Aυτή τη στιγμή ο Μίλτος Τεντόγλου είναι ο νυν ολυμπιονίκης, ο νυν πρωταθλητής Ευρώπης σε ανοιχτό και κλειστό στίβο και ο πρωταθλητής κόσμου στον κλειστό. Με τη φόρα (ή φορά για να μιλήσουμε με τους δικούς του όρους) που έχει πάρει σε τέσσερις μήνες, τον Ιούλιο, στο Γιουτζίν του Ορεγκον θα διεκδικήσει το μοναδικό χρυσό που του λείπει για να κλείσει ένα ονειρεμένο «grand slam» σε επίπεδο Αντρών: αυτό του πρωταθλητή κόσμου (και) στον ανοιχτό.
Το μήκος κινείται στον αστερισμό του 24χρονου πρωταθλητή από τα Γρεβενά κι εκείνος κάνει σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Παραμένει τόσο cool που θα πίστευε κανείς ότι το κάνει είτε για να μας σπάσει τα νεύρα (με την καλή έννοια), είτε γιατί τα έχει βρει τόσο καλά με τον εαυτό του που δεν μπορεί να κάνει αλλιώς. Είναι από τις περιπτώσεις ενός τύπου που σε κάνει να θέλεις να ασχοληθείς μαζί του, όχι μόνο για τα αγωνιστικά του επιτεύγματα, αλλά και για την προσωπικότητά του. Και δεν είναι μακριά η στιγμή που κάποιος θα τον πλησιάσει και θα τον ρωτήσει αυθόρμητα: «Ρε μεγάλε, πλάκα μάς κάνεις;»
Ολη αυτή η αθωότητα μπορεί να πηγάζει από το γεγονός ότι εκείνος ξεκίνησε κάνοντας παρκούρ με τους φίλους του. Ηταν 15 ετών όταν τον είδε ο προπονητής Βαγγέλης Παπανίκος να πετάγεται από δω και από κει σαν τον Spriderman σε μια ειδικά διαμορφωμένη διαδρομή στο στάδιο των Γρεβενών. Τον έπεισε να δοκιμάσει τις επιδόσεις του στο σκάμμα.
Την πρώτη κιόλας μέρα τού είπε: «Μόλις γράφτηκες στη Γυμναστική Ενωση Γρεβενών ως άλτης του μήκους». Τον πρώτο χρόνο ο Μίλτος πήγαινε στις προπονήσεις «για πλάκα». «Ηταν αθλητικός τύπος, του άρεσε ο στίβος, όμως από την άλλη σιχαινόταν τις δεσμεύσεις» θυμάται ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε και έγινε ο πρώτος προπονητής του. Η εξυπνάδα του ήταν ότι δεν προσπάθησε να τον πιέσει, αλλά τον άφησε να το κάνει από μόνος του. Με αυτά και με εκείνα έφτασε στα χέρια του Γιώργου Πομάσκι και η εκτόξευση είχε πλέον δρομολογηθεί.
Το ασυνήθιστο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι οι επιτυχίες όχι μόνο δεν τον άλλαξαν, αλλά ενίσχυσαν τα στοιχεία του χαρακτήρα του που κάθε άλλο παρά σε μια ψωνισμένη φίρμα παραπέμπουν.
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω την κοπέλα μου, γιατί μου σπάει τα νεύρα και με κάνει να έρχομαι στους αγώνες τσιτωμένος και να ξεσπάω» είχε δηλώσει δύο μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς του Τόκιο, όταν νίκησε στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Το μικρόφωνο πήγε να πέσει από τα χέρια της ρεπόρτερ της ΕΡΤ, που έσκασε στα γέλια. Δεν ήταν η μόνη.
