Η θλίψη απερίγραπτη στο άκουσμα της δυσάρεστης είδησης που μεταμόρφωσε την Τσικνοπέμπτη σε μαύρη Πέμπτη. Τον Αργύρη Δούσιο είχα την τύχη να τον γνωρίσω πριν από 11 περίπου χρόνια. Επιστρέφοντας στην Κοζάνη ξεκίνησα μαζί του μια συνεργασία επαγγελματική,η οποία από τους πρώτους μήνες άρχισε να εξελίσσεται σε μία βαθειά σχέση φιλική.Εραστής της τέχνης,μέσω της φωτογραφίας και του κοσμήματος,ανήσυχο πνεύμα,πάντα ενεργός με μεγάλη συμμετοχή σε κομβικά σημεία της εξέλιξης της πόλης της Κοζάνης στο ρου της ιστορίας της.
Αγωνιστής της ζωής ,που μέχρι και το τέλος ,το ταλαιπωρημένο κορμί του έβρισκε κίνητρο να πορεύεται με οδηγούς την φλόγα της ψυχής του και την ζηλευτή διαύγεια του πνεύματός του.
Δημοκράτης,επέλεγε πάντα να ακούει πρώτα και μετά με την δική του μοναδική αισθητική και αντίληψη να κουβεντιάζει με τους φίλους του ,άλλοτε έξω στα καφέ,άλλοτε τηλεφωνικά,και τα τελευταία χρόνια στο εργαστήριό του,με τις πόρτες του πάντα ορθάνοιχτες.
Κάποιοι από τους φίλους σου ,όπως ο κυρ-Γιάννης,σε περιμένουν για να συνεχίσετε τις κουβέντες που ίσως δεν ολοκληρώσατε. Σε ευχαριστώ πολύ για όλα,κ.Αργύρη. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που σε γνώρισα. Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην αγαπημένη σου κ.Αθηνά και στα δύο καμάρια σου Δημήτρη και Βασιλική.
Συλλυπητήρια στην οικογένεια του συντρόφου Αργύρη
Σήμερα η Κοζάνη αποχαιρετά έναν ευπατρίδη και gentleman. Άνθρωπος αξιοπρεπής και ακούραστος, σεμνός, ευφυής, προσηνής και με ευρείς ορίζοντες που άφησε το δικό του αποτύπωμα στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου του.
Καλό ταξίδι κ.Αργύρη