Ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές εστίες, κουρέλια, αποδεκατισμένοι από την πείνα, τις κακουχίες, τις αρρώστιες και τον θάνατο αγαπημένων προσώπων, πήραν τον δρόμο για να περάσουν στο επόμενο χειρότερο στάδιο, αυτό του δρόμου της προσφυγιάς

Το καλοστημένο σχέδιο των ταγμάτων εργασίας, με τις εκτοπίσεις, τις εξορίες, τις λεηλασίες, τους βιασμούς, έφεραν γρήγορα το αναμενόμενο ποθητό αποτέλεσμα για τον  Μουσταφά Κεμάλ.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το έγκλημα που διαπράχθηκε από το 1914 – 1923 σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού έχει όλα τα στοιχεία της γενοκτονίας.

 Το κράτος των Νεότουρκων σε δύο φάσεις (1914-1918 και 1919-1923) εξετέλεσε το σχέδιο «λευκός θάνατος» για τους Έλληνες του Πόντου

 Όλοι γνωρίζουμε  το Αρκάδι….  τις ηρωικές  Σουλιώτισσες στο Ζάλογγο.

Κανένας όμως ίσως να μην  γνωρίζει ότι,  στο Νεμπιέταγ νότια της Πάφρας,  λιγοστοί άνδρες, προστατεύοντας 600 γυναικόπαιδα καθήλωσαν 2 ολόκληρες ημέρες ένα τούρκικο σύνταγμα και αφού εξάντλησαν τα πυρομαχικά τους, για να μην παραδοθούν, ανατινάχθηκαν μόνοι τους.

Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι, οι γυναίκες του χωριού Σιμικλή Κερασούντας προτίμησαν να αυτοκτονήσουν πέφτοντας στο ποτάμι, παρά να υποκύψουν στους διώκτες τους ;

 Ότι στη περιοχή Βαζελώνος 26 νεαρές γυναίκες για να αποφύγουν την ατίμωση έπεσαν στο ποταμό, κοντά στο χωριό Γέφυρα και πνίγηκαν ;

 Ότι 6.000 κάτοικοι της Πάφρας αποκλεισμένοι σε τέσσερις εκκλησίες παραδόθηκαν στη φωτιά και κάηκαν όλοι, γέροι, γυναίκες  και παιδιά ;

Ότι στην εκκλησία του χωριού Έλεζλη στο Σουλού- Τερέ, οι Τούρκοι κατάσφαξαν 535 Έλληνες, κάνοντας την  αρχή από τους ιερείς που τους αποκεφάλισαν με το τσεκούρι ;

  Ότι οι Τσέτες δεν έκαιγαν τα σπίτια των χωριών. Μόνο ένα σπίτι έκαιγαν μαζί με όλους τους ανθρώπους του χωριού .

 Ότι στο Τεπέκιοϊ αφού μάζευαν  όλο το χωριό σε ένα σπίτι, το περίελουζαν με  πετρέλαιο και τους έκαιγαν ζωντανούς, αφού προηγουμένως  ξεχώριζαν  κάποιες  γυναίκες για να τις βιάσουν.

19 ΜΑΪΟΥ   ΘΡΗΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ!!!

Να λοιπόν γιατί δεν επιτρέπεται να ξεχάσουμε αυτή την μέρα  και όσο υπάρχει η ράτσα μας θα μνημονεύουμε τους παππούδες μας , τη γη των προγόνων μας και θα αναφερόμαστε στη γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Η λήθη ποτέ δεν αποτέλεσε τρόπο αποφυγής καταλογισμού ευθυνών για διεθνή εγκλήματα. Γι αυτό το ετήσιο μνημόσυνο των αδικοχαμένων Ελλήνων του Πόντου,  ας  δώσει  σε  όλους (ακόμη και στον υπουργό παιδείας !!!) το μήνυμα, ότι η πατρίδα δεν πρέπει ποτέ, να ξαναθρηνήσει  νεκρούς και αλησμόνητες πατρίδες .

Στις γενιές που χάθηκαν, αλλά και στις νεότερες, δεν μας επιτρέπεται να συνεχίζουμε να κάνουμε λάθη που  συρρικνώνουν την δοξασμένη γη των προγόνων μας.