Στους τελικούς του μήκους στους Ολυμπιακούς Αγώνες πριν κερδίσει το χρυσό, κέρδισε τους Ιάπωνες. Στην παρουσίαση εμφανίστηκε με γυαλιά ηλίου και μια ροζ μάσκα περασμένη στο αριστερό του χέρι και μιμήθηκε την κίνηση του Luffy, του ήρωα ενός ιαπωνικού κόμικς που κατά σύμπτωση ήταν ο αγαπημένος του και εξαιτίας του είχε αρχίσει να μαθαίνει ιαπωνικά. «Οποιος ξέρει, ξέρει. Είναι από το One Piece το Gear Second του Luffy» εξήγησε. Οι περισσότεροι νόμιζαν ότι απλώς έβαλε τη γροθιά του στο έδαφος, όπως κάνουν οι αθλητές τού σούμο.
Το χρυσό το κέρδισε στο τελευταίο του άλμα (ώς τότε ήταν 4ος). Προσγειώθηκε στα 8,41 και άφησε τους αντιπάλους του με ανοιχτό το στόμα. Κι αντί να πανηγυρίσει σαν τρελός, εμφανίστηκε θλιμμένος λες και αισθανόταν τύψεις που τα κατάφερε. «Δεν το άξιζα. Ο τραυματίας Ετσεβερία (έκανε ίδια επίδοση) ήταν καλύτερος σε όλο τον αγώνα και άξιζε να είναι νικητής. Στα πρώτα πέντε άλματά μου ήμουν χάλια. Στο τέλος άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο και είπα πάμε να κάνουμε ένα χαλαρό αλματάκι στα 8,21, μήπως πάρουμε το ασημένιο. Ημουν κωλόφαρδος». Πήγε και αγκάλιασε τον Ετσεβερία και μόνο συγνώμη δεν του ζήτησε.
Την προηγούμενη Παρασκευή (18/3), στο Παγκόσμιο του Βελιγραδίου, τσαντίστηκε που το πρώτο άλμα του, το οποίο έδειχνε καλύτερο, η τεχνολογία έδειξε ότι ήταν άκυρο. Κι όμως με το δεύτερο προσγειώθηκε στα 8.55, που αποτελεί πανελλήνιο ρεκόρ κλειστού στίβου. «Ενιωθα καλά, ήμουν σίγουρος ότι θα τα καταφέρω. Κυνήγησα το ευρωπαϊκό ρεκόρ (8,71, του Σεμπάστιαν Μπάγερ)» υποστήριξε, πριν ξαναβρεί τον καλό του εαυτό: «Εντάξει με το χρυσό, αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι το πανελλήνιο ρεκόρ στον ανοιχτό στίβο γράφει “Λούης Τσάτουμας, 8,66” και θέλω να το πάρω». Προφανώς πάει στο Γιουτζίν για να κυνηγήσει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
Ποτέ δεν έχει κρύψει ότι το ίνδαλμά του είναι ο Κουβανός θρύλος του αγωνίσματος Ιβάν Πεντρόσο. Τις τελευταίες ώρες πριν από κάθε μεγάλο αγώνα κλείνεται στο δωμάτιό του και βλέπει τουλάχιστον μισή ώρα βίντεο με άλματά του. «Με εμπνέει γιατί έχει την τέλεια τεχνική» λέει ο Μίλτος, που για γούρι φοράει στο πόδι του ένα βραχιόλι με καμπανάκια.
Και τώρα η… προσγείωση (μας). «Η αυτοπεποίθησή μου έρχεται από την προπόνηση. Ξέρω ότι κάνω καλή και σωστή δουλειά και τις περισσότερες φορές ξέρω περίπου πόσο θα κάνω στον αγώνα». Αφιερωμένο σε όσους πίστευαν ότι μπορεί κανείς να φτάσει τόσο ψηλά μόνο επειδή είναι απλώς χαλαρός και καλός ατακαδόρος.
Γιατί τον επιλέξαμε
Επιλέξαμε τον Μίλτο Τεντόγλου όχι μόνο γιατί μετά το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής κλειστού στίβου, πρόσφατα στο Βελιγράδι, την ημέρα που γινόταν 24 χρόνων, αλλά γιατί είναι ένας αθλητής που μπορεί να σε ξαφνιάσει περισσότερο με την άνεση που αντιμετωπίζει τη ζωή και τον πρωταθλητισμό, παρά με τις επιδόσεις του οι οποίες τον έχουν καταστήσει κυρίαρχο στο μήκος.
