kozan.gr: Έφυγε από τη ζωή, o Βασίλειος Δουγαλής, ένας σπουδαίος, ακαδημαϊκός, Λευκοπηγιώτης, που ζούσε στην Αθήνα (Τα μηνύματα, της συζύγου του, συγγενών & φίλων)

Έφυγε από τη ζωή, o Βασίλειος Δουγαλής, ένας σπουδαίος, ακαδημαϊκός, Λευκοπηγιώτης, που ζούσε στην Αθήνα. Τα μηνύματα, της συζύγου του, συγγενών & φίλων.

Η σύζυγός του Τιτίνα Δουγαλή έγραψε: “Έφυγε χθες (Σάββατο) από τη ζωή ένας πανέμορφος άνθρωπος, μετά από δεκάχρονο αγώνα και δίμηνη σκληρή δοκιμασία.Ο επί πενήντα χρόνια αγαπημένος μου, Βασίλης Δουγαλής (19/3/1949 – 1/1/2022). Αυτοί που τον αγαπήσαμε, ας τον σκεφτόμαστε πάντα μέσα σε ολάνθιστους αγρούς”.

O συγχωριανός του Κώστας Κερασιώτης έγραψε: “Πανεπιστημιακός δάσκαλος με ήθος’. Ο Βασίλειος Δουγαλής ήταν Καθηγητής Μαθηματικών του Πανεπιστημίου Αθηνών και Αναπληρωτής Διευθυντής του Ινστιτούτου Υπολογιστικών Μαθηματικών του ΙΤΕ. Ειχε Πτυχίο Πολιτικού Μηχανικού από το Πανεπιστήμιο του Princeton και Διδακτορικό Δίπλωμα στα εφαρμοσμένα Μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο του Harvard. Επίσης, είχε διατελέσει Επισκέπτης Καθηγητής στο Τμήμα Μαθηματικών του Πανεπιστημίου του Tennessee.(πηγή-Google).  Να έχει καλο παράδεισο. Μεγάλη απώλεια όταν αποχωρούν άνθρωποι με τέτοιο ήθος. Εξαίρετος επιστήμονας. Διακρίθηκε και ως πανεπιστημιακός δάσκαλος που τιμήθηκε με το βραβείο εξαίρετης πανεπιστημιακής διδασκαλίας στη μνήμη των Ξανθοπούλου και Πνευματικού. Από το σκεπτικό της βράβευσης σύμφωνα με την Επιτροπή Eπιλογής, το βραβείο απονεμήθηκε στον κ. Δουγαλή Βασίλη του Αχιλλέα διότι ηταν άριστος δάσκαλος που ενεπνεε τους φοιτητές με την ενδιαφέρουσα διδασκαλία του, τους καθιστούσε κοινωνούς της ουσίας των εννοιών, ήταν ένας Πανεπιστημιακός δάσκαλος με ήθος'”.

H συγγενής του Μίμα Δουγαλή έγραψε: “Στα παλιά τα χρόνια, όταν ζούσε ο πατέρας μου κι όταν ακόμη ζούσαν και οι άλλοι συγγενείς κι η εποχή δεν είχε προχωρήσει, κάθε Πρωτοχρονιά, του Αγίου Βασιλείου δηλαδή, ο πατέρας είχε μια επίσκεψη να κάνει, μια επίσκεψη που είχε γίνει έθιμο και που δεν μπορούσε σχεδόν για κανένα λόγο να αναβληθεί. Γιόρταζε ο Βασίλης, ο γιος του αγαπημένου εξαδέλφου του κι έπρεπε να επισκεφτούμε την οικογένεια για τις ευχές. Σχεδόν ποτέ δεν βρίσκαμε εκεί το Βασίλη γιατί, λίγα χρόνια μεγαλύτερος ή διάβαζε ή έλειπε, όμως η επίσκεψη αυτή έπρεπε απαρεγκλίτως να γίνει αφού ήταν μια ευκαιρία να ειδωθούν τα δύο πρώτα ξαδέλφια και να τα πουν από κοντά, να αναφερθούν στις κοινές τους αναμνήσεις από το χωριό, την Λευκοπηγη, να μιλήσουν στο τοπικό ιδίωμα ή να γελάσουν για πολλοστή φορά με ιστορίες ή ανέκδοτα του χωριού… Εγώ που ακολουθούσα τις περισσότερες φορές στην επίσκεψη αυτή, παρακολουθούσα μαγεμένη τις ιστορίες, τις αναφορές στον Βασιλάκη, μαθητή τότε στη Σχολή Μωραιτη, τις διακρίσεις του και τις πρωτιές του, το καμάρι του πατέρα και της μητέρας του στο οποίο με μεγάλη αγάπη και περηφάνια συμμετείχε και ο πατέρας μου:ιστορίες θαυμαστές, υποτροφίες, Princeton, Πανεπιστήμιο, μαθηματικά… Καθώς περνούσαν τα χρόνια η σπουδαία πορεία του Βασίλη συνεχιζόταν και εμείς στην πρωτοχρονιάτικη επίσκεψη ακούγαμε τον σεβάσμιο πατέρα του να μας διηγείται με περηφάνια κάθε καινούριο επίτευγμα του Βασιλη… Αργότερα όταν αναχώρησαν πια οι γονείς μας και η ζωή προχώρησε, συναντηθήκαμε λιγες φορές και πάντα ο Βασίλης ήταν ο λιγόλογος παρατηρητής με την χαμηλή ήρεμη φωνή και την έντονη, εταστική και διεισδυτική ματιά, ένας σπουδαίος άνθρωπος και ακαδημαϊκός δάσκαλος βραβευμένος αλλά ταυτόχρονα πολύ σεμνός, πολύ μετρημένος, πολύ προσιτός.. Αυτός ο Βασίλης, ο Βασίλης Δουγαλής, ο γιος του Αχιλλέα, έφυγε χτες (Σάββατο), ανήμερα της γιορτής του, διάβηκε τη θύρα της μόνης Αλήθειας, που είναι ο θάνατος για τους ανθρώπους, άφησε το φθαρτό περίβλημα και ξεκίνησε το δικό του ταξίδι για παραπέρα για την υπέρτατη γνώση. Στη μνήμη χαράζεται το αποτύπωμα ορισμένων ανθρώπων, η ευγενική τους φύση, η σπάνια ποιότητα τους, το ήθος η πραότητα και η σπουδαία τους υπόσταση… Δεν λησμονιούνται, δεν φεύγουν ποτέ, ίσως γιατί αποτελούν για πολλούς φωτεινό οδηγό.Προς τιμήν του και σε ανάμνησή του οι λίγες αυτές γραμμές μου”.