινεται βαρος σε μενα. Δεν μπαινει κανεις στο σπιτι της λογω των συνθηκων κι εγω ειμαι ολη την μερα με την μασκα απο τις 8 μαρτιου 2019 και οι μονες εξοδοι μου ειναι σουπερ μαρκετ μια φορα την εβδομαδα, φαρμακειο
οποτε χρειαζεται οπως και εξετασεις στον γιατρο κι εναν φραπε απο το σπιτι, να βγω να τον πιω μεσα στα χωραφια για μιση -μια ωρα καθε μερα σχεδον. Η γιαγια δεν θελει ουτε να ακουσει για εμβολιο εκτος αν την βεβαιωσω οτι αυτο θα της επιφερει τον πολυποθητο γι αυτην θανατο. Ερχομαι λοιπον και ρωτω ολους εσας:
1) αποτελει η γιαγια δημοσιο κινδυνο για την υγεια σας;
2) θα επιβαρυνει με καποιον τροπο το δημοσιο συστημα υγειας σας στερωντας απο καποιον απο σας καποιο κρεββατι στις ΜΕΘ; (ουτε να ακουσει για νοσοκομειο η γιατρους , να πεθανει στο σπιτι της θελει)
3) θα πρεπει γιαυτη την ανυπακοη της να μην κανει το εμβολειο να πληρωνει 100 ευρω προστιμο καθε μηνα απο τα 320 περιπου που περισσευουν; (χωρις να υπολογισουμε το φαγητο της, τους λογαριασμους κλπ)
4) Οταν σε ολους οσους χρωστανε χρηματα απο δανεια η οποιονδηποτε αλλον λογο εχει νομοθετηθει ακατασχετο λογαριασμου 1000 ευρω τουλαχιστον για να μπορεσει να ζησει καποιος αξιοπρεπως γιατι δεν φροντισαν και στην περιπτωση αυτη το προστιμο να επιβαλλετε πανω απο καποιο ποσο συνταξης η το προστιμο να ειναι μεχρι ενα ποσοστο της συνταξης ετσι ωστε να μπορει να τα φερνει βολτα ο μικροσυνταξιουχος.
5) Υπαρχει νομος για το ελαχιστο εγγυημενο εισοδημα, δεν ισχυει για αυτους τους ανθρωπους, η το μονο που νοιαζει τους κυβερνωντες ειναι να εμβολιαστουν ολοι και δεν τους ενδιαφερει τιποτε αλλο. Πειτε εναν λογο μονο που πρεπει ενας ετοιμοθανατος οπως η γιαγια να πρεπει να κανει το εμβολιο σας, μονον εναν. Αν υπαρχει εστω κι ενας λογος αρχιστε να κανετε και στους πεθαμενους (μια και σε ολες σχεδον τις εκλογες στο παρελθον εχουν ψηφισει και καποιοι απο αυτους) δεν υπαρχει και μεγαλη διαφορα.
Τελειωνοντας επισημαινω το εξης, οπως στα χρονια των μνημονιων καθημερινα ακουγαμε για αυτοκτονιες ανθρωπων που δεν μπορουσαν να πληρωσουν τα χρεη τους και εχαναν τις περιουσιες τους ετσι και τωρα θα ανοιγουν σπιτια απο την δυσωδια και θα βρισκουν πεθαμενους ηλικιωμενους μονους η με αυτον που τους φροντιζει, ειτε απο ασιτια ειτε απο αυτοκτονια, μα τωρα δεν θα ειναι υπευθυνοι μονο οι πολιτικοι αλλα και ολοι εσεις που ελαφρα την καρδια κρινετε ολους αυτους που δεν καναν την δικη σας επιλογη, κι αυτο χωρις να ξερετε τι συμβαινει πισω απο την καθε κλειστη πορτα ενος σπιτιου. Αυτα, και ελπιζω σε δημοσιευση.
Η καλύτερη σύντομη περιγραφή μιας χώρας που καταρρέει αναπότρεπτα κατά την πρόσφατη 100ετία και που δεν έχει κανένα μέλλον έτσι όπως την κατάντησε διαχρονικά το χρεωκοπημένο πολιτικό σύστημα. Συγχαρητήρια κ. Σιώμου!!